Wmvlaub, AAN KUST
kou, wind en regen
bepalen weerbeeld
*^Sfsss
Ttz a
blij met onze stormfok. Banen schuim
liggen op het water en tussen de golf
toppen en dalen lijkt een enorm hoog
teverschil te zijn. In zo'n golfdal wordt
de kust compleet door de golven aan het
oog onttrokken, terwijl je op een golf het
gevoel hebt boven alles uitgetild te wor
den.
De buien, pas voor morgen voorspeld,
laten niet op zich wachten. Bij Zand-
voort wordt het zó erg, dat wij nauwelijks
de gebouwen kunnen onderscheiden. Ik
zicht en het logboek wordt even ver
waarloosd.
ln een van de havens is het voor Simone even
tijd voor een Kuifje.
hoop wel dat wij tijdig de pier van IJ-
muiden kunnen zien. Er rolt een golf in
de kuip. Marjan, die buiten lag te slapen
is meteen weer wakker.
Ik vind het een goede zaak dat bij ons
aan boord de beslissingen om uit te va
ren altijd gezamenlijk worden genomen,
zodat als we het niet leuk meer vinden
het alleen aan onszelf te wijten hebben.
Marjan is op dit moment de enige die vol
bewondering naar de rollers blijft kijken.
Simone en ik kijken ook, maar ik denk
met meer ontzag. Wij krijgen het flits
licht van de pier af en toe in zicht en
daarom weten we dat we goed sturen. Ik
moet er niet aan denken wat er gebeurd
zou zijn als we het licht gemist hadden...
Op deze manier zeilen is een gekke er
varing. Spectaculair is het geweld van
het water, maar niet minder is het la
waai. Het sissen van de golven, het flui
ten van de wind, het vibreren van de
zeilen is vaak onheilspellender dan de
grote rollers. Zelfs al zou je tijd hebben
om foto's te maken, het zou zonder ge
luid toch niet overkomen.
Tussen de pieren staat een enorme
branding. Wij gijpen* en met een groot
zeil aan bakboord en de fok aan stuur
boord met de motor op volle kracht
vooruit worden we de haven in gebla
zen. Koud en rillerig duurt het wachten
voor de sluis lang. IJmuiden boeit ons
niet en daarom zeilen we over het
Noordzeekanaal door naar het ons ver
trouwde Nauerna (bij Amsterdam).
De zee is al weer ver weg...
De tweede vakantieweek is met zon be
gonnen! Inmiddels zijn we vanuit Nauer
na naar Hoorn gevaren. Het is er warm
en we zijn blij als we weer volgeladen
met boodschappen kunnen wegzeilen.
De zomer lijkt toch nog door te zetten en
met een matig windje varen we naar
Enkhuizen. De reis naar Frankrijk zou
mooi hebben kunnen zijn, maar hier op
het IJsselmeer is het ook wel tof! Als het
weer zo blijft gaan we naar Vlieland.
De vakantiestemming komt erin, we
worden lui. Het navigeren op het voor
ons bekende IJsselmeer doen wij op het
De wind is niet alleen ongunstig, ook de
temperatuur is weer aan het dalen. De
zon laat het afweten en we stellen Vlie
land uit. We zijn inmiddels in Harlingen
aangekomen, waar het zo tegen het
weekend overvol wordt. Vandaag ver
trekken we naar Hindeloopen, waar we
een dagje kunnen genieten van de luxe
en het comfort die jachthaven Pon ons
kan bieden.
We willen naar Den Oever en van daaruit
misschien nog even naar Texel. Hoewel
het koud is en buiig, genieten we van de
oversteek vanuit Hindeloopen. We ko
men uit bij de vluchthaven van Oude
Zeug en maken nog een paar slagen om
Den Oever binnen te kunnen lopen.
Het is wonderlijk met zeilboten. Soms
loopt een schip geweldig snel en is het
gemakkelijk op koers te houden, terwijl
bij het voor de wind gaan (dat wil zeggen
over een andere boeg gaan zeilen) de
snelheid er zo maar uit kan zijn. Hoe dan
ook, deze dag gingen wij zó snel dat het
volgbootje soms zweefde. Om door
windkracht met zoveel snelheid te wor
den voortbewogen geeft een prima ge
voel en doet de dagen vergeten dat'
iedereen sneller lijkt te gaan.
door moet vooral in 2faf Neder'and zullen hinn -?elen van
vakantieweer worden ï*rÏ£?St®.ebieden °P u?teïSL mgen Hier-
de herfst dan aafdeS'dênïï"
De laatste vakantieweek begint met zon
en matige wind. 's Middags zal het getij
voor Den Helder keren, waardoor wij ons
prachtig naar Oude Schild op Texel
kunnen laten drijven. We vertrekken om
kwart over tien. Inderdaad kunnen wij na
twee uurtjes tegen de wind in 'riviertje
varen' op het wad de zeilen hijsen. We
varen in een stralende zon over het
Marsdiep, voorbij 't Horntje en Den Hel
der een stukje Breewijd op. Als de ver
wachte stroom ons terugduwt, het
Marsdiep in, is de wind bijna weggeval
len en blijkt na verloop van tijd hoe sterk
de stroom is, want vrij snel wordt de be
tonning gepasseerd. Het is een heerlijke
vakantiedag.
Als we afgemeerd zijn huren we voor de
volgende dag drie fietsen en een mandje
voor hond Tommy. Daarna kopen we zes
schollen, drie zure bommen en patat fri
tes. Texel is goed voor ons...
Sinds maandag hebben we niet meer
gezeild. Maar we hebben een heerlijke
tijd op Texel. We slapen te lang en eten
te veel. 't Lijkt wel vakantie!
Vandaag waait er een krachtige wind uit
het noordoosten. Gunstig voor Den Oe
ver, onze volgende bestemming. Eigen
lijk gaat het veel te snel, want het bete
kent afscheid van het zoute water, wat
inhoudt dat de vakantie bijna voorbij is.
Eigenlijk hadden we nog wel naar Vlie
land gewild, maar Texel had ons dit jaar
zoveel te bieden dat we geen tijd meer
over hebben.
In Den Oever leggen we nog even aan
voor een rustige lunch en zeilen daarna
langs de Afsluitdijk naar Makkum. De
snelheid geeft ons een kick. Zon, wind
en water: het landschap van Texel was
mooi, maar dit is ons element!
De laatste vakantiedag. Als toegift heb
ben we schitterend weer en uitstekende
wind.
Met de grote genua (wat hebben we hem
weinig kunnen gebruiken) en vol groot
zeil varen we met halve wind naar de
Rotterdamse Hoek. Van hieruit hebben
we langs de dijk de wind pal achter. Ik
laat het grondzeil zakken, boom de
bruin-witte genua uit met de spinaker
boom aan bakboord en hijs aan de
tweede voorstag de kleinere witte ge
nua. Dit hebben we nog niet eerder kun
nen doen en het resultaat is een sensa
tie. Geen geklapper van zeilen of het ri
sico van een gijp, het schip stuurt zich
zelf. Terwijl we alleen maar uitkijken naar
andere schepen hoeven wij de helmstok
nauwelijks aan te raken. Wij worden
vanzelf weer teruggebracht naar onze
thuishaven Lemmer.
Het einde van een vakantie, die ons wel
iswaar niet naar Frankrijk gebracht
heeft, maar die ons dat heerlijke vrije,
onafhankelijke gevoel heeft gegeven dat
volgens mij alleen een vakantie op het
water je kan bieden!
In de haven van Enkhuizen dobberen Marjan
en hond Tommy in een eigen bootje achter de
Knorhaan aan, terwijl Simone en Roel heerlijk
van het langverwachte zonnetje zitten te ge
nieten.
Omslaan van het grootzeil bij het voor de wind zeilen.
11
U
