Mineralen. Bestaat er een hobby, waarbij je intens genieten kunt van de magnifieke schoonheid van de
voortbrengselen van de aarde en tegelijkertijd je diep bewust wordt van je eigen nietigheid in de tijd? De echte
mineralenverzamelaars weten het wel. Hun stenen zijn geen „dode" voorwerpen. Een steen wordt geboren,
groeit en verdwijnt tenslotte weer. Dat alles gezien over vele miljoenen jaren. In die tijd is onnoemelijk
veel gebeurd. Daarvan zouden we wellicht meer weten
KLEURENPRACHT
Rotterdam - Leiden - Doorn - Berli-
cum. Op een korte kriskrastocht
door een deel van Nederland maak
ik, 's avonds bij een viertal Heineken
mensen thuis, kennis met de won
dere wereld van de mineralen.
Gefascineerd door het schitterende
spel van fel flonkerende dan wel
zachte, oogstrelende kleuren en de
verrassende veelheid van de
vreemdsoortigste verschijningsvor
men tracht ik uit de stortvloed van
gegevens de voor lezer/leek inte
ressante wetenswaardigheden te la
ten uitkristalliseren. Al doende zit ik
stilaan steeds meer te genieten...
Het begon allemaal in Zoeterwoude. Een
openstaande deur in een van de gangen
van het kantoor. In het voorbijgaan
zwerft m'n oog even door de ruimte.
Wordt m'n blik plotseling vastgehouden
door enkele in een geheimzinnig blauwe
gloed gevangen, kleurig flonkerende
voorwerpen... Als door een magneet
aangetrokken stap ik naar binnen. Be-
Streepkleur
Hoe vind je nu uit tot welke mine
raalsoort een bepaalde steen behoort?
,,Een kwestie van determineren", legt
Leo uit. „Dat doe je aan de hand van
hardheid, kleur, glans, kristalstructuur,
Leo Salomons: ,,Een hobby? Noem het liever een ziekte, 'k Heb er al enkele anderen mee
aangestoken.
Een speciale microscoop (vergroting 30x) is
een van de hulpmiddelen bij het bestuderen
van de mineralen.
Fluorescerende stenen, bestraald met ultravic
adembenemende kleuren op.
wonder vervolgens een kleine, in een
open kastje uitgestalde collectie
fluorescerende stenen. Even later ver
schijnt de man die twee jaar geleden, op
vakantie in Spanje, door zo'n zelfde
kleurenpracht gegrepen en meteen in de
hobbyboeien geslagen werd, Leo Salo
mons. Tien jaar bij Heineken, werkzaam
op de projectenafdeling van het Zoeter-
woudse bedrijf en nog steeds wonend in
het hartje van Rotterdam.
In de gezellige flat aan de Grote Markt
maak ik kennis met moeder, zoon en
dochter Salomons. Weldra zit ik met Leo
aan tafel, waarop een aantal stenen en
enkele attributen uitgestald zijn. De vol
gende twee uur heb ik alleen maar oog
voor de kleine wonderen uit de natuur en
oor voor de man, die in de betrekkelijk
t licht, leveren een wonderlijk schouwspel van
korte tijd van twee jaar zich reeds van
een groot aantal facetten van deze veel
zijdige hobby meester heeft gemaakt.
Een groot deel van de verzameling van
Leo Salomons bestaat uit stenen, die hij
op verschillende beurzen heeft gekocht.
Vroeger werd er op dergelijke beurzen
voornamelijk geruild. Tegenwoordig is
het voor negentig procent commercie
wat de klok slaat. Voor veel verzame
laars zijn de beurzen niettemin dé bron
voor de vervulling van hun wensen ge
bleven. Evenals andere verzamelaars
krijgt Leo zo nu en dan mooie exempla
ren erbij, die door vrienden of bekenden
uit het buitenland worden meegebracht.
„In je eentje bereik je niet zo veel in deze
hobby," zegt Leo, „je moet je toch wel
aansluiten bij een vereniging. En, veel
lezen! Gelukkig is er nogal wat literatuur,
de laatste tijd ook meer en meer in het
Nederlands."
Al gaat Salomons er niet zelf op uit om
stenen te zoeken, toch is het verzamelen
ook voor hem een seizoengebonden
zaak. De beurzen worden namelijk in de
periode tussen augustus en april ge
houden. Daarnaast heeft hij zijn vereni
ging en is verder thuis vaak met zijn
hobby bezig.
18
