nog onder de toenaam "Rancio". Eigenlijk wordt dit woord gebruikt voor gedistilleerd om aan te geven dat een drank, eau de vie, belegen is zoals bij ons de oude genever. In de wijnter minologie met name Bordeaux heeft het een afkeurende klank voor wijnen die te lang aan de buitenlucht zijn blootgesteld geweest. Meestal ge bruikt voor witte wijnen maar ook wel voor rode die onherstelbaar verzuurd zijn, denk maar aan "rance" ranzig. Echter als toenaam voor de Clairettes is het een aanbeveling om aan te geven dat deze zoete wijnen erg lang, soms wel tien jaar, op lust gelegen hebben. In de bepalingen voor de appellation controlée staat letterlijk, dat deze wij nen "gemaderiseerd" moeten zijn na minimaal drie jaar fust. In tegenstelling tot de bepalingen voor droge of licht zoete Clairettes, die groenachtig geel moeten zijn, mogen de Rancios bruin zijn wat een logisch gevolg van oxyda- tie is. Hérault Hérault, meestal aangeduid samen met het lidwoord als l'Hérault. Direct aan de Middellandse Zee ligt de hoofd stad van Languedoc-Roussillon, Mont- pellier, met 167.000 inwoners ook de grootste stad. Hier is de beroemde ho geschool voor wijnbouw gevestigd waar vele vinologen uit binnen- en bui tenland hun opleiding genoten. Het is een mooie stad met de bekende botani sche tuin en de Promenade du Peyron met de wijdse blik over zee. De belang rijkste overslaghaven voor wijn is in middels berucht geworden. Nog steeds liggen hier grote hoeveelheden wijn uit Italië geblokkeerd die in strijd met de E.G. overeenkomst Frankrijk niet bin nen mogen, omdat boze wijnboeren zich daartegen verzetten. Rondom Sete liggen de wijnvelden van Frontignan. Deze naam brengt ons direct een druivesoort in herinnering die zijn naam aan deze streek dankt: de Muscat de Frontignan, een druivesoort die veel vruchtsmaak geeft en een volle aanklevende wijn maakt. Wellicht is dit het moment om de zoete wijnen die uit Muscatdruiven worden verkregen eens wat nader te bezien. We bevinden ons namelijk hier in de Languedoc in een wijngebied waar deze geurige, ver sterkende wijnen veel geproduceerd worden. We onderscheiden twee hoofdgroepen, in vaktaal aangeduid met V.D.L. en V.D.N. Het eerste staat voor Vin de Liqueur en het tweede voor Vin doux naturel. Het verschil zit hem in de vinificatie. De Vin de Liqueur wordt "samengesteld" uit onvergiste druivemost waaraan zo veel alcohol wordt toegevoegd, dat een effectief alcoholpercentage wordt ver kregen van vijftien procent. Zoals we weten kunnen gistcellen bij een zo ho ge concentratie van alcohol niet leven en blijft dus elke gisting uit. Deze zeer zoete wijnen moeten minimaal 178 gram druivesuiker bevatten. Voor de VDNde Vin doux naturellaat men de most wel even gisten tot men op een gegeven moment alcohol toevoegt en het totale percentage op 15% brengt. Hier is dus een hoeveelheid suiker ver gist. Als totaal moet de V.D.N. mini maal 125 gram onvergiste suiker bevat ten. Banyul Nu we hierover schrijven, moet ik den ken aan een rode wijn met wat restzoet uit de zuidelijkste wijngaard van Frankrijk. Ik bedoel de op Port gelij kende Banyul die uit de omgeving van het schilderachtige stadje Collioure komt. Deze wijn geniet de laatste tijd zoveel belangstelling dat hij de soort naam Collioure verdringt en een ge heel eigen plaats als aperitief of desser twijn gaat innemen. De wijngaarden liggen hier tegen steile hellingen en net als in Portugal voor Port het geval is, moeten alle werkzaamheden met de hand worden verricht. De viticulture (wijnbouw) vraagt hier ter plaatse ex tra veel mankracht als gevolg van de re gelmatige verschuiving van de dunne laag aarde die vooral na regenval af glijdt en daarna weer in mandjes naar de bestemde plaatsen teruggesjouwd moet worden. Het rendement is voor zover mij bekend, het laagste van Frankrijk, nl. 18 hectoliter per hectare. Andere Franse wijngebieden rond de Middellandse Zee brengen 45 hectoli ter en meer op per hectare. Evenals bij de V.D.N. wordt voor de Banyul alco hol aan de gistende most toegevoegd, waardoor het proces ophoudt en on vergiste suiker in de wijn overblijft. Aan de rijping van Banyul wordt veel zorg besteed. Overigens ook wat dit betreft net als bij Portwijn. De tot rust gekomen wijn wordt op grote voeders (zeer grote wijnvaten) gelagerd en la ter met wijn vermengd die buiten in de vrije natuur op fust is gerijpt. De tem peratuurschommeling versnelt het rij pen en omdat de lucht vrije toegang heeft, oxydeert de wijn, wat voor som mige zoete wijnen zeer gewenst is. Bo vendien laat men in sommige zeer goe de jaren ook een hoeveelheid Banyul op fles tot ontwikkeling komen. Beslist aan te bevelen om eens met deze wijn kennis te maken. Al was het alleen maar om erover te kunnen meepraten. 21

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1982 | | pagina 21