Keizer Tiberius. maar net," zei de oude heer, "en het moet heel in het begin van onze jaar telling-gebeurd zijn, want Tiberius is in het jaar 37 na Christus gestorven." "Wat was hij eigenlijk voor een man?", vroeg iemand uit het gezelschap. "Na lezing van het stukje 'Dorstige Claes' heb ik dat voor de aardigheid weer eens opgesnord. Lang is deze keizer eenzij dig afgeschilderd als een naargeestige tiran, die zich op latere leeftijd heeft teruggetrokken op het eiland Capri, ver van Rome. Daar zou hij zich aan allerlei uitspattingen hebben overgegeven en wreedheden hebben begaan. Hoeveel daarvan waar is? De achterklap en de roddel in Rome zullen daar nog wel een schepje bovenop hebben gedaan. Be kend is het verhaal, dat mensen van een hoge rots op Capri in zee werden gestoten. Die rots heet nu nog de 'Salto di Tiberio', de Tiberius-sprong. De waarheid zou, zoals zo vaak, best eens in het midden kunnen liggen. Er zijn in zijn leven perioden aan te wijzen, dat hij een uitstekend regent was, een ruim denkend mens. De vermaning om de provincies matig te belasten wijst daarop. Daartegenover staan jaren van wat ik zou willen noemen wrevel. Ach terdocht beheerste hem, en dat was voor zijn omgeving en voor wie dan ook uiterst gevaarlijk. Het betekende zo iets als leven in een kooi met een woedende tijger. Dan vallen er doden. Hij had een beroerde jeugd gehad, en dat kan ook wel van invloed geweest zijn op zijn ge drag op Capri in zijn latere jaren. Kort om, deze keizer is "voer voor psycho logen", voor gewone mensen als wij niette doorgronden." Kruisiging Christus Typisch is ook,dat van het voornaam ste wat tijdens zijn regering plaats vond hij geen weet heeft gehad, noch -voor zover ik weet -iemand in Italië. De krui siging van Christus gebeurde onderzijn bewind. Maar dit voorval, in een achter af hoekje van het reusachtigeRomeinse rijk, leek maar een bagatel in die dagen, het vermelden niet waard. Ruim dertig jaar later al vonden de eerste Christen vervolgingen in Rome plaats onder de beruchte keizer Nero." Er viel een stilte in het gezelschap, alsof ieder voelde hoeveel banden zich uit strekken van verleden naar heden. "Hoe is het met Tiberius afgelopen?" vroeg iemand. "Rampzalig. Hij was ziek en zijn omgeving dacht dat hij dood was. Zijn opvolger, een familielid, bekend gebleven onder de naam Cali gula (soldatenlaarsje), was allesbehalve in een rouwstemming. Nu was hij kei zer: eindelijk had de oude man het loodje gelegd. Hij droeg -volgens een lezing- reeds de keizersring. De men sen van de hofhouding begonnen hem te feliciteren, toen opeens bleek dat Tiberius niet dood was, dat hij was op gestaan en om eten vroeg. Een alar merende situatie voor Caligula en zijn vrienden, ja, zelfs een levensgevaar lijke. Van een levende Tiberius konden zij niets goeds verwachten als hij merkte, wat er was gebeurd. Kort en goed, een zekere Macro, een bondge noot van Caligula, heeft de oude keizer gesmoord of laten smoren onder een kussen, een peluw of zo iets. Hij was 78 jaar oud." "Een gruwelijke geschiedenis", zei een der toehoorders, "en wat is er uit die soldatenlaars, van Caligula gewor den?" "Een van de slechtste keizers die Rome ooit gehad heeft. Een complete gek!" Toen zei iemand: "Dan weet ik het goed gemaakt. We hebben nog een slokje bier in de glazen. Tiberius heeft zeker een wijs woord gesproken dat tot op de huidige dag zijn waarde heeft be houden. Wie weet hoe zeer zijn goede daden zijn slechte overtreffen, want las ter blijft altijd meer aan iemand kleven dan het goeds dat hij verricht heeft. Laten we de glazen ledigen op de nage dachtenis van hem die ook een goed en spaarzaam regent geweest is, en die ons de weg gewezen heeft hoe op ge paste wijze de moderne belastinggaar ders te complimenteren. Daar gaat-ie: op good old Tiberius." leder stemde in met die toost en toen, de glazen leeg zijnde, ging het gezel schap uiteen, elkaar "een goed uiteinde en een goed begin" wensend. De gepensioneerde heer keek hen pein zend na. Ze stapten het oude jaar uit, het bijzettend in de lange reeks van jaren sinds de dood van Tiberius ver streken, het nieuwe tegemoet dat als 't ware om de hoek stond te wachten. "Ach ja, 't is bijna oud en nieuw", mom pelde hij, "moge 1980 een betere op volger van 1979 worden dan indertijd Caligula van Tiberius, moge het heil en zegen brengen voor ons allen!" Hij glimlachte: "Tiberius, de staat, de belastingen. Veel nieuws onder de zon?" Toen stapte ook hij op, het oude jaar uit, het nieuwe in. 16

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1979 | | pagina 16