J.P. Langeweg:
"De mens is bmaar
vooral nieuwsgierig"
Het Pepsi-Parateam is de laatste jaren zeer actief
geweest. De 'Doe de Pepsi Proef-campagne werd bij
voorbeeld regelmatig ondersteund met de aanwezigheid
van het Pepsi Parateam. Vaak werden dan niet alleen de
Pepsi-attributen zoals het springkussen en de fun-mobiel
ingezet, maar werden ook wervelende demonstraties
parachutespringen gegeven.
_2_
M M oewel de naam van het para-
team anders doet vermoeden,
M. .M.zijn de leden geen medewer
kers van Vrumona of van Heineken.
Het team dankt zijn naam aan sponso
ring door Pepsi.
Enige Heineken-man
John Langeweg is de enige die wel in
Heineken-dienst is. Hij is werkzaam in
de Legkelder van onze Bossche vesti
ging. Met name houdt hij zich bij het
speciale afvulstation bezig met het
afvullen van de kelderbierwagens. Dat
zijn zowel de wagens die de kelderbier-
installaties in de horeca-zaken van bier
voorzien, als de wagens die door de
afdeling Reclame Service en Verkoop
bevordering bij evenementen worden
geplaatst. Vooral in de zomer heeft
John het daarmee zo druk dat de weke-
lijkse training op het Arnhemse vlieg
veld Teriet er nogal eens bij inschiet.
Gekozen voor parasailing
Hoewel in 1976 op het vliegveld Lely
stad begonnen met parachutesprin
gen, is John nu niet meer zo'n actief
parachutist. Sinds enige jaren is' hij
voornamelijk parasailer. Een van de
redenen voor die overstap is een onge
luk dat hem tijdens het parachutesprin
gen is overkomen en waar hij niet zon
der kleerscheuren vanaf is gekomen.
"Na dat ongeluk ben ik er ongeveer
vier jaar tussen uit geweest. Ik heb
toen zeker niet gezegd 'nooit meer', al
was ik wel voorzichtig toen ik weer
begon. Maar op zich is parachutesprin
gen geen onveilige sport. Van de ruim
negenduizend sprongen die vorig jaar
zijn gemaakt, zijn er slechts enkele die
niet helemaal tot een goed einde zijn
gebracht. Het is net als met een vlieg
tuigongeluk: als er dan eens een keer
iets gebeurt, staat het direct in de
krant. Of het nu de schuld is van de
parachutist zelf, of van de organisatie
die niet voor een goed landingsterrein
heeft gezorgd. Op die manier krijgt het
publiek een slechte indruk van de
sport." Dat hij het springen heeft ver
wisseld voor het sailen heeft met name
financiële redenen, want één sprong is
bijna vijftien keer zo duur als eenmaal
parasailen.
Nieuwsgierigheid overwint angst
Parachutespringen en parasailing zijn
niet eng, volgens John Langeweg.
"Van de 100 mensen zouden er 99 zon
der meer naar beneden springen. Dat
weet ik zeker. De mens is namelijk wel
bang, maar vooral heel nieuwsgierig.
Bovendien hoefje niet in dat vliegtuig.
Ben je er eenmaal ingestapt, dan moet
je er uit ook. Die eerste keren besef je
nog niet goed wat er gaat gebeuren. Je
zit in de opening, krijgt een grijze waas
voor de ogen en als je het sein ervoor
krijgt, spring je gewoon. Pas na een
aantal sprongen, ga je je realiseren wat
er kan gebeuren. Dan ga je beter over
je handelingen nadenken."
Een sport voor iedereen
Parasailing is ongeveer te vergelijken
met parachutespringen. Met dat grote
verschil dat de parasailer vanaf de
grond door middel van een auto of een
boot omhoog wordt getrokken aan een
kabel. Daarvoor is vrijwel dezelfde
grondopleiding vereist als voor het
springen. "Iedereen kan het. De enige
voorwaarden zijn dat je ouder bent
dan 12 jaar, een goed gewicht hebt
(niet te licht en niet te zwaar) en
gezond bent. Hoogtevrees hoeft geen
belemmering te zijn, want daarvan heb
je geen last op het moment dat je het
contact met de aarde verliest."
"Je krijgt er een kick van"
Op een -maximaal toegestane- hoogte
van 100 meter hangt vervolgens de
parasailer in de lucht. Hetzij aan een
gewone 'bolchute' zoals het ouder
wetse springscherm wordt genoemd,
hetzij aan een 'square'. Dat laatste type
ziet eruit als een vlak matras. Het
wordt ook door parachutisten steeds
vaker gebruikt (mits men voldoende
ervaring heeft verkregen), omdat het
meer mogelijkheden biedt. "Je kunt
met een square hoger komen. Verder
heeft het een minder harde valsnelheid
en het is beter bestuurbaar. Daarmee
zou je minutenlang kunnen blijven
hangen, nadat je de verbindingskabel
met de auto of de boot los hebt getrok
ken. Wat je dan ervaart, is moeilijk te
omschrijvenJe hoort alleen het suizen
van de wind. Verder is het doodstil. Je
hebt een prachtig, ver, uitzicht over
alles dat ineens heel klein is gewor
den... Je krijgt er echt een kick van!"
