Tekenen is
voor mij geen
ontspanning;
daarvoor ben ik
veel te precies
zoek heb gemaakt. Nadat ik twee jaar
olieverf heb gedaan op de Leidse schil
der- en tekenacademie, ben ik twee
jaar geleden begonnen met andere
technieken, zoals inkt en pastelkrijt.
Veel portretten had ik dus nog niet ge
maakt. Werk om te verkopen helemaal
niet overigens. Ik maakte wel eens iets
om weg te geven, maar op het commer
ciële vlak heb ik nog weinig ervaring.
Op de academie heb ik ook eerst ge
vraagd wat voor bedrag ik ervoor kon
rekenen. Je bent er zo lang mee bezig:
een portret kost minstens tien uur."
Afzien en doorzetten
"Schilderen of tekenen is voor mij ook
geen ontspanning, het is heel ver
moeiend. Als ik een hele avond ge
werkt heb, ben ik doodop. Dat komt
omdat ik veel te precies ben. Wanneer
ik een portret maak, of een stilleven,
moet dat exact lijken op het origineel.
Het moet zijn alsof je er een spiegel
naasthoudt. Waarom ik het dan toch zo
graag doe? Omdat het gevoel van vol
doening, wanneer het werk goed ge
lukt is, mijn grootste drijfveer is. Daar
om neem ik ook altijd een onderwerp
dat eigenlijk boven mijn kunnen ligt."
Broodjes vielen niet in de smaak
Els was dan ook enigszins verbaasd dat
ze geen enkele reactie heeft gekregen
op het werk dat ze als haar meest ge
slaagde stilleven beschouwt. "De men
sen hadden het over de teddyberen, of
over de portretten. Maar de broodjes,
die je zo van het bord zou pakken, zo
echt zien ze er uit, zijn blijkbaar niet
opgevallen..."
Voor wie alsnog graag contact zou wil
len opnemen met Els de Haas over een
van haar werken: zij is bereikbaar op
toestel 4741 in Zoeterwoude.
Sinds enkele weken heeft vrijwel ieder
een in het Zoeterwoudse kantoorge
bouw van de naam 'Els de Haas' ge
hoord. Want wie haar nog niet kende
als secretaresse op de afdeling Marke
ting onderzoek en public affairs, heeft
haar onlangs leren kennen als schilde-
res/tekenares. Drie weken lang expo
seerde zij namelijk haar werken op de
loopbrug, de toegangsweg naar de kan
toorkantine. Menigeen bleef even stil
staan voor een of meer van de werken.
"Ik heb heel leuke reacties gehad" ver
telt Els de Haas. "Soms omdat men
niet van je verwacht dat je zoiets kan.
soms om de kunst zelf. Men was en
thousiast omdat het tentoongestelde
werk zo herkenbaar was. Eigenlijk in
tegenstelling tot de vele moderne
kunst, die hier in het kantoorgebouw
hangt. Daarvoor heb je toch een spe
ciaal oog nodig, je moet het op waarde
weten te schatten. Dat gevoel heb ik
ook niet voor moderne kunst."
Tijd te kort
Els is niet de enige in haar familie met
creatief talent. "Als kind al zat ik altijd
te tekenen. Mijn beste vakken op
school waren ook tekenen en handar
beid. Mijn ouders hebben ons ook al
tijd daarin gestimuleerd." Nog steeds
besteedt Els veel tijd aan tekenen en
schilderen. Dat wil zeggen, een groot
deel van de tijd die beschikbaar is naast
haar fulltime baan bij Heineken. "Dan
maar wat eerder op, en wat later naar
bed" is haar motto, om de dagen zo
veel mogelijk te benutten. Vaak ook
werkt ze tot in de vroege uurtjes aan
een werkstuk. "Als ik achter mijn ezel
zit, blijf ik bezig. Dat is niet goed. Op
een gegeven moment kun je het niet
kritisch meer beoordelen. Af en toe
moet je een pauze hebben om afstand
van je eigen werk te kunnen nemen."
Kunst om op te eten...
Gezien alle reacties op de expositie, zal
Els het de komende tijd waarschijnlijk
nog drukker dan anders krijgen. "Het
aantal verzoeken om een werk te mo
gen kopen, liep storm. Maar wat ten
toongesteld hing, was mijn eigen werk.
Daar ben ik aan gehecht, kan er geen
afstand van doen. Aan een paar men
sen heb ik toegezegd het onderwerp
nog eens opnieuw te schilderen. Zoals
de pot met Engelse drop en de teddy
beer." Over die Engelse drop is nog
een aardige anekdote te melden. "Ik
zou ze allemaal hebben opgegeten,
voordat het schilderij af was", merkte
iemand op. "Dat deed ik de eerste keer
ook" luidde het antwoord van Els. "De
volgende portie heb ik daarom eerst in
gespoten met toiletspray..."
Niet commercieel
Vele verzoeken kreeg ze ook om por
tretten te maken. "Het portret van
Jeannette Marchand, dat op de loop
brug hing, was het eerste dat ik op ver-
24