in de ogen over de rug" twaalf uur eerder nog op de schaatsen in Leeuwarden stond. Keer op keer moest zij die dag dan ook vertelen hoe 'de' tocht verlopen was. Want nadat Corry in 1983 op de lange afstand debuteerde bij de tiende alternatieve Elfstedentocht die in de Verenigde Staten werd verreden, was zij nu in eigen land natuurlijk ook van de partijMet haar startnum mer dat ver in de 15.000 liep behoorde zij tot een van de laatste groepen die 's och tends van start gingen, en pas ver in de avond weer terugkeerden in Leeuwar den. Onderweg dus veel water op het ijs, dat al flink geleden had onder de ijzers van de vele schaatsers die haar voor gingen. Maar het voornaamste was wel dat Corry de tocht na zo'n twaalf uur schaatsen en klünen wist te volbrengen. Onder luide bijval van het publiek uiteraard. Warm volk "Ongelofelijk", zegt Jan- Willem Deurvorst, product manager Heineken bier: "wat een fantastische reacties we onderweg kregen van het publiek. De Friezen zijn echt een warm volk." Zijn kamer in het kantoor te Zoeterwoude is behangen met vellen papier vol kreten. "Ook hier van collega's heb ik veel reactie gehad. Dat alles maakt het tot een geweldige ervaring waar je een heel bijzondere herinnering aan overhoudt." Jan-Willem vertrok met twee vrienden uit Leeuwar den voor zijn tocht langs de elf Friese steden, 's Avonds om tien uur bereikte hij de finish en dus kan hij verlan gend uitzien naar 'het kruisje'. "In het winterseizoen schaats ik wekelijks op de kunstijsbaan een paar uur voor de noodzakelijke traing. Dat heb ik de afgelo pen twee jaar consequent gedaan en dat heeft me er tijdens de tocht wel door heen geholpen. Met een mindere voorbereiding red je het zeker niet. Bovendien moet je basisconditie natuur lijk in orde zijn. Dat bete kent bijvoorbeeld dat je 's zomers ook op de racefiets moet trainen." Enkele dagen na de finish kan Jan-Willem zijn verhaal nog niet zo goed doen. Niet omdat hij nog steeds een dichtgeknepen keel heeft van de emoties, maar omdat de historische tocht hem een flinke kou heeft bezorgd. Dat het een emotioneel gebeuren was staat ook voor hem vast: "In elke stad werd je door het publiek als een winnaar binnengehaald. Die sfeer maar ook de discipline die het publiek opbracht was een onvoor stelbare ervaring. Overal langs het parcours stonden mensen klaar met warme thee, water, mandarijnen etc. Dat is tijdens zo'n tocht heel belangrijk, want je voedsel bestaat uit vruchten druivesuiker, chocola en vooral veel vocht, je moet ontzettend veel drinken. Fantastisch wat het publiek voor de deelnemers heeft betekend", vertelt hij. De eerstvolgende keer weer meedoen of was het eens en nooit weer? "Volgend jaar weer", zegt hij resoluut, "ik ben er weer bij." Harde jongens, natte ogen Onne Nijboer, werkzaam op de afdeling distributie van het horecagebied Noord-Holland, vertrok in de groep wedstrijdrijders met startnummer 164. "De mooiste sportdag uit mijn leven", zegt hij over de legendarische 21e februari. "Ik heb al acht keer aan een altenatieve Elfstedentocht meegedaan, maar dit is uniek. Alleen die start al. In het donker vanuit de kooi twaalfhonderd meter lopen, schaatsen onderbinden en dan maar zo hard mogelijk weg. Je hebt geen idee of je bij de eerste dertig rijdt of dat je als honderd-dertigste vertrekt." Onne kent het klappen van de zweep, want hij schaatst al een aantal seizoenen met de beste veteranen in de marathon wedstrijden mee. 7e in de Heineken 6-daagse, 10e bij het Nederlands kampioen schap en 2e in het kampioen schap van Noord-Holland/ Utrecht: met zijn 46 jaar en nog relatief korte wedstrijd ervaring hoort Onne tot de top. "Ik begon pas op mijn veertigste serieus met marathon-schaatsen", zegt de man die zijn precieze eindklassering niet kent: we houden het op de laatste publicatie die hem als 102e plaatst. "Het begon al bij Sneek en het ging de hele dag bij elke binnenkomst in een stad door: die geweldige orkaan van geluid die opje afkwam, die toejuichingen van het publiek. Schaatsers zijn harde jongens maar daar kregen we allemaal de tranen van in de ogen." In Franeker, met nog zeventig kilometer voor de schaatsen en maar tien minuten achter de kopgroep, sloeg de pech toe. Onne besprong de wal om een stuk te klünen en brak een schaats. Voorzich tig rijdend wist hij de tocht te voltooien maar was natuur lijk kansloos voor een hoge klassering. Veel verdriet heeft hij daar niet van, het erbij zijn was het belangrijk ste. "60e, 80e of 102e dat maakt niet veel uit. Als schaatser moet je dit hebben meegemaakt, hier moet je hebben tussen gezeten, alleen al om de geweldige ambiance." Gestrand na H8 kilometer Michiel Egeler (National Account Manager bij Vrumona) had bij Harlingen zo'n 118 kilometer ijs 'ver slonden' toen hij de strijd moest opgeven. Dat hij de eindstreep niet zou halen stond eigenlijk al bij voor baat vast: "Ik had vooraf al vastgesteld dat ik maar een hele kleine kans had de tocht te volbrengen. Met griep in het lijf en zonder een redelijke training ben ik aan de tocht begonnen. Maar ik ben al jaren lid van de vereniging die de Elfste dentocht organiseert - train ook elke winter regelmatig op kunstijs, maar dat was er nu niet van gekomen - en als het dan eindelijk zover is, wil je erbij zijn. Dus ging ik met twee antigrieptabletten in het lijf in alle vroegte op weg. En meteen dat eerste stuk, tussen Leeuwarden en Sneek was een prachtige belevenisJe rijdt daar in het pikkedonker en links en rechts staan dan plukjes mensen, soms bij tractoren die met hun lichten op het ijs schijnen, om je aan te moedigen." Met pijn door het hele lijf ging de 33-jarige Michiel 's middags om vier uur het ijs af. En vervolgens met de trein naar Leeuwarden. "Dat enkele reisje èn m'n deelnemerskaart met acht stempeltjes zijn de tastbare herinneringen aan deze tocht voor mijHoewel Michiel daags na de tocht met een flinke koorts te bed lag en pas een week later weer op de been was, heeft hij zeker geen spijt dat hij ondanks adviezen om het niét te doen toch heeft deelgenomen: "Die griep had ik toch wel gekregen. Ik weet nu wat het is, die Elfstedentocht, en ik weet wat ik moet doen om 'm uit te rijden als hij over niet al te lange tijd opnieuw gereden kan worden." 7

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1985 | | pagina 7