gaderingen. Een ieder die onder zijn lei ding vergaderd heeft weet dat wel, aldus de heer Ulenberg. Men kon altijd zijn zegje doen, maar uiteindelijk kwam men toch allemaal in dat smalle steegje te recht, waarin de heer Gombert zo knap de mensen wist te leiden en dat uit mondde in een brede weg die geplaveid was met zijn ideeën. De heer Ulenberg eindigde met een aantal spreuken van de Prediker en nam aan dat de heer Gombert deze teksten zonder meer zou onderschrijven. Namens iedereen wenste de heer Ulenberg de heer Gombert een bijzon dere drukke periode van gepensio neerd-zijn toe. Ook deze gebeurtenis ging uiteraard niet zonder het overhan digen van geschenken voorbij. Om hem in de gelegenheid te stellen de verbon denheid met de wereld op peil te hou den, bood de heer Ulenberg allereerst een draagbare radio van het betere soort aan, waarop de heer Gombert de wereldstations dankzij een fijne techniek Belangstelling uit alle geledingen van het bedrijf. hadden zich redelijk aan de tijd gehou den. In de eerste plaats dankte hij de heer Van der Werf voor diens vriendelijke De overhandiging van een van de cadeaus door de heer Ulenberg. haarfijn kan afstellen. Om de doe-het- zelf-activiteiten wat te vergemakkelijken werd een work-mate" aangeboden en om de bomenstand op de Veluwe onder controle te houden ontving de heer Gombert nog een cirkelzaag. Persoonlijk was de heer Ulenberg nogal bang voor dit soort gereedschappen en het deed hem daarom genoegen dat hij een veiligheidshelm met daarop de naam Gombert bij elkaar had weten te ritselen, zodat een mogelijke identifica tie vereenvoudigd wordt. Hij hoopte dat het de heer Gombert goed zal gaan. De heer Gombert wilde graag gebruik maken van het laatste woord, alhoewel hij „graag" wat betrekkelijk vond. Toen hem eens werd gevraagd hoe hij zich zijn afscheid voorstelde, dacht hij aan het gezegde ,,Old soldiers never die, they just fade away". Maar na 33 jaar kun je niet zo maar „fade away", dat kan je niet maken, zeggen ze tegenwoordig, aldus de heer Gombert. Wel had hij gevraagd geen lange speeches te houden en als het even kon maar twee sprekers. Wel nu, er waren twee sprekers en beiden woorden, en ook van zijn kant voor de samenwerking en vriendschap in vele jaren. „Onze samenwerking is soms zeer intensief geweest, soms zagen we elkaar een hele tijd niet, maar ik mag hier wel zeggen dat het altijd zeer prettig was." Het deed de heer Gombert veel genoe gen dat de heer Ulenberg namens het personeel had gesproken. Immers, zij kenden elkaar vanaf het begin dat de heer Gombert bij de brouwerij kwam en zij zullen nog een aantal jaren samen optrekken in de EBC. In grote lijnen kon de heer Gombert het met de toespraak wel eens zijn, omdat de heer Ulenberg de nadruk had gelegd op zijn belang stelling voor het landbouwkundige ge deelte, maar minder op de biochemische kant van het bedrijf, want de heer Gom bert had zich zelf toch altijd een brouwer gevoeld met belangstelling voor de technologie in zijn toegepaste vorm. Al hoewel hem aan de andere kant de woorden „do not confuse me with facts" in de schoenen werden geschoven. De door de heer Ulenberg aangehaalde spreuk: „Haast je als je tijd hebt, dan heb je tijd als je haast hebt", die de heer Gombert in de tijd toen hij nog assis tent-bedrijfsleider was op de muur had laten schilderen, was hem altijd goed van pas gekomen om zijn werk „de baas te blijven". Ook de heer Ulenberg werd bedankt voor zijn woorden, maar vooral voor het feit dat juist hij gesproken had. De heer Gombert liet vervolgens de be langrijkste perioden uit zijn loopbaan de revue passeren, waarbij hij benadrukte dat hij een prettige tijd bij de brouwerij heeft gehad, in een werkkring vol afwis seling: Ik zou haast in navolging van een bekende tv-reclame kunnen zeggen „kom werken bij Heineken voor uw broodnodige variatie". Daarnaast heeft de heer Gombert met veel plezier gewerkt aan EEG-zaken in de CBMC in Brussel, commissiewerk van de EBC en niet te vergeten het NIBEM. Aangezien hij zelf gevraagd had kort te spreken, wilde de heer Gombert zich zelf daar ook aan houden. Hij dankte ten slotte iedereen hartelijk die bijgedragen had aan de cadeaus, waarmee hij erg blij was. Met de woorden: „Dames en heren, mag ik het glas heffen en drinken op de toekomst van Heineken", besloot de heer Gombert zijn dankwoord. De heer Gombert tijdens zijn dankwoord.

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1977 | | pagina 9