De Russische pijler eigenlijke graf gaat. Op het plein zit in de schaduw van de bomen een Chinese limonadevrouw. Ze heeft nogal wat belangstelling voor haar waar en tegen de bomen staan talrijke fietsen. Brug Op de laatste dag van onze reis was er gelegenheid een bezoek te brengen aan de beroemde brug over de Yangtze Kiang te Nanking. In snelle vaart zijn we met onze bus naar de Yangtze ge gaan en hebben daar genoten van een werkelijk indrukwekkend bezoek. De brug is in twee verdiepingen gebouwd. Onderop rijdt de trein, de totale lengte van het spoorwegvidauct is 8 km waarvan 1 of 2 km boven de eigen lijke rivier. Boven de spoorwegbrug ligt de autobrug, die bereikt wordt met een vlotte zwaai vanaf een autovia duct. Links en rechts van de brug zijn ten ze zich daar werkelijk bijzonder vrolijk over een vrolijkheid die ove rigens aanstekelijk was zodat ook wij stonden te schaterlachen. Daarna zijn we naar boven gegaan met een liften toegelaten tot een maquette ruimte, waar een meisje ons in het Chinees over de brug verteld heeft. Alles werd naar we aannamen getrouw door de tolk in het Engels vertaald. Het was de enige maal in China dat ik iemand kwaad heb gezien, want haar voordracht werd enigszins verstoord door gekwetter in een naburige ruimte van andere excursieleidsters. Op een gegeven ogenblik rende onze gast vrouw daar naar toe en schold de dames in het Chinees uit en sloeg met een werkelijk oorverdovende slag de deur achter zich dicht. Toen ze weer terugkwam bij de maquette was parkeerterreinen en parkjes aangelegd en we konden van de dijk van de rivier eerst naar de onderkant van de brug kijken. De rivier is enorm breed. Hij doet een beetje denken aan het Hol lands Diep bij de Moerdijkbrug, al leen is de lucht lang niet zo helder, er hangt een soort mistig waas over de rivier en de grote en drukke scheep vaart krijgt daardoor een soort gelig patein, dat gevoegd bij de gele kleur van de rivier en een paar grote ouder wetse fabrieken, die zwarte rookwol ken uitbraken, doet denken aan een schilderij van Turner. Als je onder de brug kijkt, zie je nog een nietgebruikte extra pijler staan. Deze is gebouwd door de Russen in het kader van ont wikkelingshulp aan China, maar bij belastingproeven bleek dat de pijler ondeugdelijk was en deze is verder blijven staan als een monument van onkunde dat uitbundig op de lach spieren van onze gastheren werkte. Op de dijk van de Yangtze Kiang maak er een ware anticlimax, want op het moment dat ze haar voordracht wilde hervatten, kwam er juist een trein over de brug, zodat we met grote aan dacht enige tijd naar de trein hebben geluisterd. Ik heb eigenlijk nooit ge weten dat een trein zo lang kon zijn, en toen het ding eindelijk over ons heen was en we de laatste wagon in de verte hoorden verdwijnen, kwam van de andere kant ook een lange trein. Het machtige bouwwerk heeft veel indruk op ons gemaakt. We hebben ook bovenop nog wat gelopen en zijn met de bus halverwege gereden. Terug naar huis In Peking konden we om een uur of half negen beginnen met inchecken. Het bleek een van de weinige dingen die in China niet erg goed georgani seerd waren. Toen we in de vertrekhal aankwamen zag ik een beeld wat ik me herinnerde van een tussenlanding in China. Daar moesten we allemaal het vlieg tuig uit omdat er getankt moest wor den en in de grote wachtzaal van het vliegveld was alleen warm water ver krijgbaar met mokken, die in een soort opa waskom lagen, daar kon je de mokken omspoelen en uit een groot soort melkbus kon je je warm water tappen. Nu, op het vliegveld van Peking zag ik een soortgelijke moge lijkheid en stelde aan mijn reisgenoot voor om de tocht door China te beslui ten met een beker warm water. Maar onmiddellijk voegde zich een ground- stewardess bij ons en vroeg naar onze instapkaart. We werden naar een wachtkamer gebracht en daar versche nen drie groundstewardessen. Toen we onze bestelling opgaven, één cola en één bier, braken de dames in een onbedaarlijk gelach uit. Dit werkte zeer aanstekelijk, zodat mijn reisge noot en ik tenslotte ook zaten te schud den van het lachen. Maar waar deze drie lieftallige dames om lachten, zal ons voor eeuwig een raadsel blijven. Natuurlijk keken we als vanzelfspre kend of onze kleding in orde was, of er iets was met de handbagage of er ergens iets op ons stond, maar er was niets abnormaals aan onszelf te ont dekken, zodat we tenslotte maar sma kelijk hebben meegelachen. Voor mij is China zondermeer een fascinerend land, een land waar ik let terlijk op val. De bevolking, die onge twijfeld minder met aardse goederen is gezegend dan wij, maakt een opgewekte indruk. Men is ijverig, men is schoon en men is beheerst. De mensen maken een hele prettige, en aangename indruk. Dat er hard gewerkt wordt, staat voor mij vast. Dat het communistisch systeem een paar ernstige problemen vertoont, waaronder een geweldig probleem van bureaucratie staat ook vast. Ik kreeg in het geheel niet de in druk dat de mensen communistisch zijn in de zin van een orthodoxe heils leer; men maakt eerderde indruk prak tisch te zijn. Het communisme, de overwinning van Mao, heeft andere mensen aan de macht en waarom zou je polariseren door je daartegen te ver zetten. De volgende club zal zich wel niet heel anders manifesteren. Tot slot een enkele opmerking over een probleem dat ons Nederlanders nog wel eens bezighoudt, nl. Taiwan. Dat is voor de Chinezen geen pro bleem. Taiwan wordt immers altijd aangeduid met het begrip de Province of Taiwan. Men realiseert zich dat als men de Province nu zou willen onderwerpen, dat dat d.m.v. een mili tair conflict zou moeten gaan.- Daar ziet men geen brood in en men ver wacht dat de Province langs polittóe weg binnen één generatie weer terug keert tot het moederland. Daarmee wordt het dan onderdeel van de People's Republic of China, waar ik met zeer veel genoegen tien dagen te gast was. 10

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1982 | | pagina 10