EEN LAND VOL VERRASSINGEN deel 2 Hieronder volgt het tweede deel van het verslag dat ir. J. M.van Rossem maakte van zijn reis door China. Tijdens het banket heb ik bijvoorbeeld ook gevraagd waar voorzitter Mao z'n grote Mars naar het Oosten was be gonnen en hoe het dan in Sinkiang was gelopen. Dat is natuurlijk een vrij ge voelig onderwerp omdat Sinkiang natuurlijk nooit bevrijd is door voor zitter Mao. Men heeft zich later zelf bevrijd, en gezien de talrijke minder heden en gezien het feit dat deze provincie tegen de Russische grens aanligt is er alle reden, zowel voor het provinciale gouvernement als voor Peking om zich in te spannen om deze zaak hier tot ontwikkeling te brengen. Wonen Misschien dat ik nog iets over dat Urumutschi kan vertellen. Het is eigenlijk allemaal nogal grijs en vaal bruinachtig, als leem. Maar net als in Peking wordt er enorm gebouwd. Reusachtige flatgebouwen. Onze begeleider Chen heeft ons verteld hoe veel woonruimte je krijgt toegewezen. De normen in Peking zijn a) afhanke lijk van watje verdient en b) afhanke lijk van je gezinssamenstelling. Bij die gezinssamenstelling moet je niet alleen denken aan vrouw en kinderen, maar ook aan ouders, die bij je inwo nen. Hij zelf betaalde heel weinig, 7% van zijn inkomen aan het wonen. Zijn relatieve welstand blijkt wel uit het feit dat hij voor de zondag dubbel uitbetaald kan krijgen, maar dat hij in plaats daarvan een extra snipperdag neemt, om z'n vakantie te verlengen. Dus wat dat betreft precies dezelfde situatie als in Nederland. Hij zegt: Ik kan als vrijgezel, met mijn salaris ruimschoots rondkomen en heb hele maal geen behoefte aan meer geld. Woestijn als een polder We hebben een bezoek gebracht aan een ontwikkelingsproject, ongeveer 300 km ten westen van Urumutschi. De tocht werd gemaakt in een soort Tran- sitbusje van Japanse makelij, waar mijn reisgenoot en ik met de tolk, op de bank zaten en twee hoge Chinese autoriteiten achterin. Het was een harde-billenrit. Vooral de terugreis was zwaar. Het was drie uur rijden heen en ook weer drie uur terug. Dit maal waren nauwelijks personen auto's in zicht. Het verkeer werd vrij wel geheel gevormd door vracht auto's Werkelijk oneindige rijen vrachtauto's. De wegen zijn breed, geasfalteerd, maar toch van matige kwaliteit met zo nu en dan enorme gaten erin. Maar de Chinese chauffeur had een truc om die gaten van te voren te zien aankomen. Het asfalt is dan door boord en de stenen en het stof onder het asfalt komen naar buiten en vor men rondom het gat een soort witte rand, die van verre zichtbaar is. Onderweg zagen we diverse ongeval len. O.a. twee vrachtwagens die tegen elkaar aan gereden waren. Het ver makelijke van deze zaak was dat op onze terugweg één van de vracht wagens was weggesleept en de andere ter plaatse, waar het ongeval had plaatsgevonden, werd gerepareerd. Een groot gedeelte van de voortrein was eraf gesloopt, spatborden en alles. Alles midden op de weg, zonder enige vorm van signalering en het verkeer kroop links of rechts van het wrak langs. Er wordt fors gereden. We za gen een Rode Kruis bus die van de weg geraakt was, een vrachtauto die de woestijn in was gedoken en zelf hadden we een narrow escape waar de Chinese chauffeur zich met grote be hendigheid uit redde. Het bezoek aan de woestijn was in drukwekkend. In feite is het een ont wikkelingsproject. Het doet denken aan de IJsselmeerpolders, alleen de schaal is veel groter. Het gehele pro ject dat we bezochten heeft een opper vlakte van een kwart van Nederland en inmiddels zijn er 350.000 mensen komen wonen. Het is 15 jaar oud. Het is geheel gebaseerd op een rivier die uit de bergen komt en via een krachtcentrale geleid wordt naar een stuk of vier stuwdammen, vanwaar 8

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1982 | | pagina 8