Onze oud-medewerker mr. J.C. Bossard diept herinneringen op uit zijn brouwerijtijd. Aan het
eind van de jaren zestig moest hij, samen met drs. A.J. Miedema voor "de zaak" naar Grieken
land. Hij beleefde daar zijn eigen Slag bij Marathon.
In het onderstaande verhaal doet hij daar verslag van. Voor diegenen die ooit in Griekenland zijn
geweest zullen er ongetwijfeld vele elementen van herkenning zijn, terwijl wij denken ook niet-
"Griekenlandvaarders" een plezier te doen met dit zomerse verhaal, geïllustreerd met enkele
foto's van de omgeving van Marathon.
SLAG BU MARATHON
We waren met een tweemans-delegatie
in de zomer van 1968 in Griekenland
geweest, in de beginjaren van Athenian
Brewery.
Toen het weekeinde op uitbreken
stond, splitste de delegatie zich. De ene
helft ging 's zaterdags naar Amsterdam
terug, maar ik, de andere helft, moest
nog blijven om in de komende dagen
wat juridische rimpels te helpen glad
strijken. Zo kwam het dat ik een lege
Atheense zondag in het gezicht staarde
en de vraag rees: hoe die door te ko
men?
Om dat vraagje op te lossen besloot ik
die zondag de boot te nemen naar het
eiland Hydra, een verrukkelijk tochtje
over de Saronische Golf met aan alle
kanten eilanden en bergen, net mooi
voor een vrije dag die in klimatologisch
opzicht bijzonder warm beloofde te
worden. Maar toen ik al om half acht
's morgens op de kade in Pyraeus
stond, woedde daar een veldslag om
kaartjes, begrijpelijk want de vakanties
waren juist begonnen en iedereen wil
de zich in de koelte van de badplaatsen
storten.
Nadat ik mijn partijtje had meegeblazen
in de deinende, vrolijke en luidruchtige
menigte vakantie-gangers, het ene
schip na het andere was vertrokken,
volgepakt met Grieken en transistor
radiootjes, zag ik als niet-Griek in dat
verdere strijd nutteloos zou zijn; ik ging
terug naar Athene om mij daar te be
zinnen hoe verder de dag te passeren.
Gezien de slag waaraan ik had deelge
nomen schoot mij de naam Marathon te
binnen en ik nam het besluit 's middags
per bus herwaarts te gaan en na 2458
jaar alsnog dat beroemde slagveld (uit
het jaar 490 voor Christus) te gaan ver
kennen, waar de Grieken de veel ster
kere legerschare uit Perzië versloegen,
(zie toelichting). Een dapper plan, want
de temperatuur was inmiddels geste
gen tot 35 graden, Celsius wel te ver
staan en in de schaduw.
Enfin, na met enige moeite de taxi
chauffeur te hebben duidelijk gemaakt
dat ik niet in zijn vehikel naar Marathon
wilde maar in het openbare vervoermid
del dat "derwaarts" gaat, werd ik op
een zeer zonnig pleintje gedropt waar
een paar ingedutte bussen stonden.
En ofschoon één ervan het woord
"Marathon" op het voorhoofd geschre
ven stond, betwijfelde ik of die bus in
deze hitte ooit nog tot leven zou ont
waken. Ik klom er niettemin in, al was
het alleen maar om in de schaduw van
de gesloten gordijntjes te kunnen zit
ten, en zag dat het voertuig reeds vrij
dicht bevolkt was met voor hun doen
zwijgzame Grieken. Apollo, de zonne
god, is een machtig god: hij kan zelfs
Grieks spraakwater doen verdampen.
Overigens bleek alles, ondanks de hitte,
best mee te vallen. Een chauffeur kwam
Kviher.'if\
Kephallenia)
Zakyntho^