bleek er dan ook totaal geen basis te
zijn om tot een gesprek te komen. De
projectgroep waarin overheid, be
drijfsleven en milieu-organisaties pra
ten over een convenant (bindende
overeenkomst) over cadmium, werd
geleid door het Ministerie vanVROM.
Ik ben van mening dat de overheid in
deze zaak te weinig als coördinator is
opgetreden; waardoor de zaak ver
traagd werd. Gevolg is dat er een over
eenkomst tussen ons en de milieu-orga
nisaties ontstaan is en er nog geen con
venant is."
Taak overheid
Warns: "De overeenkomst die nu tus
sen Heineken en ons getekend is, had
door de overheid geïnitieerd moeten
worden. Door het trage optreden van
de overheid en een instelling die er op
neerkomt dat je als overheid het ieder
een naar de zin wilt maken, zijn we uit
eindelijk tot deze oplossing gekomen.
De overheid wilde wel, maar ze had er
eerder mee moeten komen. Wel denk
ik dat juist de overheid verplicht is de
volledige verantwoordelijkheid te ne
men voor een zo ernstige zaak als mi
lieuvervuiling. De milieu-organisaties
zijn voor een dwingende regelgeving.
We juichen een algemene maatregel
van bestuur waarbij het gebruik van
cadmium aan banden wordt gelegd,
toe."
Serieus nemen
Oostra: 'Tk vind het jammer dat er
veel tijd en énergie in het gezamenlijk
overleg over een convenant is gestoken
zonder dat het resultaat had, nee zelfs
leidde tot een reeks misverstanden.
Deze overeenkomst had zeker eerder
kunnen worden getekend. Ik ben er
van overtuigd dat op basis van vertrou
wen en op basis van persoonlijke con
tacten de overeenkomst uiteindelijk
nog heel snel tot stand is gekomen. In
het café bij elkaar zittend bleken we
snel tot zaken te kunnen komen. Zon
der wederzijds vertrouwen was er
nooit iets tot stand gekomen. Het is
heel goed mogelijk dat het wantrou
wen van de milieuorganisaties ont
staan is doordat in het verleden het be
drijfsleven hen lange tijd niet au se-
rieux heeft genomen."
Eigen verantwoordelijkheid
Wat ik me toch wel afvraag is waarom
jullie ons, publicitair gezien, wel aan
pakken maar de kunstmestindustrie
die jaarlijks het milieu met 25 ton cad
mium vervuilt, ongemoeid laten. Die
tonnen komen notabene rechtstreeks
in de bodem terecht." Warns: "Via het
Watertribunaal hebben we enige tijd
geleden het kunstmestgebruik al aan
geklaagd. Maar ik geef toe dat het
deels een politiek spel is. Ik ben van
mening dat we ons niet bijvoorbaat al
moeten neerleggen bij een zg. politie
ke onhaalbaarheid. We moeten erop
blijven hameren welke gevolgen scha
delijke stoffen op ons milieu hebben.
Bedrijven wijzen volgens mij te snel
naar een nog grotere boosdoener maar
u zult het met me eens zijn dat elk be
drijf ook daarin z'n eigen verantwoor
delijkheid heeft. Dat we Heineken
hebben "aangepakt" heeft alles te ma
Andere benadering
"Wij staan niet direct te dreigen met
harde acties. Milieu-organisaties heb
ben toch ook voor een andere benade
ring dan 10 jaar geleden gekozen. Wij
kijken wie we tegenover ons hebben
zitten en hoe we onze opponent het
beste kunnen aanpakken om ons doel
te bereiken. Onze oproep tot een ko
persstaking (in november) is volgens
mij wel degelijk van invloed geweest
op de gesloten overeenkomst."
Gevoelig voor mening consument.
Oostra: "Ik denk niet dat de boycot-ac
tie op zich rechtstreeks tot dit resultaat
heeft geleid. Uiteraard zijn we wel ge
voelig voor de meningsvorming erom
heen. We zijn een op de consument ge
richt bedrijf en door zo'n actie wordt
de consument beïnvloed. Een indirect
gevolg van de boycot en de overeen
komst is wel dat Heineken in het ver
volg meer contacten zal onderhouden
met milieugroeperingen." Warns: "Ik
hoop dat Heineken de milieubelangen
beter in het oog zal houden. We gaan
nu in het overleg over een convenant
de andere bedrijven benaderen om te
proberen tot een overeenkomst te ko
men."
ken met de vernieuwing van het krat-
tenpark. We hebben ervoor gestreden
dat er géén cadmium gebruikt zou
gaan worden. Maar op een zeker mo
ment sta je wel voor een voldongen
feit. Dan kan je als een boos kind in de
hoek gaan zitten mokken omdat je je
zin niet hebt gekregen, maar beter is
om realistisch te blijven en te kijken
wat je alsnog aan resultaat kunt boe
ken. En dat is de huidige overeen
komst geworden. Het ene bedrijf heeft
een schop nodig, het andere een schou
derklopje om aan de onderhandelings
tafel te willen gaan zitten."
15
