Expert op het gebied
Mevrouw 5J.
Bij het begin van onze jaartelling was de Egyptische cul mi
eeuw staat deze cultuur weer zeer in de belangstelling J
beschaving, die wereldberoemde kunstschatten heeft naai
de portret-buste van Nefertete. Mevrouw Weststrate, vertl
Middelburg, heeft zich diepgaand in de ge t
De geschiedenis van het Oude
Egypte kun je indelen in drie
perioden: het Oude Rijk
3000 tot 2200, het Midden Rijk
2000 tot 1800 en Nieuwe Rijk
1600 tot 1100 voor Christus.
"De pyramiden, waar Egypte zo be
kend om is, stammen uit het Oude
Rijk. Deze pyramiden dienden ter be
scherming van de koningsgraven.
Het tegenovergestelde werd echter
bereikt. De graven met al hun schat
ten liepen zo in het oog, dat zij voor
rovers een makkelijk vindbare prooi
vormden." Aan het woord mevrouw
Weststrate die zich door het lezen van
boeken grote kennis van Egypte heeft
eigen gemaakt. Oorspronkelijk ging
haar belangstelling uit naar gods
dienst, en dan niet vanuit religieus
maar vanuit historisch oogpunt.
Sinds enkele jaren interesseert zij
zich zeer voor het Oude Egypte,
mede doordat er van deze beschaving
zoveel bewaard is gebleven.
Napoleon is eigenlijk degene ge
weest die de aanzet heeft gegeven tot
de moderne Egyptologie. Bij zijn
tocht naar Egypte liet hij zich verge
zellen dooreen grote groep geleerden
om zich van de cultuur op de hoogte
te stellen. Een van zijn soldaten is op
de steen van Rozette gestuit, die de
sleutel is geweest tot de ontcijfering
van hiëroglyfen.
Dodengericht
Mevrouw Weststrate vertelt verder
over de koningsgraven en de behan
deling van de overledenen. "De
Egyptenaren geloofden heilig in een
leven na de dood. Wanneer er een ko
ning of ander belangrijk persoon
overleden was, werden zijn of haar
hart. ingewanden en hersenen uit het
lichaam gehaald. De overledene
moest namelijk voor het dodenge
richt verschijnen. Hierbij, meenden
de Egyptenaren, werd het hart gewo
gen door Anoebis, de god van de
mummificering. Aan de ene kant van
de weegschaal lag het hart, aan de an
dere kant een veer (teken van de
waarheid). Indien de schaal in even
wicht was, mocht de overledene het
dodenrijk binnen. Was het hart
zwaarder dan de veer, dan had de per
soon in kwestie niet goed geleefd en
stond er onder de weegschaal een
monster klaar om het hart overle
dene) op te slokken.
Dit was voor de Egyptenaren het erg
ste wat er kon gebeuren. Als je hart
was opgeslokt, bestond je niet meer.
Om de dode voor het leven in het
hiernamaals uit te rusten, werden
hem allerlei voorwerpen en schatten
meegegeven. Het lichaam van de do
de werd gebalsemd, in linnen doeken
gewikkeld en in een mummiekist ge
daan. Samen met de schatten werd
deze kist in een, meestal fraai be
schilderde grafkamer gezet. Het pro
ces van mummificering duurde in to
taal 70 dagen. Een dergelijke begra
fenis viel de gewone man niet ten
deel. Niettemin zijn er in de woestijn
vele lichamen gevonden, die door de
verzengende hitte en grote droogte op
natuurlijke wijze behouden zijn.
Toen de pyramiden geen veilige
plaats bleken te zijn voor de overle
den vorsten, is men hen gaan begra
ven in Thebe. De kist werd met alle
schatten op een heilige bark geladen
en over de Nijl vanuit de stad Thebe,
naar de dodenstad in west-Thebe ge
varen. Begeleid door een groep
klaagvrouwen werd de kist dan naar
de grafkamer gebracht. Toen eind
vorige eeuw de koningsvallei in
Thebe was blootgelegd, zijn de op
gegraven mummiekisten ook weer
op boten geladen en naar Kairo geva
ren. Onder de boeren verspreidde zich
dit bericht, waarna de vrouwen zich
precies zo hebben gedragen als de
klaagvrouwen duizenden jaren gele
den."
Zelfstudie
Het is een genoegen naar mevrouw
Weststrate te luisteren. Aan de hand
van schitterende dia's vertelt zij niet
alleen over het Oude Egypte, maar
ook over de ontwikkelingen die dit
land in meer recente tijd heeft door
gemaakt. Het vertellen gaat haar
makkelijk af wat niet zo verwonder
lijk is, aangezien zij geregeld voor
drachten over dit onderwerp houdt.
Bovendien zijn er in een weekblad ar
tikelen van haar hand verschenen.
Slechts één intensief bezoek, een
groot aantal boeken en het bezoeken
van tentoonstellingen hebben haar
een hoeveelheid kennis verschaft, die
voor een amateur Egyptoloog bijzon
der groot is. Alleen de beheersing
van het hieroglyfenschrift is iets wat