O. J. J. Mol
gepensioneerd
G. van der Kleij
Afscheid van mejuffrouw T. de Vries
V? i
juffrouw De Vries is een vrouw met een hoge intelligentie. Het
is jammer, zo verklaarde de heer Kranenberg, dat haar des
tijds niet de mogelijkheden zijn gegeven een universitaire
studie te volgen. Door haar hoge kwaliteitsniveau was zij niet
gemakkelijk. Het aantal keren dat mejuffrouw De Vries en de
heer Kranenberg elkaar ontslagen hebben, is niet te tellen. Hij
nam dan ook node afscheid van haar. Als nuttig cadeau over
handigde hij mejuffrouw De Vries symbolisch een for
nuis.
De heer Van Es (plaatselijke personeelsdienst) bood haar
vervolgens namens het personeel een zilveren kandelaar aan.
In haar dankwoord verklaarde mejuffrouw De Vries, dat zij
twintig jaar lang niet alleen vóór maar vooral ook mèt de heer
Kranenberg heeft gewerkt. Bewonderenswaardig vond ze het
aanpassingsvermogen van de heer Kranenberg aan de vele
veranderingen. Het werd haar wel eens te veel en ze is dan ook
dankbaar dat ze de laatste verandering, namelijk de verhui
zing naar Zoeterwoude, niet meer hoeft mee te maken.
De doos wijn was
stellig een zeer wel
kom geschenk aan
het verraste gezicht
te zien van de heer
Mol, die op 7 novem
ber jl. met pensioen
ging-
Amsterdam Op 7 november jl. werd afscheid genomen van
de heer C. J. J. Mol. In gezelschap van zijn echtgenote, drie
dochters, en twee zoons werd hij in de Raadskamer in onze
vestiging aan de Mauritskade ontvangen. Bij deze ontvangst
waren aanwezig de dames Van Hoogenhuyzen, Hoenders en
de heren Van der Schuyt, Emmen, Van Brink, Van Hoorn en
Kruys.
Hoewel de jubilaris de wens te kennen had gegeven dat er
geen toespraken zouden worden gehouden, sprak de heer
Emmen enkele woorden voordat de eigenlijke receptie begon.
Twee hoogtepunten vielen in Mols loopbaan op: zijn periode
bij de Marine en die bij Heineken. Hij trok enkele parallellen.
Nadat Mol als oorlogsvrijwilliger bij de Marine had gediend,
kwam hij bij Heineken in de opleiding voor vertegenwoordi
ger. Al snel hielp hij mee een verkoopbinnendienst van de
grond te tillen. Opvallend was zijn improvisatietalent. Bij velen
zal Mol onsterfelijk blijven door het zogenaamde „Molboek",
een standaardwerk voor de behandeling van contracten.
Als cadeau werd, gelet op de francofiele instelling van de heer
Mol, een wijnboek aangeboden en enige flessen van dit kos
telijke vocht. De receptie werd door zeer velen bezocht, die
allemaal afscheid van hem kwamen nemen.
Amsterdam Op donderdag 2 november jl.
werden de heer en mevrouw Van der Kleij met
hun drie dochters in de Raadskamer in de ves
tiging aan de Mauritskade ontvangen door de
heren Van Driel van Wageningen, Ringeling en Korporaal.
Als eerste spreker trad de heer Van Driel van Wageningen op.
Hij vertelde dat Van der Kleij 25 jaar probleemloos heeft ge
werkt.
Op 2 november 1953 kwam de heer Van der Kleij bij Amstel in
dienst als bierleidingmonteur. Kort daarna trad hij in het hu
welijk. Omdat hij landelijk werkte, was hij vaak een hele week
weg. Dat gebeurde zelfs al in die eerste week van zijn huwe
lijk. De vele veranderingen in apparatuur en organisatie verg
den veel aanpassingsvermogen van hem. De heer Van Driel
van Wageningen dankte hem voor de voortreffelijke wijze
waarop hij dit manifesteerde.
De heer en mevrouw Zwart heffen het glas bij het afscheid.
Klaas". Een dergelijke benaming is een oud Amsterdams ge
bruik, wat alleen bij zeer sympathieke mensen wordt toege
past. Wat gaat ome Klaas nou doen? Wij zien hem nog niet
zozeer met een aardappelschilmesje of een stofzuiger in de
hand. Daarom ontving hij een bon voor een vissersuitrusting.
Als verwoed puzzelaar kreeg Zwart ook nog de „dikke Van
Dale". Bleef er dan nog tijd over, kon hij de fruitautomaat
proberen, welk cadeau Hesse eveneens overhandigde.
Tot slot werd de wens uitgesproken, dat dit „zeer goed mens"
nog lang van zijn pensioen zou mogen genieten.
Helaas is uw correspondent niet bij machte de spontane toe
spraak van Struiksma (in het Indonesisch) weer te geven!
Amsterdam Mejuffrouw T. de Vries nam op 3 oktober jl.
afscheid van ons concern. Zij werd ontvangen door de dames
Grolleman, Van Kooten en Wesseling en de heren Kranen
berg, Jansen en Van Es op onze vestiging aan de Mauritska
de. In de Gijsbreghtkelder kwamen in de namiddag velen
toegestroomd om haar voor de laatste maal als collega de
hand te drukken. Mejuffrouw De Vries, secretaresse van de
heer Kranenberg, had zich tot op het laatste moment zorgvul
dig van haar taak gekweten. Er waren telegrammen binnen
gekomen uit de meest verscheidene geledingen van het be
drijf.
De heer Kranenberg had lang nagedacht over hetgeen hij zou
gaan zeggen. Ter wille van een rode draad in zijn betoog
somde hij tien punten op.
Op 1 april 1958 kwam mejuffrouw De Vries in dienst van de
Amstel brouwerij. Ze werd door vier leden van de raad van
beheer ontvangen en de conclusies van dit college waren zeer
positief. Door haar vroegere loopbaan bij Werkspoor was zij
gewend elk dubbeltje om te keren. Amstel betekende een veel
luxueuzere wereld en zij bleef daar eigenlijk tot op de dag van
vandaag moeite mee hebben. Duidelijk heeft deze Friezin zich
ook beziggehouden met de opvoeding van de heer Kranen
berg. De spreker stelde dat hij een slechte leerling was, maar
hij heeft haar ideeën langzamerhand aanvaard.
In 1968 zat zij vaak tot diep in de nacht gebogen over con
tracten betreffende de fusie. Geen nieuw verschijnsel voor
haar: ze kende de fusie van Werkspoor met Stork.
In de zeventiger jaren werd het horecarapport voor een be
langrijk deel door haar geschreven. Waar anderen door de
bomen het bos niet meer zagen, ging zij gestadig door. Me-
Mejuffrouw De Vries
tijdens haar dank
woord bij haar offi
ciële afscheid van de
brouwerij.
33
