gezelligheid, sinds 1670
Interieur
De panden zijn heel verschillend van in
terieur; in het rechtergedeelte staat vrij
wel iedereen, een enkeling maakt ge
bruik van de (inmiddels uitgesleten)
houten banken tegen de muur. Een le
vensgroot schilderij, voorstellende een
ruiter te paard in een Jan Steen-achtig
tafereel, hangt aan de overkant aan de
muur. (Hoeveel wazige ogen zullen het
bekeken hebben?!) Het werd eens mee
gedragen in een optocht ter gelegenheid
van een jubileumfeest van koningin Wil-
helmina en later door de Amstel brou
werij aan het café geschonken. Toen in
1972 bleek dat café Hoppe in vijfjaar tijd
één miljoen liter bier omgezet had, werd
het door de brouwerij geheel gerestau
reerd en schoongemaakt.
Zomers is het op de stoep vóór het café
vaak even druk als in het café zelf.
In het linkergedeelte zit vrijwel iedereen.
De obers lopen daar het meest, zeker als
prijs overal elders al rond een tientje lag,
omdat de jenever gerantsoeneerd was.
Vanaf 1948 kwam er een verschuiving
ten goede. Toen waren we door de
schulden heen. Voor die tijd had ik van
de brouwerij geld geleend, waarop ik
één cent per verkochte liter bier afbe
taalde. De eerste week kon ik 'n gulden
terugbetalen!
Simon Carmiggelt kwam geregeld bij
Hoppe. Hij schreef stukjes in het Parool,
waarin ook het café regelmatig genoemd
werd. Zeer tot ongenoegen van dominee
Buskes, die een kolom in het Vrije Volk
had. Er ontspon zich via de krant een
dialoog tussen die twee, dat heeft erg
veel goed gedaan aan het aantal bezoe
kers aan Hoppe.
Verder heb ik steeds gewerkt met men
sen die jarenlang bleven. Als je als klant
de man achter ,,de kist" kent, heb je al
tijd aanspraak. Ook dat heeft er aan
meegeholpen dat Hoppe een uitgebrei-
Pensioenregeling
Als de heer Mustert even weggeroepen
wordt komt er via de bedrijfsleider een
heel andere kant van het karakter van
hem aan het licht: Harry Mustert is een
heel sociaal voelend mens. Voor ons
heeft hij bij voorbeeld een gunstige pen
sioenregeling getroffen.
Het café is het hele jaar open, behalve op
1 januari, want dan gaan we met het hele
personeel plus aanhang een dagje uit.
Dat komt neer op een hele dag gezellige
dingen doen, met als afsluiting een
heerlijk diner.
Als een vaste klant 80 of 90 jaar gewor
den is, staat hem een feestelijke dag te
wachten. Hij wordt dan door een aap
jeskoetsier van huis gehaald, begeleid
door een harmonikaspeler, en naar
Hoppe gereden waar het feestcomité al
klaar staat.
Ook heeft de heer Mustert jarenlang
Sinterklaas gespeeld in zijn café."
Interieur van het linkerpand.
het mooi weer is, want het café heeft een
terras waar druk gebruik van wordt ge
maakt. Je hebt er dan ook een heerlijk
uitzicht op het Spui waar het altijd vol
leven is.
Simon Carmiggelt
Op de vraag hoe hij de populariteit van
zijn café verklaart zegt de heer Mustert:
,,Het is ons niet altijd voor de wind ge
gaan, we hebben er hard voor moeten
werken. Tot 1944 hebben we nog bor
reltjes verkocht voor 17 cent, terwijl de
Ome Dirk van De Telegraaf wordt 80 jaar.
In het rechtergedeelte is niet veel zitgelegenheid.
de vaste klantenkring kreeg.
Momenteel zijn er achttien mensen in
dienst, waarvan elf obers. Eén ober is
veertig jaar bij Hoppe, twee zijn er vijf
entwintig jaar en ook de rest heeft een
fiks aantal functiejaren staan.
Dat doen dames
Het heeft lange tijd geduurd voordat er
dames zonder geleide bij Hoppe welkom
waren. Dames mét geleide kon de heer
Mustert niet weigeren, maar tot vijftien
jaar geleden zag je in het café nooit een
vrouw alleen. „Maar de vrouw heeft het
uiteindelijk toch gewonnen", geeft de
heer Mustert lachend toe. Er bestond
wel een damesklaverjasclub, opgericht
door vrouwen van mannen die het café
bezochten. Onder de naam DDD (dat
doen dames) kwamen ze een keer per
week bij elkaar. De club heeft zo'n dertig
jaar stand gehouden, begin dit jaar zijn
de dames uit elkaar gegaan. „Ze durf
den 's avonds niet meer over straat",
vertelt de caféhouder.
Bezoekers
De heer Mustert spreekt zelf nooit over
dit soort activiteiten. Als we hem er naar
vragen praat hij er overheen Hij heeft
het liever over de functie van het hore
cabedrijf door de jaren heen: „Vroeger
was het een buurtcafé, nu komen er be
zoekers uit alle lagen van de bevolking."
Adviseur
De heer Mustert is zelf nog regelmatig in
zijn café te vinden. Al laat hij de dage
lijkse gang van zaken over aan zijn be
drijfsleider, het wel en wee van het café
laat hem niet los. Zo heeft hij zijn eigen
visie op de opstelling van het terras. „Ik
laat bij voorbeeld altijd kopjes op de ta
fels buiten staan, dan komen de mensen
eerder dan wanneer alles er opgeruimd
uit ziet. Dat schrikt de bezoekers af!"
Op de vraag wat hij gaat doen als hij
gepensioneerd is, zegt hij lachend: „Dan
stel ik me als adviseur beschikbaar bij uw
brouwerij, misschien dat ze mij daar dan
nog gebruiken kunnen."
