Het tienjarig
bestaan van de
vestiging Zoeter
woude (zie ook
de volgende pagina) bete
kent ook een jubileum voor
de glazenwassers Simon van
Duyn (36) en zijn compag
non Hans de Bruin (37). In
1975 werd hun bedrijf Ultra
via Cemsto ingeschakeld
voor het lappen van alle
ramen van het toen nog uit
twee vleugels bestaande net
in gebruikgenomen kantoor
gebouw. Dat gebeurde aan
vankelijk in de avonduren.
Nu, tien jaar later, is het
tweetal tot een bekende
dagelijkse verschijning
geworden voor zowel de kan
toor- als de produktiemede-
werkers in Zoeterwoude.
Het zemen - binnen en bui
ten - van alle ramen ("Hoe
veel ramen het zijn? Geen
idee, we hebben ze nooit
geteld.") van het kantoorge
bouw kost hen een maand
werk. In twee weken tijd
wordt al het glaswerk van de
brouwerij gezeemd. En zo
zijn ze het gehele jaar door
bezig bij hun grootste klant.
Simon en Hans kennen
inmiddels het gehele com
plex op hun duimpje, en
maar weinigen zullen net als
zij alle kamers van binnen
bezichtigd hebben. De door
hun 'collega-glazenwasser'
Harry Vermeegen populair
geworden kreet 'Kopje kof
fie, glazenwasser?' hebben
ze daarbij nu wel tot verve
lens toe gehoord. Deson
danks maakt het tweetal
genoeg mee om smakelijk
over te vertellen. Veel schik
hebben ze als ze vanuit hun
bak aan de gevel een mede
werker kunnen betrappen
die achter z'n bureau in slaap
is gedommeld, want ook dat
schijnt te gebeuren. En nu
nog kunnen ze lachen om die
meneer - "Nee, we noemen
geen namen" - die net bezig
was z'n kunstgebit schoon te
maken, toen de glazenwas
sers met hun bak ineens voor
z'n raam opdoken. Pardoes
propte de man zijn gebit
ondersteboven in zijn mond.
En moest met een pijnlijk
verwrongen gezicht lijdzaam
toezien hoe Simon en Hans
tergend langzaam, met rood-
aangelopen hoofden van
ingehouden pret, hun werk
deden. Al die tijd durfde de
man geen spier te bewegen.
Hangend voor het raam gaat
niets hen onopgemerkt voor
bij Verhuizingen, overplaat
singen en promoties zijn
voor hen duidelijk zichtbaar.
"Dat zie je meteen, als
iemand is verhuisd naar een
kamer met tapijt." Behalve
voor het glazenwassen zijn
Hans en Simon in de loop
der jaren ook herhaaldelijk
ingeschakeld voor verhuizin
gen in Zoeterwoude. En ooit
stonden ze op vrijdagavond
tezamen met een directeur
een brand op het dak van het
kantoorgebouw te blussen.
Vrijdag schijnt toch een bij
zondere dag voor hen te zijn
als we afgaan op een laatste
anekdote van de jubilerende
glazenwassers: "Werden we
op vrijdagavond ineens
opgetrommeld omdat
meneer Heineken de vol
gende dag zou komen.
Moesten we de route die hij
door het gebouw zou volgen
glanzend schoonmaken. Wij
tot laat in de avond druk
bezig geweest. Komen we
hier op maandag, blijkt dat
hij die zaterdag een andere
ingang en dus ook een ande
re route heeft genomen!"
3
