a W. Everse liever met een gistpers dan met paarden gHHHfHHHH f r.vt M M t.'. J M M N Mé bV jP.V. Nee hoor, een paar uurtjes maar" antwoordt de heer Everse steevast aan eenieder die hem vraagt of hij de gehele dag in die koude gistpersruimte moet door brengen. In de gistpersruimte heerst namelijk de bijna ijselijke tempera tuur van 1°C. Dat is ook nodig, want als de temperatuur stijgt, kan de gist bederven. Bovendien zorgt die tempe ratuur er mede voor dat de ruimte ste riel blijft. Maar de heer Everse is er aan gewend. Een jas of een trui bescher men hem tegen een verkoudheid, al is aan zijn blozende gelaatskleur te zien dat hij toch de zon prefereert. Kwart eeuw in dienst Als dit nummer verschijnt, heeft de heer Everse net zijn 25-jarig jubileum achter de rug. Voor de buitenwereld is het bereiken van dit kroonjaar min of meer ongemerkt voorbijgegaan, omdat hij voor de alternatieve regeling heeft gekozen. "Ik houd niet van al die poes-pas", is zijn verklaring daarvoor, "Ik kies liever voor de reis." In die 25 jaren heeft de heer Everse bijna altijd bij de brouw- en gistkelder in Rotter dam gewerkt. Voordat hij wegens gezondheidsredenen naar de gistpers ruimte overging, was hij werkzaam als assistent gisten en lageren in Zoeter- woude. "Dat was een vijf-ploegen dienst. Nu zijn die ploegendiensten ook niet alles, vooral niet omdat je ook in het weekend moet werken, maar het is wel gezellig. Je hebt veel contact met je collega's. Dat is hier natuurlijk min der, want hier zit ik eigenlijk alleen." Bierpopmp "Een van de prettigste afdelingen vond ik het brouwhuis in Rotterdam. Ik weet nog goed, dat je daar een bier- pomp had waar penningen ingegooid moesten worden om een halve liter bier te krijgen. Toen ik jong was, werd ik daar vaak heengestuurd, met een groenteblikje. Voor de mensen die in het brouwhuis werkten, moest dat blikje dan extra gevuld worden, want het was warm op de afdeling. Ja, ze hielden wel van een potje bier. Maar het werk ging altijd goed door. Natuur lij k zijn de werkzaamheden door het groeien van de brouwerij gejaagder geworden. Minder gezellig, maar ook minder zwaar. Ik zeg altijd dat het grote verschil tussen nu en vroeger is dat toen iedereen altijd voor elkaar klaar stond". Bier, gist, bier In de gistpersruimte waar de heer Everse sinds een jaar nu werkt, wordt de Amstel of Heineken gist uit de gist- bewaartanks omhooggepompt. Deze gist wordt opgevangen in nylon zak ken, waarna de zakken onder een pers worden gelegd. Na ongeveer een uur persen is dan droge gist overgebleven. Deze moet nog circa een uur onder druk donker bewaard worden, waarna het in blik wordt verpakt. De blikken met een inhoud van 8 kilo netto gist worden vervolgens door de heer Everse in plastic verpakt, waarna zij omgeven door ijskruiken in piep schuim worden geplaatst. "Wanneer het klaar is, bel ik op naar het bedrijfs bureau. Deze afdeling laat het dan door de garage naar Schiphol brengen, waarvandaan het naar onze diverse buitenlandse brouwerijen wordt gevlogen. In het buitenland vermengt men het weer met wort, zodat er aldaar mee gebrouwen kan worden. Per maand stuur ik zo'n honderd blikken gist weg." Hygiëne Wat heel belangrijk is bij het werk van de heer Everse, is de hygiëne. Al val len de mussen op het moment van het gesprek met hem, bijna dood van het dak, de gistpersruimte is verboden ter rein voor eenieder die er slechts naar binnen zou willen om wat verkoeling te zoeken. "De ruimte moet steriel blij ven. Daarom moet ook die tempera tuur constant laag zijn. Bovendien rei nig ik de ruimte 's ochtends en 's avonds met een desinfecterend mid del. Als dit middel goed is ingetrok ken, dient het er weer zorgvuldig afge 22 spoeld te worden voordat de appara tuur kan worden gebruikt. Natuurlijk wordt dat uitgebreid gecontroleerd. De gist die uit de gistbewaartanks komt, is al biologisch goedgekeurd. Maar ook in geperste vorm worden er monsters van onderzocht, terwijl tevens de temperatuur wordt gecon troleerd. Het is echt nauwkeurig werk." In de ban van paardesport Een van de voordelen om in dagdienst te werken, is voor de heer Everse het feit dat hij nu meer tijd heeft voor pri- vézaken en dan met name voor zijn liefhebberij, de draf- en rensport. Duindigt en Hilversum zijn de banen waar hij elk weekeindemaar ook vaak 's avonds door de week, te vinden is. "Dat doe ik al twintig jaar. Ik ken dan ook veel trainers, eigenaars en pikeurs. Ik praat met hen over de vorm waarin de paarden verkeren. Toch blijft het wagen van een gokje moeilijk ondanks het inzicht dat je in die jaren hebt verkregenomdat het nu eenmaal levende wezens zijn. Die paarden heb ben ook wel eens een slechte dag. Maar daarover tippen die trainers je niet. Het is voor mij dan ook geen winstgevende zaak. Ik zie het echter meer als een uitj eAls j e echt wilt gok ken om geld te verdienenmoet je rou lette of lotto spelen. Het gaat mij meer om de paarden. Bij elke grote prijs, zoals de Prijs der Lage Landen, en klassieker ga ik er heen, waar ook in Nederland". De vraag ligt dan natuur lijk voor de hand of de heer Everse niet liever werkzaam zou zijn in de paarde sport in plaats van bij een brouwerij Hij hoeft er echter niet lang over na te denken om die vraag ontkennend te beantwoorden. "Nee hoor, dat is me veel te hard. Wat dat betreft is het een echte geldsport met veel jaloezie, als je erin zit. Ik vind het alleen leuk als hob by, om gezeten aan mijn vaste tafel in het restaurant, naar de verrichtingen van die paarden te kij ken

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1983 | | pagina 22