Onder de merknaam B3 brengt Vrumona een
assortiment vruchtesappen op de markt dat
bestaat uit jus d'orange, appelsap, tomaten
sap, gekruid tomatensap en druivesap. Naast de beken
de glazen pot worden deze produkten ook verpakt in
kleine flesjes en blik.
Aan het sap wordt, om de transportkosten te drukken,
water onttrokken. Bij Vrumona in Bunnik wordt dit
water er weer aan toe gevoegd. Dit behandelde water -
de hardheid en het ijzer worden eruit gehaald- betrekt
Vrumona uit eigen bronnen in Bunnik. Het eindpro-
dukt bestaat dus uit puur vruchtesap. Voor tomatensap
geldt dat het geconcentreerde sap uit Italië wordt geïm
porteerd. Dat van appelsap komt ook uit de laars van
Europa, evenals uit Duitsland. Voor jus d'orange
wordt een mengsel van sap -dat in Nederland wordt sa
mengesteld- uit Brazilië, Florida en Valencië gebruikt.
Na de vermenging van het geconcentreerde sap met
water worden fles of blik afgevuld. Voor afvulling krijgt
tomatensap een snufje zout mee, terwijl B3 gekruid to
matensap naast zout kruiden bevat.
Druivesap kent een eigen verwerking. Het sap van de
geperste druiven, voornamelijk uit Italië afkomstig,
wordt rechtstreeks met tankwagens naar Bunnik ge
bracht waar het wordt opgeslagen in zogenaamde tus-
sentanks. Vanuit deze tanks wordt het bij een tempera
tuur van zo'n 85°C afgevuld.
Dat geldt ook voor de andere sappen. Die hoge tempe
ratuur is bedoeld om het sap te pasteuriseren. Verder
heeft het een gunstige invloed op de steriliteit van de
verpakking.
Tomatensap en jus d'orange worden ook nog 'ont
lucht'. In de vruchtvezels kan nog lucht, stikstof of bij
voorbeeld koolzuur voorkomen. Dat moet er voor het
afvullen uit en daartoe dient de ontluchting.
Door het gebruik van de allerbeste grondstoffen en
veel aandacht voor de zuiverheid van water kan in een
technologisch hoogstaand proces met een secure kwali
teitscontrole Vrumona met B3 een sterk kwaliteitspro-
dukt op de markt brengen.
appelsap verkocht te worden. Het sap
werd opgeslagen in grote ballonflessen
van 25 liter. Net als nu, zie het kader
tje, gebeurde dat bij hoge tempera
tuur. Bij afkoeling kromp het sap en
een rubber dop op de fles ving de over
druk op. Ook toen zorgde de hoge
temperatuur voor de steriliteit van het
produkt. Een andere methode voor
opslag in die tijd waren grote houten
vaten van zeshonderd liter. Het duurde
dan ook niet lang voordat overgescha
keld werd op een andere manier van
bewaren. Aan het eind van de veerti
ger jaren dikte men het sap zes maal in
door het water te laten verdampen.
Het aroma werd daarbij teruggewon
nen. Met een suikergehalte van 65%
bleef het extract uit zichzelf houdbaar.
Daarmee was het opslagprobleem op
gelost. Voor het afvullen werd het
weer met water vermengd waardoor de
gewenste verhouding ontstond.
Terugval
In 1949 viel plotseling de consumptie
van appelsap terug. Een merkwaardig
verschijnsel deed zich voor. Suiker
ging "van de bon" en dat betekende
dat de limonadefabrieken voor het
eerst sinds de oorlog weer konden pro
duceren. De consument gaf de voor
keur aan de weer verkrijgbare limona
des: appelsap dat doorlopend verkrijg
baar was geweest, voor de fabricage
was immers geen suiker nodig, werd
als een surrogaat beschouwd. In tijd
van nood weet men elkaar te vinden.
Zo ook de sappenfabrikanten. De Bra
bantse Becht kwam in contact met de
directie van het Limburgse bedrijf Po
lar. In de oude St. Servaasbrouwerij in
Maastricht maakte Polar vruchtesap
pen. Becht's Dranken Industrie en Po
lar, waarin de Heineken en Amstel
Brouwerij een aandeel hadden, beslo
ten de problemen gezamenlijk het
hoofd te bieden. Het gevolg was de li
quidatie van Polar en de voortzetting,
met de installaties uit Maastricht, van
de activiteiten van B3. Maar dat ge
beurde niet in Bergen op Zoom. Cor
nells Becht had inmiddels contact met
de Bedrijfscentrale in Bunnik. Dat was
een limonadefabriek waarin bierhan
delaren en limonadefabrikanten waren
verzameld. Want het was hem toen al
duidelijk: wilde je kansen hebben in de
toekomst dan diende je te beschikken
over sterke merken. En dat deed de
Bedrijfscentrale die zojuist de bottelli
centie van Pepsi-Cola had verworven.
In de onderhandeling bracht hij de ma
chinerie en de emballage van Polar in
en er werd een aparte vennootschap
"Vrumona" (toen was dat al een merk)
opgericht. In die nieuwe vennootschap
namen Heineken en Amstel enerzijds
en de Bedrijfscentrale anderzijds op
gelijkwaardige basis deel.
Bier en fris
Daarmee werd eigenlijk de basis ge
legd voor het optreden van Heineken
op de frisdrankenmarkt. En dat optre
den was hard nodig om het "bierbe-
lang" van de brouwerij te beschermen.
Dat zat zo. De vijf grote brouwerijen
maakten in die tijd onderling een af
spraak om niet bij eikaars klanten te
komen. Nu waren er brouwerijen die
belang hadden bij een frisfabriek en
die kwamen, voor de limonadever-
koop, bij de klanten van andere brou
werijen. En als je er toch bent. Met
Vrumona kon Heineken zich dus tegen
deze ontwikkeling wapenen. In de vijf
tigerjaren nam Heineken een 50% be
lang in Vrumona en na de fusie met
Amstel in 1968 werd het een volledige
dochter.
Sterk merk
In al die jaren bleef het merk B3 vruch
tesappen een sterk merk. En hoewel in
het begin sterk de nadruk werd gelegd
op het appelsap, maakte B3 in de be
ginjaren ook al tomatensap. Nu is dat
sappenassortiment uitgebreid naar de
hedendaagse smaak. Een smaak die
vruchtesap niet meer zo'n grote voor
sprong op de andere frisdranken geeft
als in de eerste jaren na de Tweede
Wereldoorlog. Maar een smaak die
Vrumona invult met een kwaliteitspro-
dukt: B3.
13
