Alouette Kruseman:
Marketing-assistente
in vrije tijd veelgevraagd artieste
illSSr
Tijdens het Solistenfestival ter gelegen
heid van het jaarlijkse muziekfestijn van
de Bossche Heineken Fanfare, ongeveer
anderhalf jaar geleden, heeft men
haar kunnen horen: Alouette Kruseman
(24), momenteel marketing-assistente
van de Groep Gedistilleerd en Wijn in
Amsterdam. Met haar Franse en Neder
landse luisterliedjes, waarbij ze zichzelf
op de gitaar begeleidt, verraste ze
het Heineken publiek bijzonder. Voor
Alouette was het niet haar eerste op
treden. De laatste twee jaar heeft men
haar menig keer kunnen horen in ver
schillende radioprogramma's, terwijl ze
al vanaf de schoolbanken gewend is
voor publiek op te treden. En dan te be
denken dat Alouette niet langer d,an twee
maanden gitaarles heeft gehad en
slechts een blauwe maandag zangles.
,,Mijn ouders wilden aanvankelijk niets
van mijn gitaarspel weten. Ze dachten
dat het slechts een bevlieging was en
hadden liever gezien dat ik was doorge
gaan met pianospelen. Ze vonden dat je
dan een betere muzikale ontwikkeling
kreeg."
Via een vriend had Alouette echter de
gitaarmuziek leren kennen en ze liet
zich door niets of niemand weerhouden
dit instrument te leren bespelen. Voor
een tientje kocht ze er zelf één, waarop
ze dagelijks oefende. „Zodra ik er echter
bij zong, werd ik naar boven gestuurd,"
vertelt Alouette. Toch is ze van mening
dat ze het voor een groot deel juist aan
haar ouders te danken heeft, dat ze dit
niveau in de vertolking van haar liedjes
heeft bereikt.
Kritisch
„Toen het wat aardiger begon te klinken,
wachtten mijn ouders er zich wel voor
hun dochter te gaan ophemelen. Nee, ze
bleven juist heel kritisch en stimuleerden
me om het steeds opnieuw en nog beter
te proberen. Daardoor werd ik voor me
zelf ook steeds kritischer." Inmiddels
was ze voor het eerst samen met haar
„gitaar-vriendje" tijdens een school
avond opgetreden. Hij speelde gitaar,
terwijl zij zong. In de daarop volgende
jaren stond ze alleen voor het schoolpu-
bliek.
Omstreeks 1970 begon ze ook zelf lied
jes te componeren, wat ze nog steeds
doet, Nederlandse, Franse en Engelse
liedjes. „Als je door mijn tekstenverza
meling bladert, merk je dat vele liedjes
wat melancholiek zijn, en andere
protesteren tegen oorlogen en mis
standen, al dan niet op cynische wijze. Ik
kan ook vaak alleen maar liedjes
schrijven, als ik me een beetje verdrietig
Alouette met haar gitaar:Daarop kan ik lek
ker de spanningen van de dag afreageren.
voel. Dan zit iets me op een gegeven
moment zo hoog, dat het eruit moet.
Drievierde van m'n nummers is dan ook
in mineur, zeer tot verdriet van m'n va
der. Een typisch voorbeeld van een
nummer dat ik in een dergelijke weer
spannige bui heb geschreven, is Wie
de schoen past trekke hem aan
Over tier, „,e "erle/fen
zijr, ze
te roddelen te m'sbruikt
O. ze kletsen maar Zlnnen.
u zult die va*, Wat aan
Ben! met die naar h em'nnen
ga mee eenml'*™1'*
ik na aaCht aan WatT annker>'
9a even met heilig
Kort daama H mee
Na haar middelbare schooltijd vertrok
Alouette voor een jaar naar het buiten
land. Ze verbleef achtereenvolgens in
Frankrijk, Duitsland en Engeland, om er
talencursussen voor buitenlanders te
volgen. In Duitsland werd ze lid van de
club Franco-Allemand, waar veel Franse
studenten en militairen lid van zijn. Deze
jongelui hadden snel in de gaten dat A-
louette hun avonden zeer muzikaal zou
kunnen opvrolijken en zo trad ze er al
spoedig voor hen op. In Engeland ging
het al net zo en zette Alouette zelfs een
heel cabaret op met nog twee mede
studenten.
10
