H.K.M. Areas:
A
irSt#
Hoe verpak ïk een
boodschap het beste?
mi
minimum
m minimum
De 33-jarige Henk Arens heeft
ongetwijfeld een van de
meest uitzonderlijke werk
ruimtes in het produktiege-
bouw te Zoeterwoude. Aan het bordes
dat uitzicht biedt over de afvullijnen is
zijn kantoortje gevestigd. Voorheen
was hier de kas ondergebracht, thans is
in de beveiligde ruimte een grote ver
scheidenheid aan audio-visuele appa
ratuur opgeslagen. Kleurige vlaggen
en veel grote kleuren-foto s maken het
onmogelijk binnen te kijken. Die blin
dering heeft vooral een praktische
reden, namelijk dat Henk er onge
stoord en geconcentreerd zijn werk
kan doen, zonder verbaasde blikken
van pottekijkers voor het raam. Want
uitzonderlijk is het zeker wat daar in
het 'pornohok', zoals deze ruimte
soms oneerbiedig wordt aangeduid,
wordt gedaan. Om te weten hoe het
zover is gekomen moet er een spron
getje terug in de tijd worden gemaakt,
en wel naar het najaar van 1983. Via
het GAK werd op de brouwerij een
(dia-)presentatie gehouden over veilig
werken. Het viel Henk Arens, toen
nog werkzaam als groepsleider bij de
afdeling Verpakken, meteen op dat
deze presentatie nauwelijks van toe
passing was op het werk zoals werd ver
richt bij hem op de afdeling. Een rond
gang langs allerlei instellingen en insti
tuten die zich met veiligheid bezighou
den leverde evenmin iets op. De meest
logische stap voor Henk, een verwoed
foto-amateur, was toen om toestem
ming te vragen om met een collega
samen zelf iets te mogen maken. En
dat mocht.
Pling plong
Op de afdeling werden diafilms volge
schoten en bij dat beeldmateriaal werd
vervolgens een tekst geschreven. Die
tekst werd ingesproken op een cas
sette-band en een stereo-installatie
zorgde voor de achtergrondmuziek.
Met wat Henk een 'pling-plong bel'
noemt, werd op deze geluidsband het
moment aangegeven waarop van dia
gewisseld moest worden. Het was alle
maal wat amateuristisch, maar de eer
ste audiovisuele produktie toegesne
den op de afdeling Verpakken was een
feit. 'Veiligheid, orde en netheid' was
de titel en kort daarop stond er alweer
een tweede produktie op stapel.
"Heerlijk, helder, kwaliteit" droeg die
als titel. Bestaande uit een serie van
100 dia's en een verhaal met een 'wij
effect'. Henk: "Dat 'wij-effect' slaat op
'wij van de afdeling verpakken'. Deze
produktie is gemaakt om meer begrip
tussen Produktie Verpakken en de Pro
duktie Kwaliteitsdienst te krijgen. Om
door meer kennis van eikaars werk
elkaar ook beter te kunnen begrijpen.
En de bedieningsmensen nog meer
kwaliteitsbewust te maken".
Video
Kort daarna kreeg Henk Arens een
video-camera in handen gedrukt, waar
mee hij ging experimenteren. En toen
begin '84 de gevolgen van de ATV
bekend werden, en de geruchten daar
over steeds wildere vormen aanna
men, kwam Henk met het voorstel om
over de overschakeling van 3- naar 4-
ploegendienst en het werken op zater
dag een video-produktie te maken.
Geen eenvoudige opgave, zo blijkt uit
Henk z'n woorden: "Het moest een
'open' film worden, per se geen propa
gandafilm om het werken in vier ploe
gen én op zaterdag aan te prijzen. Ver
der speelt bij zoiets mee dat video een
typische vorm van eenrichtingsverkeer
is. Wat mensen met hun eigen ogen
zien, beschouwen ze al snel als iets dat
'waar' is. Door echter alle medewer
kers na afloop van de film het verhaal
ook nogeens op papier mee te geven,
het houden van discussie en een
enquête en de manier van presenteren
is in het gehele project naar mijn
mening toch een tweerichtingsverkeer
gebracht." In september '84 werd
Henk Arens vrijgesteld van zijn werk
als groepsleider om zich geheel te kun
nen wijden aan dergelijke projecten.
In het kader daarvan volgde hij met
succes al heel wat cursussen op het
gebied van video. De meest recente
video-produktie ("Vijf vingers, héél
handig"waarin op overtuigende wijze
wordt gewezen op het belang van het
dragen van handschoenen in het
gehele produktie-proces en waarvoor
behalve een film ook een quiz, posters
en speciale actie-pennen werden
gemaakt) maakt duidelijk dat er heel
wat veranderd is sinds de tijd van de
'pling-plong bel'. Henk heeft zelf de
11
smaak van het werken met audio
visuele middelen goed te pakken
gekregen. Mede door de cursussen is
hij een stuk kritischer geworden op zijn
eigen werk, maar is hij ook verwend
geraakt. Het werken zoals dat nu
gebeurt met wat hij noemt 'consumen-
ten-apparatuur' ervaart hij als belem
merend. Met meer professionele spul
len zou hij beter en ook sneller uit de
voeten kunnen. Over de snelheid van
het werk waar Henk thans mee bezig
is, bestaan nogal wat misverstanden.
"Dit werk is veeleisender dan de
meeste mensen beseffen. Als ik een
complete werkdag zit te monteren en
ik heb aan het einde van die dag vier
minuten kant-en-klaar materiaal, heb
ik echt een prima dag achter de rug."
Tijdrovend
"Om een boodschap op video goed
over te brengen vraagt nu eenmaal
enorm veel tijd. Alleen al het schrijven
van het verhaal bijvoorbeeld. Wat is de
boodschap, hoe moet het verhaal
lopen, welke beelden toon je daarbij?
Dat is een tijdrovend proces. En ook
een proces waarmee je bezig bent als je
weer thuis bent, het laat je niet los. Zo
kijk ik heel geconcentreerd naar de
reclame-spots op de televisie. Daar
leer je enorm van. In pakweg dertig
seconden wordt daar een compleet
afgerond verhaal in beeld gebracht.
Dat is televisie in optima forma."
Thans is Henk Arens (die zichzelf aan
duidt als 'videoot') bezig met de voor
bereidingen voor een voorlichtingsfilm
over de warmtekrachtcentrale. En ook
in het kader van de Arbo-wet denkt hij
nog heel wat audio-visuele produkties
te kunnen maken.
Hobby
Om alle instructies die nu nog op
papier staan over de werking van
machines, opstartprocedures, beveili
gingen etc. visueel zichtbaar te maken
betekent voor jaren werk. Waarbij
Henk er naar streeft door middel van
creatieve produkties de mensen te kun
nen boeien, maar vooral ze wat te kun
nen leren. Iets waar hij met veel plezier
aan werkt zoals ook blijkt uit zijn
gevleugelde woorden: "Hier wordt
niet gewerkt, hier wordt een hobby
bedreven!"
b. i
b. i
«•0*9
9 9 9 9 9
p.*.'
•V
bv
I.M jP.V.
