VRIJETIJDS
BESTEDING IN
INDONESIË
R. Klerkx
[TT?"\T1 AlMTi
Dat onze adviseurs overal ter wereld te
vinden zijn, toont bovenstaande foto uit
Indonesië waarop de heer A.A. Haggen-
macher te paard een tocht maakt door
de zandvlakte rondom de krater van de
Bromo-vulkaan op Oost-Java. De heer
Haggenmacher werkt momenteel als
brouwtechnische consultant bij P.T.
Perusahaan Bir Indonesia.
Bericht uit Noorwegen. 5-11-1979
Na twee weken lang graven en spitten door een oerwoud van a's, o's en oe's, was ik eind april
min of meer gereed om de sprong naar Noorwegen te maken. Beladen met woorden als"fleutekreut" en
"smeurigbreu" en meer van dergelijke tongriemspasmen, trachtte ik de eerste weken door te blaffen
bluffen. En jawel, de intensieve hersenspoeling in een zogenaamd taaicentrum bleek niet helemaal
weggegooid te zijn. Reeds na twee weken kreeg ik een globale indruk van wat ik zei. De volgende stap,
dat ook de Noren mij zullen begrijpen, zal nog wel even duren. Soms bekruipt mij ook weieens het nare
gevoel dat ik dit succes wellicht nooit zal kunnen smaken.
Het leven van een Heineken brouwer in Noorwegen is erg simpel, het geeft dezelfde "kick" als een
waakhond in een kindercrèche. De omgeving is niet vijandig, tenminste niet speciaal tegen het Heineken
bier. Het brouwen op zich heeft nog altijd hier iets weg van een clandestiene praktijk. Op van die
hoogzomerse regenachtige ochtenden bekruipt mij soms het angstige gevoel van een politie-inval, die
ieder moment kan plaats vinden. Zoals zo vaak in Brabant in een of andere boerenschuur. De boer weet
van niets, terwijl de koeien op stal staan te lallen van het jong gedistilleerd. Ik moet er niet aan denken
tot twee jaar dwangarbeid veroordeeld te worden in een door de staat goedgekeurde sinaasappelperserij.
Jus d'orange puur heeft mijn maag van jongs af aan al heel slecht kunnen verdragen.
Onze boerderij is kunstig weggecamoufleerd als een oktaaf lager in de eeuwig zingende bossen.
Een klein stukgereden landweggetje met een zo mogelijk nog kleiner bordje "arendal bryggeri" voert
iedere dag een aantal desperado's naar hun arbeidsplaats. Men ziet er in de brouwerij scherp op toe dat
er niet al te hard gelachen wordt (in de glazen). Hoe gemakkelijk zouden luisterposten van de "Blauwe
Organisatie" dit lachen als dronkemans gelach uit kunnen leggen.
Zo'n incident levert genoeg stof op om een aantal dagen het plaatselijk dagblad te vullen en een
paar onopgeloste gevallen van verkeersongelukken, zedenmisdrijven (wat is dat eigenlijk?) en van de
leg zijnde kippen te verklaren. In de kelders waar het voor de liefhebber een paradijs kan zijn ziet men
op verborgen plekjes een flesje frisdrank staan in plaats van een lekker pilsje van een goed jaar.
Vandaar dat dit soort bierverliezen bij ons fenomenaal laag zijn.
Buiten de deur heeft onze verkoop-reklame afdeling het moeilijk. Al hun leuke plannetjes moeten
ze bij voorbaat laten vallen of ze stoten deerlijk hun neus.
Nog denkt de verkoopleider aan de ongelukkige actie om lucifersdoosjes met ons Heineken
embleem in de diverse badplaatsen rond te strooien. Gelukkig voor hem weliswaar, gebeurde dit niet
met een vliegtuig. Maar zo ijverden zijn vertegenwoordigers, het spreidingsbeeld was toch erg groot.
Nadat de autoriteiten gemaand hadden de lucifersdoosjes weer in te nemen en inderdaad een groot
gedeelte weer teruggevonden werd door de wat minder enthousiaste vertegenwoordigers, volgde de
tijd van het overplakken van het embleem. Op het eind van de plakpartij was iedereen van deze zo
inventieve afdeling met blaren getekend. Wantje steekt toch niet zelf de brand in zo'n briljant idee.
Dit is het land van oud worden, zij het met gematigde vreugde. Dit is het land waar men vrijdag
middag berustend zegt:"Heerlijk, weer een weekend om af te slappen= ontspannen"Belgenmoppen
vielen in een ijskoude stilte van onbegrip, langzaam begrijp ik waarom. Het levensritme zo bruisend in
het Middellandse Zeegebied lijkt hier wel haast verwaterd, zo niet ingevroren. Maar laat ik niet te
kritisch doen over dit nauwgezette volk, dat serieus en eendrachtig de zware belastingplicht draagt en
vrolijk is bij ieder geschonken zonnestraaltje.
De brouwerij, ongeveer 6 jaar oud, is met al zijn degelijke roestvrij staal een klein paleisje en er
wordt hier uitstekend bier gemaakt.
Als ik zo zaterdags met mijn arreslee door het plaatsje Arendal glij, terwijl ik de jongelui verknocht
en verkleumd met hun bekende groene flesje voort zie schuifelen, grinnik ik toch bij mijzelf en zeg: "Dit
leven is waard om gelaafd te worden". En trek de bivakmuts wat dieper over mijn oren.
