lan is leren"
AXEMAN:
in Zoeterwoude, had al vele hobby's toen hij er twee jaar
ïjng een hobbywereld voor hem open waarover hij tot op dat
k vóór mijn kleinzoon", zei hij in eerste instantie,
m hi j op die gedachte terug.
Waar je ook op moet letten, is de bin
nenzijde van het gebouw. Dat moet
zwart zijn om te voorkomen dat de bin-
nenverlichting door de muren heen
schijnt. Verder maak ik enkele ramen
zwart. Want het is in werkelijkheid
nooit zo dat in alle kamers van een huis
tegelijk de lampen branden. Vooral nu
we in het dagelijks leven energiebe-
wust moeten zijn (de heer Lakeman is
lid van de energiebesparingcommissie
bij Heineken) moet dat ook tot uiting
komen in een modelstad. Wat je ook
koopt, je moet er altijd zelf iets leuks
van maken."
Trein in hoofdrol
Hoewel de baan nog lang niet af is, ge
bruikt de heer Lakeman bepaalde ge
deeltes al voor een andere hobby van
hem. Hij is namelijk een verwoed
smalfilmer. Als hij voor een vakantie
film de titel 'met de trein naar.kiest,
speelt zijn eigen locomotief met wa
gons in deze aankondiging een kleine
hoofdrol. Voor de toekomst, als de
baan af zou zijn, heeft hij ook filmplan
nen. "Ik wil dan een film wijden aan
mijn modelbaan. Dat kan heel realis
tisch overkomen als je af en toe een
shot neemt van auto's op de snelweg en
huizen. Om het echt te maken zijn er
keer in de winkel iets. Daarna kijk ik
hoe ik het zelf zou kunnen maken. Bo
men maak ik bijvoorbeeld van druive-
takjes. Maar ik heb ook bomen staan
die gemaakt zijn van uitgesplitst
bloembindersdraad. De draad dompel
ik in de alabastine en bekleed hem met
bijv. Iers mos. Vervolgens rasp ik piep
schuim en plak die bolletjes eraan zo
dat er een appelboom ontstaat. Grint
bijvoorbeeld maak ik van zaagsel, dat
met bruine of grijze verf een echte
kleur krijgt. Hele kleine kiezelsteen
tjes zijn voor mij al aardige rotsen,
want de schaal waarop ik werk is
1:160." Niet alleen omdat het goedko
per is, maar ook omdat het meer vol
doening geeft, vindt hij het leuk zoveel
mogelijk zelf te maken. Onderdelen
die hij bijvoorbeeld gekocht heeft zijn
de huisjes en het stationsgebouw.
Maar ook dan moet er nog voldoende
aan gebeuren. "Zo'n stationsgebouw
zit in een bouwpakket. Dat is al een
heel pietepeuterig werk op zich om dat
in elkaar te zetten. Dat neemt dan ook
veel tijd in beslag. Maar ik houd er niet
van als alles er zo gloednieuw uit ziet.
Dat is niet natuurlijk. Dus verf ik het
alvorens het te monteren. Zo wordt
het ouder en waarheidsgetrouwer.
ook beweegbare objecten te koop. Zo
als een mini-racebaan of een berg
spoor. Zelfs zijn er winkeltjes met eta
lageverlichting, aan en uit gaande ne
onreclame voor op een flatgebouw,
paaltjes met knipperlichten die werk
zaamheden op een snelweg moeten
aangeven. Ook een nacht-opname be
hoort tot de mogelijkheden, want alles
is verlicht. Lantaarnpalen, binnenver-
lichting in de treinen, de huisjes en het
restaurant zorgen voor een gezellige
sfeer. Heel romantisch!"
Onderhoud
Tot er inderdaad niets meer aan de
baan gedaan kan worden, blijft de heer
Lakeman nog wel een paar jaar bezig.
"Ik kan hem altijd nog helemaal auto
matiseren en zelfs uitbreiden (des
noods over het logeerbed). Maar nog
afgezien van het maken van de model
len, gaat er veel tijd zitten in het
houd. Twee maal per week moet ik
hem stofzuigen, vooral omdat ik er
geen beschermhoes over heen heb.
Iets dat eigenlijk wel zou moeten. Het
kleinste stofdeeltje kan al een storing
veroorzaken aan een treinmotor, dus
stofvrij houden is noodzaak." Naast
deze onderhoudswerkzaamheden
besteedt de heer Lakeman veel aan
dacht aan het aanleggen van een docu
mentatiemap. Hierin noteert hij alles
dat betrekking heeft op de electronica
en de genummerde verbindingen.
"Anders weet ik echt niet meer hoe iets
in elkaar zit als er ergens storing is. Als
nu de knipperlichten bij de spoorweg
overgang, die door een relais-contact
in de rails automatisch door de trein
bediend worden, het niet meer zouden
doen, zoek ik het schema daarvan ge
woon op in mijn map. Ook alle kleur
codes die op mijn schakelbord de di
verse aansluitingen aangeven, zijn hie
rin opgenomen." Uiteraard dient alles
goed bereikbaar te zijn om een euvel te
kunnen verhelpen. Ook in huize Lake
man is daarvoor gezorgd. "Normaal
moet een baan op een hoogte van circa
120 cm staan. Doordat ik een schuin af
lopend dak op mijn zolder heb, kon dat
niet. Daarom heb ik hem op 90 cm
hoogte gebouwd. Het voordeel daar
van is dat ik op mijn gemak er onder
zittend, overal aan kan sleutelen."
Leerzaam
Een van de aantrekkelijke kanten van
deze hobby vindt hij het leggen van
persoonlijke contacten. ,,Als je ergens
laat vallen dat je een modelbaan hebt,
zijn veel mensen direct geïnteresseerd.
Vaak zelf ook een of kennen ze iemand
die het ook doet. Een keer heb ik op
een vakbeurs in Hannover een com
plete baan gezien, die zo in de la van
een directiebureau paste. Dat was
natuurlijk slechts als lokkertje voor de
beurs bedoeld, maar het geeft toch aan
wat er voor mogelijkheden zijn als je
een beetje handig bent." Dat handig
zijn is een eerste vereiste. „Als je, zo
als ze zeggen, twee linkerhanden met
allemaal duimen hebt, moet je er niet
aan beginnen. Maar met enig technisch
inzicht en een flinke dosis goede wil
kom je een heel eind. Dat vind ik nu zo
interessant hieraan: je ontdekt allerlei
zaken uit de electronica, die je alleen
uit een theorieboekje van school ken
de. Neem nu de 'Wet van Ohm'. Aan
de hand van vaststaande gegevens re
ken je de weerstand van iets uit, koopt
dat in de winkel, monteert het en ziet
ineens: Hé, het werkt! Door te spelen,
leer je constant. En natuurlijk spelen
mijn kleinkinderen er mee, maar wel
onder streng toezicht!"