Traditionele sportdag ter ziele
- BRONZEN BROUWERSPAARD DEFINITIEF OP STAL? -
De traditionele Heineken sportdag heeft
zijn 23e editie niet beleefd. Gebrek aan
belangstelling leidde er toe dat de
directie, op advies van de voorzitters van
de personeelsverenigingen, besloten
heeft de sportdag niet door te laten gaan.
Die beslissing werd enige weken voor de
geplande datum van 12 juni genomen,
zodat het kon gebeuren dat u in de laatste
Vers van 't Vat nog een oproep tot deel
name aantrof.
Het Bronzen Brouwerspaard
De redactie legde het oor te luis
teren bij Jan Voogel, voorzitter
van de personeelsvereniging
Zoeterwoude en belast met de organi
satie van de sportdag. Ook werd het
commentaar van directeur perso
neelszaken mr. J. Siertsema gevraagd.
Conclusie: de sportdag in de traditi
onele vorm heeft geen levensvatbaar
heid meer. Jan Voogel zegt daarover:
"Het is duidelijk geworden dat men
zichzelf niet meer terugvindt in een
massale opzet. Het lukt niet meer om
de mensen te ronselen voor zo'n
grootschalig evenement". "Daar
komt bij dat er grote verschillen in het
aantal medewerkers per vestiging zijn.
Kan Zoeterwoude met z'n tweedui
zend mensen wat makkelijker een
team op de been brengen, voor Zoe-
termeer met driehonderd medewer
kers wordt dat al bezwaarlijker. En de
mensen in de horecagebieden zijn he
lemaal moeilijk mobiliseerbaar". "Ik
Dit beeld keert niet meer terug
vind het heel zonde als dit soort tradi
tionele zaken verdwijnen, maar als er
geen belangstelling is, dan is het niet
tegen te houden". Dat is ook de me
ning van de heer Siertsema: "De opzet
om de sportdag op één vestiging te la
ten plaatsvinden heeft het enthousi
asme getemperd. Daarbij speelt ook
dat door de bezuinigingen de sportdag
vorig jaar soberder was dan voorheen.
Er was minder geld beschikbaar om
bezoekers en supporters bezig te hou
den. Voor dit jaar bleek de belangstel
ling zö gering, misschien ook als reac
tie op de vermindering van de subsidie
aan de personeelsverenigingen, dat
we besloten hebben de sportdag niet
door te laten gaan. Ook ik vind dat
heel jammer, maar er wordt gezocht
naar een formule om de mensen weer
enthousiast te maken. Wellicht gaat
dat meer in de richting van plaatselijke
sportevenementen". Een dergelijke
aanpak biedt volgens Jan Voogel
perspectief: "De organisatie van een
centrale sportdag is haast ondoenlijk
geworden. Het kost enorm veel tijd
om de mensen te bereiken en te moti
veren. Per vestiging is dat veel een
voudiger te realiseren. Ik heb ook de
indruk dat een kleinschaliger evene
ment de mensen meer aanspreekt.
Het wordt een kwestie van zoeken en
aftasten om een nieuwe vorm te vin
den. Op zichzelf vind ik het jammer
dat de sportdag in deze vorm ver
dwijnt. Het is belangrijk dat er aan
dacht is voor de gezellige zaken in de
onderneming, dat het sport- en ver
enigingsleven bloeit, dat komt de sfeer
in het bedrijf ten goede. En als je dan
ziet dat op deze zaken beknibbeld
wordt dan is dat spijtig".
Bij de voorbereiding van de sportdag
van 1981 werd al duidelijk dat een tra
ditionele opzet niet meer haalbaar was.
De strijd om het Bronzen Brouwers-
paard was niet mogelijk omdat er geen
totaal-tellingen van de vestigingsresul
taten waren te maken. Het ziet er naar
uit dat die strijd definitief verleden tijd
is. De voorzitters van de personeelsver
enigingen bereiden een advies voor om
tot een nieuwe opzet te komen. De kos
ten zullen daar een belangrijke rol in
spelen. De twee ton, die in 1980 nog
voor de Amsterdamse sportdag werd
uitgetrokkenis ödk verleden tijd. Te
recht, lijkt het. Sportontmoetingen, op
de prestatie gericht of recreatief moe
ten een spontaan karakter hebben.
Dan pas vervullen ze de functie die het
belangrijkst wordt geacht: het verbete
ren van de onderlinge banden, het ple
zierig als collega's buiten de werksfeer
met elkaar optrekken. Dat vraagt om
een spontane instelling.
11