vindt dat ze daar staan, dan reageren de toeschouwers ook enthousiast. Het was soms ontroerend, zo hard als ze voor je klapten." Had Mieke al die tijd al ver moed dat er "iets" was dat de wandelaars ertoe bracht niet op te geven, na de in tocht op de laatste dag wist ze het zeker. "Vooral wanneer je in groepsverband loopt, trek je de aandacht. Het is onge looflijk zo enthousiast als men reageert bij het zien van ons groepje. Mensen roe pen naar je, heffen hun flesje of blikje bier omhoog als groet... het is een enor me ervaring. Volgend jaar doe ik zeker weer mee!" De zon zien opkomen "Dat het elk jaar een heel eind is" is het eerste dat de heer G.C. Broere van de af deling Central Logistiek te Zoeterwoude te binnen schiet wanneer hem naar zijn ervaringen wordt gevraagd. Hij kan het weten, want al 17 keer heeft hij in totaal meegedaan. Altijd op de langste afstand. Hoewel hij reglementair de 40 zou mo gen lopen (vanwege zijn leeftijd), kiest hij bewust voor de 50 km. "Het is minder druk op die afstand, waardoor je rustiger loopt. Bovendien houd ik ervan 's och tends vroeg te lopen. Je ziet de zon opko men. "Logisch, want de start van de 50 kilometer is om 04.00 uur. Een wedden schap is er de oorzaak van dat de heer Broere zich 17 jaar geleden voor het eerst aanmeldde voor de Vierdaagse. "We waren met vakantie in Groesbeek" herinnert hij zich. "Toen we hoorden dat de Vierdaagse werd gelopen, gingen we een dagje kijken. Maar dat is heel verve lend. Bij een tenniswedstrijd zie je nog actie van links naar rechts en omge keerd. Bij het wandelen alleen van links naar rechts. "Dan doe ik nog liever zelf mee" was mijn reactie.... De weddenschap die daarop volgde, heb ik dus duidelijk gewonnen." De heer Broere is overigens niet zo'n wandelaar. Hij schaatst liever, en hij doet aan hardlo pen. "Maar de Vierdaagse is toch iets bij zonders. Hoe vaak je het ook doet, het blijft een aparte belevenis." Vrije val tijdens vierdaagse Ook voor de heren J.A. Vleghert en F. Feitsma van reclame service en verkoop bevordering was het evenement dit jaar een bijzondere ervaring. Niet omdat ze meewandelden, maar omdat ze -voor het eerst van hun leven- parachute heb ben gesprongen. "Het Pepsi Parateam wilde een demon stratie geven met een dubbelsprong. Daarvoor hadden ze nog vrijwilligers no dig. Nu is het altijd al mijn grootste wens geweest eens parachute te springen, dus dit was mijn kans" vertelt de heerVleg- Gezelligheid was ook te vinden bij de Heineken-terrasjes Duosprong voor Heineken-medewerkers hert. Bang was hij niet. "Tevoren hadden we instructies gehad hoe te landen. Alles was zo goed doordacht, leek zo veilig, dat ik niet bang was. Het meest enge vond ik nog de tijd vóór de sprong. We za ten met zeven man in een kleine Cessna, waarvan de deur steeds geopend bleef. Pas toen we -5 minuten voor de sprong- werden vastgehaakt aan de parachute en aan de instructeur met wie we de dubbel sprong zouden makenkon ik weer opge lucht ademhalen." Daarna gebeurde al les razendsnel. Op 2600 meter hoogte kon de sprong beginnen. "Eerst was er, 26 seconden lang, een vrije val. Ik had de seconden eigenlijk willen meetellen. Maar er was zoveel te ziendat het er niet van gekomen is. Toen ging de parachute open, een dreun door je lichaam omdat de gordels strak aantrekken, en even la ter hang je als een adelaar in de lucht, ter wijl er om je heen slechts stilte is." Een harde landing bracht het tweetal letter lijk weer met beide benen op de grond. Een jongensdroom was in vervulling ge gaan.... Op de foto ziet u v.l.n.r. Mw. V.d. StarrenEland. Cornelissen, Ouwens.Mw. Gregoire, Mink, Suiker, Timmers, Mw. Bartels, V.d. Heijden en Beckmann.

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1987 | | pagina 21