KRIJGT EEN KICK J.W.F, Ij Sommige mensen hebben een hekel aan autorijden, anc en van de Heineken Automatiseringsgroep in Zoeterwou ie bestaan dat hij er z'n geld mee zou kunnen eri Kampioenschappen Boy neemt ook deel aan de Neder landse kampioenschappen voor pro duktietoerwagens. Daarvoor wordei tijdens het seizoen, dat van maart to oktober loopt, acht wedstrijden verre den op het circuit van Zandvoort. Alk races tezamen tellen mee voor he kampioenschap. Eenmaal, in 1981, i: het Boy gelukt Nederlands kampioei te worden. Dat was met een Forc Escort. "Het geeft enorm veel voldoe ning om te winnen. Het streven is dar ook bij de eerste drie te eindigen. Al kost circa f 1.700,- en voor een moto moet het bedrag van f 8.000,- op tafe worden gelegd. Met dat laatste hebbei Huyzer en z'n monteur dan nog gelul want het bedrag is zo 'gering' omdat z< de motor zelf bouwen. "Koop je eei motor, dan ben je al snel f 25.000. kwijt. Om die reden ben ik mij enig< jaren geleden gaan toeleggen op he zelf bouwen en repareren van onder delen. Ik ben namelijk begonnen ii een Simca Rally. Omdat die moto steeds stuk draaide, heb ik het zei maar eens geprobeerd om een moto te bouwen. Blijkbaar is dat goec gelukt, want degene die de auto vai mij heeft gekocht, heeft er nog eei heel wedstrijdseizoen mee kunnen rij den." e liefde voor auto's, en dan met name de 'snellere', begon bij Boy Huyzer al op jonge leeftijd. Toen hij een jaar of elf was, ging hij mee met vrienden naar het circuit, waar zij moesten rijden. Daarna volgden natuurlijk autorijlessen, behendig heidswedstrijdjes en tenslotte de cur sus Hogere Rijvaardigheid onder lei ding van Rob Slotemaker. Hierna kon een licentie worden aangevraagd om zelf te racen. "Bij die Hogere Rijvaar- digheidscursus leer je bochtentech niek, schakelen, remmen, kortom: de grondbeginselen van het racen", legt Boy uit"Je moet er natuurlijk wel fee ling voor hebben. En af en toe een 'heel groot hart', vooral als je een bocht niet helemaal ingaat zoals het eigenlijk zou moeten. Niet bang Angst hoef je volgens Boy Huyzer helemaal niet te hebben. "Wat dat betreft, schrik ik soms meer op een snelweg door een rare manoeuvre. Bij ons gaat het echter zo hard dat je geen tijd hebt om na te denken. Dat ver klaart ook waarom het niet echt eng is: iedereen rijdt hard, dus het valt niet op dat je ruim 200 kilometer per uur rijdt. Uiteraard kan er wel eens iets gebeu ren, vaak ook buiten jouw schuld om. Ik heb in België wel eens dertig meter hek meegesleurd en tijdens de laatste race op Zandvoort ben ik uit de Tar- zanbocht gevlogen. Voor de zekerheid dragen wij ook brandvrije kleding en onderkleding, dat wil zeggen brandvrij voor 30 seconden. De handschoenen, de helm, de schoenen, de balaclave (de gezichtsbeschermer) en de overige brandvrije kledingstukken zijn alle verplicht. Die moet je ook bij de keu ring laten zien. Nu gebeurt het bij ons niet zo snel dat er een wagen in brand vliegt. Wij rijden natuurlijk niet zo hard als Formule I wagens en er staat niet zoveel op het spel omdat wij het allemaal als hobby doen. Maar je weet maar nooit. Tijdens het racen denk je bijvoorbeeld niet aan je wagen, aan de beschadigingen die hij eventueel zou kunnen oplopen. Maar als je met z'n tweeën tegelijk de baan uit dreigt te vliegen, schiet je daar niets mee op, dus letten wij wel enigszins op hoe we dat kunnen voorkomen. Normaliter gaat het er echter om wie de meeste lef heeft." Onderhoud Na de race zou Boy Huyzer het toch niet zo nonchalant opnemen als zijn wagen beschadigd was. Zeven dagen per week is hij namelijk in de garage te vinden om aan zijn blauw-metallic Ford Capri te sleutelen. "Je bent er nooit mee klaar", geeft Boy toe. "Het begint als je een produktietoerwagen koopt, die helemaal moet worden omgebouwd. Daar gaat vrijwel al je geld inzitten. Je moet er dus wel iets voor overhebben." Om een voorbeeld te noemen: één set van vier banden

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1983 | | pagina 16