Tekenen is voor mij geen ontspanning; daarvoor ben ik veel te precies zoek heb gemaakt. Nadat ik twee jaar olieverf heb gedaan op de Leidse schil der- en tekenacademie, ben ik twee jaar geleden begonnen met andere technieken, zoals inkt en pastelkrijt. Veel portretten had ik dus nog niet ge maakt. Werk om te verkopen helemaal niet overigens. Ik maakte wel eens iets om weg te geven, maar op het commer ciële vlak heb ik nog weinig ervaring. Op de academie heb ik ook eerst ge vraagd wat voor bedrag ik ervoor kon rekenen. Je bent er zo lang mee bezig: een portret kost minstens tien uur." Afzien en doorzetten "Schilderen of tekenen is voor mij ook geen ontspanning, het is heel ver moeiend. Als ik een hele avond ge werkt heb, ben ik doodop. Dat komt omdat ik veel te precies ben. Wanneer ik een portret maak, of een stilleven, moet dat exact lijken op het origineel. Het moet zijn alsof je er een spiegel naasthoudt. Waarom ik het dan toch zo graag doe? Omdat het gevoel van vol doening, wanneer het werk goed ge lukt is, mijn grootste drijfveer is. Daar om neem ik ook altijd een onderwerp dat eigenlijk boven mijn kunnen ligt." Broodjes vielen niet in de smaak Els was dan ook enigszins verbaasd dat ze geen enkele reactie heeft gekregen op het werk dat ze als haar meest ge slaagde stilleven beschouwt. "De men sen hadden het over de teddyberen, of over de portretten. Maar de broodjes, die je zo van het bord zou pakken, zo echt zien ze er uit, zijn blijkbaar niet opgevallen..." Voor wie alsnog graag contact zou wil len opnemen met Els de Haas over een van haar werken: zij is bereikbaar op toestel 4741 in Zoeterwoude. Sinds enkele weken heeft vrijwel ieder een in het Zoeterwoudse kantoorge bouw van de naam 'Els de Haas' ge hoord. Want wie haar nog niet kende als secretaresse op de afdeling Marke ting onderzoek en public affairs, heeft haar onlangs leren kennen als schilde- res/tekenares. Drie weken lang expo seerde zij namelijk haar werken op de loopbrug, de toegangsweg naar de kan toorkantine. Menigeen bleef even stil staan voor een of meer van de werken. "Ik heb heel leuke reacties gehad" ver telt Els de Haas. "Soms omdat men niet van je verwacht dat je zoiets kan. soms om de kunst zelf. Men was en thousiast omdat het tentoongestelde werk zo herkenbaar was. Eigenlijk in tegenstelling tot de vele moderne kunst, die hier in het kantoorgebouw hangt. Daarvoor heb je toch een spe ciaal oog nodig, je moet het op waarde weten te schatten. Dat gevoel heb ik ook niet voor moderne kunst." Tijd te kort Els is niet de enige in haar familie met creatief talent. "Als kind al zat ik altijd te tekenen. Mijn beste vakken op school waren ook tekenen en handar beid. Mijn ouders hebben ons ook al tijd daarin gestimuleerd." Nog steeds besteedt Els veel tijd aan tekenen en schilderen. Dat wil zeggen, een groot deel van de tijd die beschikbaar is naast haar fulltime baan bij Heineken. "Dan maar wat eerder op, en wat later naar bed" is haar motto, om de dagen zo veel mogelijk te benutten. Vaak ook werkt ze tot in de vroege uurtjes aan een werkstuk. "Als ik achter mijn ezel zit, blijf ik bezig. Dat is niet goed. Op een gegeven moment kun je het niet kritisch meer beoordelen. Af en toe moet je een pauze hebben om afstand van je eigen werk te kunnen nemen." Kunst om op te eten... Gezien alle reacties op de expositie, zal Els het de komende tijd waarschijnlijk nog drukker dan anders krijgen. "Het aantal verzoeken om een werk te mo gen kopen, liep storm. Maar wat ten toongesteld hing, was mijn eigen werk. Daar ben ik aan gehecht, kan er geen afstand van doen. Aan een paar men sen heb ik toegezegd het onderwerp nog eens opnieuw te schilderen. Zoals de pot met Engelse drop en de teddy beer." Over die Engelse drop is nog een aardige anekdote te melden. "Ik zou ze allemaal hebben opgegeten, voordat het schilderij af was", merkte iemand op. "Dat deed ik de eerste keer ook" luidde het antwoord van Els. "De volgende portie heb ik daarom eerst in gespoten met toiletspray..." Niet commercieel Vele verzoeken kreeg ze ook om por tretten te maken. "Het portret van Jeannette Marchand, dat op de loop brug hing, was het eerste dat ik op ver- 24

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1987 | | pagina 24