J.H.EMekenkamp
Technoloog in ander
werelddeel
Hill!!!!!!!!
Eén van de zesduizend is de heer
J.H.E. Mekenkamp eigenlijk
slechts af en toe en dan nog
voor een korte termijn. Daarvoor en
erna is hij ook wel in Heineken-dienst,
maar dan als een van de ruim twintig
duizend. De heer Mekenkamp is
namelijk een zogenoemde 'expatria
te', iemand die uitgezonden wordt naar
andere landen om in een buitenlandse
brouwerij werkzaam te zijn.
De langste tijd dat hij in Nederland
werkzaam is geweest, was in de zeven
tiger jaren. Toen was hij acht jaar
wachtchef brouwen in onze Bossche
brouwerij. Solliciteren naar een func
tie bij ons concern had hij gedaan van
uit Zambia. Daar werkte de heer
Mekenkamp, van huis uit suikertech
noloog, vijf jaar lang bij een Engelse
suikerraffinaderij
Het vooruitzicht dat -mede door de
toetreding van Engeland tot de
E.E.G.- een aantal raffinaderijen zou
worden gesloten, noopte tot uitzien
naar een andere functie. "De suiker- en
brouwindustrie hebben veel verwant
schappen" verklaart de heer Meken
kamp deze overstap in zijn carrière."
Al vertoont de eerste een geheel
andere aanblik dan de laatste. Je hebt
enorme plantages, met in het midden
daarvan een fabriek. Als de analyses
uitwijzen dat het suikergehalte in de
rietstengels hoog genoeg is, worden de
bladeren van de rietstengels op het te
oogsten terrein in brand gestoken.
Doordat zij vol sap zitten, verbranden
de rietstengels niet. Deze worden door
de rietsnijders gekapt, waarna het riet
in de fabriek wordt geraffineerd."
Als wachtchef brouwen in Den Bosch,
hield de heer Mekenkamp zich ook
bezig met functiegerichte opleidingen.
Niet zo heel verwonderlijk dus dat de
volgende fase een functie betekende
als opleidingsmedewerker bij Centrale
Training en Vorming in Zoeterwou-
de.Na verloop van enige tijd vond ver
volgens de eerste uizending voor de
brouwerij plaats: de heer Mekenkamp
vertrok met zijn gezin naar Nigeria om
brouwtechnische opleidingen te ver
zorgen. Maar dit verblijf was aanmer
kelijk korter dan was voorzien. Al na
anderhalf jaar stond een tweede uit
zending op het programma en moesten
de benodigde papieren in orde worden
gemaakt voor Kameroen. Inmiddels,
weer zo'n anderhalf jaar later, is de
familie ook van deze standplaats defi
nitief teruggekeerd.
Wanneer het gesprek met de heer
Mekenkamp plaatsvindt is hij bezig
voorbereidingen te treffen voor een
nieuwe uitzending, dit maal naar Zaï
re. Het aanvragen van ondermeer een
werkvergunning, een bewijs 'van goed
gedrag', een visum en de benodigde
inentingen is langzamerhand praktisch
routine geworden. Toch hoopt de heer
Mekenkamp dat het de laatste maal zal
zijn in het buitenland te werken. "Ik
kijk er met plezier op terug", zegt hij.
"Met name op het helpen opzetten van
de brouwafdeling, het laboratorium,
kwaliteitsdienst, kaartenkamer, kort
om: alle brouwtechnologische afdelin
gen bij International Brasserie in
Douala (in Kameroen)."
"Ondanks het feit dat werken in een
ander land wel eens geïdealiseerd
wordt, heeft het heel prettige kanten.
Kameroen was bijvoorbeeld een
prachtig land. Heel bijzonder vond ik
ook de beklimming van de Mount
Cameroun, een berg van vierduizend
meter hoog, samen met acht Nederlan
ders. Dat was een echte expeditie,
compleet met dragers voor al de kle
ren, het beddegoed en vooral veel
water. Die dragers gingen overigens
niet helemaal tot aan de top mee,
omdat het boven op de berg, eigenlijk
een vulkaan, zou heksen. "Goede her
inneringen bewaart de heer Meken
kamp ook aan het bezoek aan een
'chefferie', een soort dorp in Kame
roen. "We waren uitgenodigd de jaar
lijkse viering bij te wonen van de sterf
dag van het dorpshoofd. Dat gebeurde
zeer feestelijk, op traditionele wijze
met beschilderde krijgers en dansers."
"Het gebeurt niet vaak dat je voor iets
dergelijks wordt uitgenodigd. Het is
dan ook een unieke ervaring. Toch ga
je op de eerste plaats naar een land om
een taak te vervullen. Een taak die,
hoe prettig ook op zich, vele aanpassin
gen vraagt van het gezin. Natuurlijk is
23
het goed voor de ontwikkeling van je
kinderen: ze leren vreemde talen goed
spreken en zijn misschien eerder zelf
standig dan andere kinderen. Daar
staat tegenover dat ze iedere keer
enkele maanden nodig hebben om te
wennen aan een nieuwe omgeving,
een nieuwe school, een nieuwe klas.
Het sociale leven is er uiteraard anders
dan hier. Vooral in je eigen vakgebied
leer je de taal redelijk snel beheersen.
Maar ik vind dat je ook op sociaal vlak
met elkaar moet kunnen communice
ren. Dat vraagt meer tijd. Bovendien
kwam het tot nu toe zelden voor dat je
privé veel contact hebt met de lokale
inwoners. Niet omdat wij dat niet zou
den willen, maar omdat er aan twee
kanten niet zoveel behoefte aan
bestaat. Je trekt toch meer naar de
mensen uit je eigen cultuur."
Steeds nieuwe vrienden maken, tel
kens voor tijdelijk, is hetgeen de heer
Mekenkamp als het moeilijkst van de
uitzending bestempelt. "Je kunt niet
solitair leven, je moet andere mensen
leren kennen, er moeite voor doen.
Dat is niet eenvoudig. Daar staat weer
tegenover dat je kennismaakt met
andere gebruiken en hierdoor een wat
bredere en meer relativerende kijk op
het leven krijgt."
De heer Mekenkamp is inmiddels, als
eerste van zijn gezin, vertrokken naar
Zaire. Zijn veertienjarige dochter gaat
niet mee, maar blijft hier in een inter
naat. De elfjarige zoon komt wel, en
graag, maar pas aan het einde van het
schooljaar - gelijk met zijn moeder.
Wat Zaïre op sociaal, cultureel en spor
tief vlak zal brengen, is nog enigszins
een verrassing al heeft de familie zich
in het Amsterdamse Koninklijke Insti
tuut voor de Tropen terdege georiën
teerd. Zeker is dat de heer Meken
kamp zich de komende twee of drie
jaren consciëntieus zal wijden aan het
opzetten van een opleidingsafdeling
van Bralima S.A.R.L. om de mede
werkers op brouwtechnologisch
gebied op te leiden. En dat is toch een
aardig uitdaging.
tttHtlHttt
fin.
r. v t
.V U'.J*
M N M
*2