Afscheid J. J. van der Eyk
Afscheid A. Miedema
Afscheid K. Zwart
V.l.n.r.: de heren Melcherts, Wittert van Hoogland, de scheidende Van
der Eijk, mevrouw Van der Eijk en de heer Van de Vijver.
Amsterdam De heer J. J. van der Eyk nam op 27 september
jl. afscheid van zijn werkkring. Vergezeld van zijn vrouw vierde
de heer Van der Eyk zijn pensionering in 't Koelschip, na te zijn
ontvangen door de heren Van de Vijver, Wittert van Hoogland,
Verver en Melcherts.
De heer Van der Eyk, die op 15 mei 1939 bij Heineken in dienst
trad, heeft sedertdien een reeks van vermeldenswaardige
functies bekleed. Op genoemde datum startte hij als assistent
van de afdeling buitenland met bestemming Curagao. Gedu
rende de oorlog werd de heer Van der Eyk belast met efficiency
onderzoeken ten behoeve van de vestigingen Rotterdam en
Amsterdam.
Na de oorlog hervatte hij de werkzaamheden als commercieel
agent in Soerabaja. In 1956 werd de heer Van der Eyk hoofd
van dezelfde afdeling. Ruim een jaar later benoemde men hem
vervolgens tot directeur van de Stichting Heineken Pensioen
fonds. Deze functie heeft hij tot op heden vervuld. De heer Van
der Eyk had de wens te kennen gegeven dat er geen toespra
ken zouden worden gehouden. Desalniettemin ontkwam hij er
niet helemaal aan. Bovendien was speciaal voor hem uit
Frankrijk overgekomen jhr. Wittert van Hoogland, voorzitter
van de raad van commissarissen.
De heer Verver las een aantal telegrammen voor, bestemd voor
de heer Van der Eyk, waarna de heer Van de Vijver, namens de
raad van bestuur, verklaarde dat deze de heer Van der Eyk erg
dankbaar is voor wat hij gedaan heeft voor het gehele bedrijf
en het Pensioenfonds.
Een fraaie fotocamera was een duidelijk bewijs van deze er
kentelijkheid. Hierna vormde zich een lange stoet om de heer
Van der Eyk de hand te drukken, terwijl velen van deze gele
genheid gebruik maakten om weer eens ,,bij" te praten.
Amsterdam Op 28 september jl. werd drs. A. Miedema in
gezelschap van zijn echtgenote, drie dochters en schoonzoon
ontvangen in de Commissarissenkamer van onze vestiging
aan de Mauritskade. In deze hem zo vertrouwde omgeving
werd hij verwelkomd door de heren Bolk, Jonkers, Kranen-
berg, Kroon, Pels Rijcken, De Roy, Verver en mevrouw Spel. In
deze intieme bijeenkomst werd het woord gevoerd door de
heer Kroon, de man die het langst met de heer Miedema heeft
samengewerkt, namelijk 21 jaar. Namens de afdeling bood hij
een cadeau aan, een beeldje van een Germaan, dat speciaal
door een zilversmid is vervaardigd. De heer Jonkers fungeerde
alspostiljon d'amour" namens twee organisaties in Afrika. Hij
bood een cadeau aan namens Nigerian Breweries Ltd.; dit was
een fraai schilderij. Uit Rwanda kwam een cadeau dat door zijn
omvang niet ter plekke kon worden aangeboden. De vestiging
in Kigali schonk namelijk een uitgeholde boomstam, waarin
bananenbier wordt gemaakt.
Vervolgens werd de familie Miedema informeel ontvangen
door de heer Van der Werf. Daarna begaf men zich naar de
Gijsbreghtkelder, waar zich reeds een menigte had verzameld.
Hoewel de opzet was een receptie zonder speeches te hou
den, nam de heer Van der Werf het woord. Hij bood namens
zijn collega's uit de raad van bestuur een klok aan, in feite een
inconsequent cadeau, want de volgende dag zou de heer
Miedema geen klok meer nodig hebben. De heer Van der Werf
benadrukte dat hij enkel zakelijk afscheid nam, persoonlijk
echter nog lang niet. In zijn speech deed de heer Van der Werf
een stap terug in de tijd. Miedema als Amstel-functionaris en
Van der Werf als Heineken-medewerker joegen achter elkaar
aan van continent naar continent op hectoliterjacht. Zij ont
moetten elkaar echter nooit. Na de fusie was hij dan ook zeer
gebrand zijn tegenstrever van Amstel te ontmoeten. Deze ont
moeting was er één met een man, die geliefd was in binnen- en
buitenland. Een vriend van velen, hetgeen ook werd gesym
boliseerd door een immense stapel telegrammen.
In zijn dankwoord zei de heer Miedema, dat hij omzag in ver
wondering. In de 36 jaar, dat hij verbonden was aan het con
cern is er erg veel veranderd. Op 1 oktober 1942 kwam hij
binnen op een ontzettend koud kantoor. Vrouwen ontbraken
er in 't geheel. Enkele jaren later kwam het eerste vrouwelijke
personeelslid, de telefoniste, mejuffrouw Evers. Veel voldoe
ning heeft de heer Miedema altijd in zijn werk gevonden. In zijn
De heer Van der Werf biedt zijn oude rivaal" de heer Miedema (links)
hier een cadeau aan ter gelegenheid van diens pensionering.
dankwoord vergat hij niet de secretaresses, de directiechauf
feurs en het personeel van de directiekeuken te noemen. In het
bijzonder richtte hij zich tot zijn vrouw, die een soort zee
manshuwelijk met hem had gehad, en zijn kinderen.
Amsterdam. Op 29 september jl. was de dag van pensione
ring aangebroken voor de heer K. Zwart. Om 16.00 uur werden
de heer en mevrouw Zwart, alsmede enige familieleden ont
vangen door de heren Jansen, Van Es en Koolwijk, mevrouw
Van Kooten en de echtparen Joosse en Hesse in de Raadska
mer; deze was onder meer versierd met bloemstukken van de
familie Joosse en de familie Van Rossum.
In de Gijsbreghtkelder trad de heer Jansen, bij verhindering
van de heer Welmers, op als eerste spreker. In 1958 kwam de
heer Zwart in dienst. Op zijn werkzaamheden bij de brouwerij
zijn nooit negatieve op- of aanmerkingen gemaakt. Gelet op
zijn verleden is dat echter wel begrijpelijk. De periode bij Am-
stel was een rustige rivier, vergeleken bij de woeste storm
daarvóór! In zijn leven heeft hij op een visserslogger gevaren,
als militair is hij naar Indië vertrokken, is krijgsgevangene ge
weest, werkte in de kolenmijnen en had een functie in de
bewakingssector. Hierna kwam hij in dienst bij Amstel. In de
twintig jaar die de heer Zwart bij Amstel heeft volgemaakt,
bleek duidelijk dat je met zo'n verleden niet meer zo nodig op
de voorgrond hoeft te treden. Hij bleek een rustpunt.
De tweede spreker, de heer Hesse, richtte het woord tot „ome
32
