Een onvoorstelbare hitte
Trots op kwaliteit
tot vlak bij de tien miljoen per maand! Dit
wordt volkomen geloofwaardig voor wie
zich laat rondleiden door de Gerres-
heimfabriek.
Informatiemateriaal van Gerresheimer
geeft door middel van beschrijvingen en
illustraties aan dat het fabriceren van
flessen bestaat uit een volkomen logi
sche, gemakkelijk te leren reeks pro
cessen.
De voornaamste grondstoffen zijn
kwarts (uit kiezelzuur bestaande delf
stof), zand, soda en kalk. Eerst worden
deze in de juiste verhouding (bepaald
op basis van gewicht) gemengd en dan
langzaam in de richting van de glasoven
gevoerd. In de oven wordt dit mengsel
tot ca. 1500° C verhit, waardoor er glas
in gesmolten vorm ontstaat. Men noemt
dit de smelt". Deze smelt stroomt
langzaam door de oven naar de andere
zijde waar zich uitstroomopeningen be
vinden. Onder iedere uitstroomopening
bevindt zich een glasschaar welke de
roodhete, taai-vloeibare glasmassa op
gewicht afknipt tot glasdruppels. Zo'n
glasdruppel valt in de voorvorm van een
glasblaasmachine waar de druppel
wordt uitgeblazen tot een langwerpig
hol glaslichaam met hierop de kant en
klare kroonmond. Deze voorloper van
de fles wordt overgebracht in een eind-
vorm van dezelfde glasblaasmachine
waar de uiteindelijke fles wordt gebla
zen. De dan nog roodgloeiende fles
wordt vervolgens via een transportband
naar de koeloven gevoerd waarna het
flesoppervlak wordt verhard en ze aan
Zeer strenge controle.
intensiteit is, volmaakte precisie en een
bijna niet te bevatten aantal en variatie
flessen en potten.
De beelden die je steeds weer voor je
ziet zijn die van een oven die gloeit door
een hitte die zó groot is dat je het bin
nenste alleen maar door speciaal don
ker glas kunt bekijken. Op het controle-
scherm van een gesloten tv-circuit kun
je in de controlekamer zien hoe de
vlammen eerst van de ene en dan van de
andere zijde door de binnenkant van de
oven slaan. In de oven lijkt de gloeiende
glasmassa op gesmolten lava.Opvallend
zijn de fel schitterende glasdruppels
welke met een bepaald tempo met twee
tegelijk in de voorvormen van de glas
blaasmachine vallen. Bij de aangren
zende produktielijn vallen de druppels
in een trager tempo uit de oven. Op de
volgende lijn valt het gesmolten glas in
wéér een ander tempo, en wordt het snel
omgezet in alweer een andere vorm. Na
oen
and
den
en
:o'n
Er
en
Ge-
lek-
itse
dat
iftig
<\m-
ton-
>en.
ir is
gen
een strenge kwaliteitscontrole worden
onderworpen. In karton verpakt (ge
maakt in een andere, tot het concern
behorende Duitse fabriek) worden ze in
kratten, of verpakt in krimpfolie op pal
lets, getransporteerd naar pakhuizen.
Van hieruit gaan de flessen in vracht
wagens, die ze weer afleveren voor weg-
of treintransport.
Na een bezoek aan Gerresheim kan men
zich al deze verschillende fasen heel
goed herinneren als onderdelen van een
geordende reeks, maar dan wel één die
boven keurige letters op gedrukt papier
uitstijgt tot een fantastische ervaring.
De meest overheersende indrukken zijn
een onophoudelijke, enorme snelheid,
een hitte die van bijna onvoorstelbare
Twee bolletjes vallen tegelijk in het blaas
apparaat.
Op weg naar de koeloven.
de koeloven bewegen de lange rijen af
gekoelde flessen zich volgzaam en
waardig tegelijk naar de kwaliteitscon
trole, waar ze korte tijd ronddraaien om
geïnspecteerd te worden. Onverschilli
ge metalen armen slaan feilloos toe om
iedere fles af te keuren die in precisie of
in afmeting te kort komt of die ook maar
de kleinste onvolkomenheid in vorm of
samenstelling vertoont.
Gerresheimer produceert voor Heine-
ken groene 33 cl en 35,5 cl flessen wel
ke laatste speciaal voor de V.S. worden
vervaardigd. Verder worden bruine 30 cl
flessen voor de Nederlandse markt ge
produceerd. En allemaal althans die
welke de klant bereiken hebben ze
een kwaliteit waar de directie van Ger
resheimer terecht trots op is, een kwali
teit die de uiteindelijke rechtvaardiging
is van de uitzonderlijk strenge metho
den van kwaliteitscontrole, die hier
boven al genoemd zijn.
De grondstoffen worden per container aan
gevoerd.
In dit verband gaat er in Gerresheim een
verhaal over een onrustbarende klacht
die men op een keer ontving uit Sura-
baja, in Indonesië. Men kreeg het be
richt dat het breukpercentage daar bij
zonder hoog was. Een directeur van
Heineken die in de buurt was,besloot de
zaak te onderzoeken. Hij ontdekte dat
bij het lossen in de haven de kraan de
partijen lege Heineken flessen niet op
de kade neerzette, maar ze van enige
hoogte liet vallen! Met zo'n behandeling
kun je verwachten dat zelfs flessen in
kratten volkomen zouden versplinteren.
En deze flessen waren alleen maar in
jute gewikkeld! Toch was meer dan 50
procent onbeschadigd. De klacht werd
ingetrokken.
Een ander bijna zeker niet waar ge
beurd verhaal is dat van een bijziende
man, die wilde weten hoeveel werk een
van de automatische vorkheftrucks van
het bedrijf in één keer kon doen. Zijn
nieuwsgierigheid was begrijpelijk; een
van de meest boeiende herinneringen
aan Gerresheim is de aanblik van wat
men daar zelf de „spooktrein" noemt:
een aantal onbemande vorkheftrucks
die zich doelbewust over de werkvloer
bewegen, als buitenaardse wezens uit
een ruimtevaartserie op tv, en die trays
met flessen die aan het einde van de
produktielijn op pallets staan, oppakken
om ze naar de transportband te bren
gen.
„Excuseer me, jongen," zei de bezoeker
en vergeet niet dat hij erg bijziend was
„excuseer me, maar zou je me ook
kunnen zeggen..."
„Sorry meneer," zei de truck, „maar ik
kan niet stoppen." En hij reed verder...
9
