J. Keiler "Ik werk niet met (persoons)nnmmers maar met mensen" Op de pagina hiernaast heeft u al kunnen lezen over het pensi oenfonds in Amsterdam. Daarop aansluitend is dit maal de hoofdpersoon van deze rubriek ook werkzaam bij deze afdeling. Het is de heer J. Keiler. Voor de puzzelliefheb bers zeker bekend als maker van kruis woordpuzzels en voor de gepension eerden als diegene die zorgt voor de uitbetaling van hun pensioen. Toen de heer Keiler van school kwam, wilde hij gymnastiekleraar worden of medicijnen gaan studeren. Beide keu zes waren in de vooroorlogse jaren moeilijk te realiseren, zodat hij ten slotte op een accountantskantoor te recht kwam. Na lange tijd in Indië ge woond en gewerkt te hebben, kwam hij vanwege de gezondheid van zijn zoon in 1951 naar Nederland terug. In dat zelfde jaar trad hij in dienst bij Heineken als financieel medewerker bij de toenmalige afdeling buitenland. Van deze afdeling naar het pensioen fonds in 1960 was niet zo'n erg grote stap qua taakomschrijving. Persoonlijk Ondanks de administratieve en con trolerende functie, heeft de heer Kei ler een intensief persoonlijk contact met de gepensioneerden. Wij werken niet alleen met getallen maar ook met mensen. "Als ik op een bijeenkomst van gepensioneerden een mevrouw ontmoet van wie ik direct de meisjes naam weet, is ze meestal verrast. Op gegeven moment bereik je een leeftijd waarop er een bepaalde geestelijke rust over-je komt. Je weet dat je nog maar een paar jaar tot je pensioen te gaan hebt. Geestelijk bereid je je daarop voor met in het achterhoofd het idee dat je pensioen vanzelf op je rekening wordt overgemaakt. Maar als het dan eenmaal zover is, ontstaan er vaak toch problemen. Allereerst fis caal. Van januari tot april word ik dan vaak gebeld in verband met vragen over het invullen van de belastingpa pieren. Of gepensioneerden, die den ken dezelfde functie vervuld te heb ben, vergelijken hun pensioen en ko men dan tot de ontdekking dat ze niet hetzelfde maandelijkse bedrag krij gen. Dat zoeken wij voor hen uit. Daarnaast wordt het pensioenfonds beschouwd als vraagbaak voor alle mogelijke zaken. Zijn er echte proble men waar de mensen graag advies over willen hebben, dan proberen wij zo goed mogelijk een oplossing daarvoor te bedenken. Hoeveel tijd dat kost, speelt daarbij geen rol. Het gaat er om dat de mensen tevreden zijn over hun pensioen. Als wij daar op een manier aan kunnen bijdragen, doen wij dat. Het is een vorm van goodwill. De goodwill die het concern naar buiten toe heeft, houdt niet op als iemand 65 is. De mensen hebben ook een groot, bijna rotsvast, vertrouwen in het fonds. 'Als het pensioenfonds dat zegt, zal het wel zo zijn', is meestal de opvat ting." Stiptheid Net zoals elke actieve medewerker zijn salaris op de 15e van de maand krijgt, zo moeten ook de 1300 gepensi oneerden, weduwen en wezen op die datum hun geld krijgen. "Wij moeten er voor zorgen dat dit bedrag, vastge steld door de wiskundekamer van het fonds, dan overgemaakt is. En wat meer is, het dient ook juist te zijn", zegt de heer Keiler beslist. "Mocht er bij ons iets niet kloppen op onze eigen salarisspecificatie, dan weet je dat het de volgende maand gecorrigeerd zal zijn. Maar zo iets kun je tegen een ge pensioneerde niet zeggen. Die mensen hebben nu veel meer tijd om na te den ken en leven bewust van dag tot dag. Als je zou zeggen 'dat komt volgende maand wel goed', antwoorden zij 'dan ben ik misschien al lang dood'." Durf te leven De heer Keiler kan aan het eind van een werkdag de problemen meestal goed van zich afzetten. Er was een tijd dat hem dat niet lukte. "Toen ik in '60 bij het pensioenfonds kwam, deed ik het werk, dat we nu met zijn drieën doen, alleen. Het viel niet mee naast al je drukke werkzaamheden ook de so ciale kant van deze functie goed te ver werken. Dan knap je een keer af." Na tien jaar kreeg hij dan ook een hartin farct. Omdat toen ook de medische begeleiding nog niet goed was, had hij het daarmee een tijd lang moeilijk. "Tot ik op een keer in een artikel de uitspraak van een professor las: 'Voel je je hart? Wees blijdan weetje zeker dat je nog leeft'. Voor mij was dat de sleutel en sindsdien durf ik weer te le ven. Ik ben ook niet bang dood te gaan. Alleen vind ik dat het mijn tijd nog niet isJe zou ook kunnen zeggen dat hij er voorlopig nog geen tijd voor heeft. Als hij over drie jaar de pensi oengerechtigde leeftijd bereikt, zal het hem niet moeilijk vallen zijn dagen te vullenZoals hij zich in zijn werk graag met mensen bezig houdt, zo doet hij dat privé ook. Zo is hij bijvoorbeeld in het dorp waar hij sinds acht jaar woont, Sijbekarspel, voorzitter van het dorpshuis, lid van de orgelcommis sie en van het oudercomité." Voorspelling uitgekomen Voorlopig kwijt hij zich nog het groot ste gedeelte van de dag aan de gepensi oneerden, die hem na aan het hart lig gen. "Ergens ben je gek in je vak. Je moet eigenlijk acht uur per dag wer ken, maar gevoelsmatig doe je dat 24 uur." Omdat de medicijnen, en met name de homeopathie, hem nog steeds trekken, twijfelt hij eraan of hij hetzelfde vak zou kiezen als hij het nog eens over mocht doen. "Waarschijn lijk toch wel, want het heeft alles in zich dat ik graag doe. En als ik me het rapport herinner dat een astroloog in '51 over mijn toekomstige carrière heeft gemaakt, past het ook bij mij. Hij noemde daarin namelijk enerzijds dierenliefde en anderzijds dat ik een sociale functie in het leven zou krijgen, maar nooit een leidinggevende. Het zachte van het eerste botst met het har de van het tweede. Het is dan ook veeleer een begeleidende functie. Dat klopt wel, want als ik een vergadering voorzit, duurt hij een paar uur langer dan normaal. Ik laat nu eenmaal graag een ieder aan het woord." 7

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1982 | | pagina 7