gaderingen. Een ieder die onder zijn lei
ding vergaderd heeft weet dat wel, aldus
de heer Ulenberg. Men kon altijd zijn
zegje doen, maar uiteindelijk kwam men
toch allemaal in dat smalle steegje te
recht, waarin de heer Gombert zo knap
de mensen wist te leiden en dat uit
mondde in een brede weg die geplaveid
was met zijn ideeën. De heer Ulenberg
eindigde met een aantal spreuken van
de Prediker en nam aan dat de heer
Gombert deze teksten zonder meer zou
onderschrijven.
Namens iedereen wenste de heer
Ulenberg de heer Gombert een bijzon
dere drukke periode van gepensio
neerd-zijn toe. Ook deze gebeurtenis
ging uiteraard niet zonder het overhan
digen van geschenken voorbij. Om hem
in de gelegenheid te stellen de verbon
denheid met de wereld op peil te hou
den, bood de heer Ulenberg allereerst
een draagbare radio van het betere
soort aan, waarop de heer Gombert de
wereldstations dankzij een fijne techniek
Belangstelling uit alle geledingen van het bedrijf.
hadden zich redelijk aan de tijd gehou
den.
In de eerste plaats dankte hij de heer Van
der Werf voor diens vriendelijke
De overhandiging van een van de cadeaus door de heer Ulenberg.
haarfijn kan afstellen. Om de doe-het-
zelf-activiteiten wat te vergemakkelijken
werd een work-mate" aangeboden en
om de bomenstand op de Veluwe onder
controle te houden ontving de heer
Gombert nog een cirkelzaag.
Persoonlijk was de heer Ulenberg nogal
bang voor dit soort gereedschappen en
het deed hem daarom genoegen dat hij
een veiligheidshelm met daarop de
naam Gombert bij elkaar had weten te
ritselen, zodat een mogelijke identifica
tie vereenvoudigd wordt. Hij hoopte dat
het de heer Gombert goed zal gaan.
De heer Gombert wilde graag gebruik
maken van het laatste woord, alhoewel
hij „graag" wat betrekkelijk vond. Toen
hem eens werd gevraagd hoe hij zich zijn
afscheid voorstelde, dacht hij aan het
gezegde ,,Old soldiers never die, they
just fade away". Maar na 33 jaar kun je
niet zo maar „fade away", dat kan je niet
maken, zeggen ze tegenwoordig, aldus
de heer Gombert. Wel had hij gevraagd
geen lange speeches te houden en als
het even kon maar twee sprekers. Wel
nu, er waren twee sprekers en beiden
woorden, en ook van zijn kant voor de
samenwerking en vriendschap in vele
jaren. „Onze samenwerking is soms zeer
intensief geweest, soms zagen we elkaar
een hele tijd niet, maar ik mag hier wel
zeggen dat het altijd zeer prettig was."
Het deed de heer Gombert veel genoe
gen dat de heer Ulenberg namens het
personeel had gesproken. Immers, zij
kenden elkaar vanaf het begin dat de
heer Gombert bij de brouwerij kwam en
zij zullen nog een aantal jaren samen
optrekken in de EBC. In grote lijnen kon
de heer Gombert het met de toespraak
wel eens zijn, omdat de heer Ulenberg
de nadruk had gelegd op zijn belang
stelling voor het landbouwkundige ge
deelte, maar minder op de biochemische
kant van het bedrijf, want de heer Gom
bert had zich zelf toch altijd een brouwer
gevoeld met belangstelling voor de
technologie in zijn toegepaste vorm. Al
hoewel hem aan de andere kant de
woorden „do not confuse me with facts"
in de schoenen werden geschoven. De
door de heer Ulenberg aangehaalde
spreuk: „Haast je als je tijd hebt, dan heb
je tijd als je haast hebt", die de heer
Gombert in de tijd toen hij nog assis
tent-bedrijfsleider was op de muur had
laten schilderen, was hem altijd goed
van pas gekomen om zijn werk „de baas
te blijven". Ook de heer Ulenberg werd
bedankt voor zijn woorden, maar vooral
voor het feit dat juist hij gesproken had.
De heer Gombert liet vervolgens de be
langrijkste perioden uit zijn loopbaan de
revue passeren, waarbij hij benadrukte
dat hij een prettige tijd bij de brouwerij
heeft gehad, in een werkkring vol afwis
seling: Ik zou haast in navolging van een
bekende tv-reclame kunnen zeggen
„kom werken bij Heineken voor uw
broodnodige variatie".
Daarnaast heeft de heer Gombert met
veel plezier gewerkt aan EEG-zaken in
de CBMC in Brussel, commissiewerk van
de EBC en niet te vergeten het NIBEM.
Aangezien hij zelf gevraagd had kort te
spreken, wilde de heer Gombert zich zelf
daar ook aan houden. Hij dankte ten
slotte iedereen hartelijk die bijgedragen
had aan de cadeaus, waarmee hij erg blij
was. Met de woorden: „Dames en heren,
mag ik het glas heffen en drinken op de
toekomst van Heineken", besloot de
heer Gombert zijn dankwoord.
De heer Gombert tijdens zijn dankwoord.