'n Stormachtige Eendrachtreis
Twee reizen
met de Eendracht
getrokken
Vóór de embarkatie in Groningen; v.l.n.r. de
heren Harteveld, Van Brunschot (secretaris
centrale ideeënbuscommissie) en Roelofs.
De deelnemers aan de jongste Eendrachtreis
zullen de kennismaking met de zee waar
schijnlijk hun leven lang niet vergeten! De
gelegenheidsbemanning bestond deze keer
uit 24 trainees, die op hun tocht naar en van
Noorwegen ervoeren wat het betekent als de
ontketende elementen de zee en het zeilschip
geselen. Windkracht 10 werd een lijfelijke er
varing, niet alleen tijdens de wacht en het
werken aan dek, maar ook benedendeks,
waar het grootste deel van de landrotten, ge
plaagd door zeeziekte, gelaten betere tijden
afwachtte. Tenminste één bemanningslid
doorstond zonder problemen de ongemakken
van deze reis. Heineken man Joop Harteveld,
27, die vóór zijn komst naar de brouwerij in
Zoeterwoude vijf jaar op een Vlaardings vis
sersschip de zeeën rond Engeland, Ierland en
IJsland bevoer, vond het best leuk aan boord
van de Eendracht. ,,Het was wel even wennen
met die zeilen," vertelde hij, ,,daar stond ik
toch wel van te kijken." De andere Heineken
deelnemer, ook uit Zoeterwoude en niet meer
zo piepjong, werd door de anderen al heel
snel met oom Joop aangesproken. Deze oom
Joop, de heer Roelofs dus, heeft een dagboek
bijgehouden, waaraan wij de hierna volgende
samenvatting ontleenden.
In de Flekkefjord.
Dagzeun
Woensdag 6 september. Hoewel we voor
pampus op kooi lagen, werden we toch voor
de verschillende werkzaamheden als boenen,
soppen, kombuishulp en dergelijke gepord,
ledereen probeerde onder het werk van kom-
'n Gezellig ploegje in de grote kajuit.
Aan boord
De tijdelijke bemanning kwam op 3 sep
tember jl. in Groningen aan boord. Pas de
volgende dag voer de Eendracht naar Delfzijl:
de brug waarachter het schip in Groningen
had gelegen, werd op zondag niet bediend.
Het eigenlijke vertrek vanuit de buitenhaven
van Delfzijl werd nog een dag uitgesteld. Bij
windkracht 8 was de zee buitengaats zo ruw,
dat schipper Jutta om de landrotten nog even
te „sparen" besloot niet uit te varen.
Wit om de neus
Dinsdagmorgen was het eindelijk zover. Op
de Eems leek het water tamelijk rustig, maar
bij het naderen van open water werd de zee
enorm ruw. Het schip liet toen meteen al zien
wat het waard was. Snel werden enige zeilen
gehesen, gereefd weliswaar omdat een groot
deel van de bemanning al wit om de neus
begon te worden. De Eendracht dook en rees
schitterend en, scherp voor de straffe noord
wester zeilend haalden we een vaart van 7
knopen. Toen begon de narigheid voor de
meeste landrotten. Als hoopjes ellende hin
gen ze over de reling. Jongens wat waren we
beroerd (schreef Roelofs in zijn dagboek).
Hoewel de wachten waren ingedeeld, bleek
toch het meeste werk neer te komen op de
professionele bemanning en op hen, die nooit
zeeziek worden, zoals Joop Harteveld. On
danks onze opstandige maag kwamen we nu
toch onder de indruk van de combinatie schip
en zee.
De heer J. Harteveld, bedieningsvakman
in de bottelarij in Zoeterwoude en de
heer J. C. Roelofs, chef afdeling specia
listen elektro, HTB, eveneens in Zoeter
woude zijn de winnaars geworden van
de Eendrachtsreis 1978. Notaris mr. J. C.
Posch jr. verrichtte op 17 augustus jl. de
trekking in de Raadskamer van onze
Amsterdamse vestiging aan de Maurits-
kade. De nummers behorende bij de
deelnemers aan de trekking bevonden
zich in twee verschillende bokalen, te
weten de A bokaal en de B bokaal. In de
eerstgenoemde zaten de nummers van
de deelnemers uit de bierproduktie-sec-
tor en in bokaal B die van degenen uit de
overige sectoren Beide winnaars heb
ben hun prijs aanvaard. In september
maakten zij een zeereis met de Een
dracht. Het vertrek was uit de haven van
Delfzijl en de aankomst te Harlingen. Op
deze pagina's kunt u lezen hoe de win
naars de zeereis ervaren hebben.
Notaris Posch trekt het winnende briefje uit de
A bokaal.
buishulp (dagzeun genoemd) uit te komen,
want alleen de lucht uit die kombuis al! Het
prettigst voelden de zeezieken zich tijdens de
wacht aan dek, vervolgt het dagboek. Steeds
staan een bakboord- en een stuurboordwacht
paraat en één bij de roerganger.
Op de streep
Vooral het in de open lucht geplaatste stuur
rad trok de jongeren geweldig aan en met
rode konen stonden ze daar, het oog gericht
op de kompasroos. Het bleek niet eenvoudig.
Ook ik stond de eerste keer te schutteren,
want het valt niet mee om „op de streep" te
varen. Een schip reageert nu eenmaal trager
dan een auto, zodat een ietwat wapperende
kompasroos in het begin heel normaal was. Ik
moest dan ook heel wat aan het rad draaien
om het schip op koers te houden.
Zeerob Joop en Oom Joop.
24
