WA.G. RAETHEL MAAKTE
VOETTOCHT DOOR LAPLAND
"Hee, ze hebben hem al hoor!",
was een veelgehoorde opmerking
wanneer de heren Barthel en Van
Beekhoven aan het trainen waren
langs het Noord-Hollands kanaal
in Amsterdam Noord. Weinig men
sen zullen vermoed hebben dat
dit niet zo maar een trimoefe-
ningetje was, maar een training
voor een voettocht door Lapland.
"Natuurlijk heeft dit geholpen onze
conditie een beetje op peil te brengen,
vooral doordat we veel over de zand
heuvels van in aanbouw zijnde wegen
klauterden, maar dat was nog lang niet
voldoende. Al hadden we dan zo'n 800
km. erop zitten voor we vertrokken, je
merkt toch duidelijk dat voor zo'n tocht
van tevoren niet op de juiste manier ge
traind kan worden. Temeer daar we,
achteraf gezien, te weinig met een volle
rugzak hebben geoefend. Het is natuur
lijk ook geen vergelijk: in Nederland
loop je op prachtige grindpaden en
trottoirs, terwijl daar geen stap het
zelfde is. Je struikelt over boomstron
ken of glibberige en losliggende ste
nen, plompt onverwachts tot aan je
knieën in moerassen, baant je een weg
door dicht struikgewas of klimt over
bergen", vertelt de heer W.A.G. Barthel,
in het dagelijkse leven vertegenwoor
diger speciale markten van Vrumona
te Bunnik.
Voorbereidingen
"Zeker tien maanden zijn we met het
treffen van de voorbereidingen bezig
geweest. We hebben veel informatie
materiaal verzameld en zijn naar een
lezing en enige diapresentaties ge
weest. We hebben vooral veel adviezen
te danken aan een echtpaar, een autori
teit op het gebied van Lapland, die we
tijdens zo'n diapresentatie ontmoet
hebben.Zij hebben ons erg veel geleerd:
wat we voor uitrusting mee moesten
nemen, wat we voor gevaren zouden
kunnen lopen, dat we juist wel muggen
olie bij ons moesten hebben maar geen
waterzuiveringsmiddel mee hoefden te
nemen en hoe we het best konden om
gaan met voedsel. Speciaal wordt er
natuurlijk gelet op het gewicht van het
voedsel". De heer Barthel heeft voor
namelijk maggistamppot, muesli en ge
droogd voedsel als uien en fruit ge
geten. Zijn vriend Van Beekhoven, arts
van beroep, had uitgekiend dat een
mens voldoende vet in zijn lichaam
heeft om er een paar weken op te teren,
zodat het niet nodig was vetrijke voe
ding mee te nemen.
Alles zo licht mogelijk
Nadat zij eerst uitvoerig hadden be
keken door welke streek ze zouden
gaan trekken, werd als doel het Sareks
National Park gekozen. Met de auto
ITaTtu
boot naar Kvikkjokk. Aangezien daar de
weg ophoudt, werd vanaf deze plaats
de voettocht begonnen. "We zijn ieder
gestart met een rugzak met een ge
wicht van 21 kg. Dat is een behoorlijk
gewicht als je in aanmerking neemt dat
wij getracht hebben alles zo licht moge
lijk mee te nemen. Zelfs de stelen van
de tandenborstels hebben we afge
zaagd! Bovendien hadden wij een
superlichte tent^ bij ons, slechts 1800
gram. En vergeet niet: Een óns in de
ochtend is een kilo in de avond!". De
heer Barthel had zoveel mogelijk voed
sel bij zich omdat hij zo onafhankelijk
mogelijk wilde zijn. "Wij hebben wel
Zweden met een enorme snelheid voor-
Bijna in Kvikkjokk.
bij zien komen en verbaasden ons daar
zeer over. Later ontdekten wij dat zij
vrijwel geen voeding bij zich hadden
maar van hut tot hut trokken. In zo'n
hut, beheerd door een werkstudent of
iemand van de Zweedse Toeristen Ver
eniging, kun je namelijk eten krijgen.
Het gevaar is wel dat in de tijd dat wij er
waren, de tweede week van augustus,
dus laat in het seizoen, de beheerder
zijn hut al gesloten heeft. Van de
honger zul je echter niet omkomen om
dat je desnoods bergzuring, bosbessen
of paddestoelen kunt eten".
Muggen
De eerste week was het stralend weer.
"De natuur was schitterend", vertelt de
heer Barthel. "Het was een gebied met
een enorme plantengroei. De begroei
ing was heel dicht: berken, manshoge
poolwilgen en andere planten waar je
bijna niet doorheen kon trekken. Een
kapmes hadden wij niet bij ons, maar
dat was ook niet nodig omdat je overal
omheen kunt lopen. Wel kon het ge
beuren dat je ineens in een moeras
stapte, maar die moerassen leer je later
vanzelf op tijd herkennen. Een van de
ergste dingen, maar wel een waarborg
dat je inderdaad weinig andere toeris
ten tegenkomt, waren de muggen. Het
was verschrikkelijk: bij honderden
zwermden ze om je heen en ze stortten
De heer Barthel bepakt en bezakt langs de
waterkant.
8
