Worstelen
een
pakkende
hobby
S. Jansen:
Vaak gebeurt het dat de deelnemers tijdens
het gevecht buiten de mat geraken. Óp de
foto wijst arbiter Jansen de worstelaars naar
het midden van de mat om opnieuw te begin
nen.
Worstelen is namelijk een volwaardige
sport, en Hercules is een gerenommeer
de vereniging die zo'n acht seniorkam
pioenen en drie jeugdkampioenen onder
haar leden telt. Worstelen is een serieu
ze sport en mensen die het bedrijven,
zeker op landelijk topniveau, zijn ware
atleten die zwaar moeten trainen om hun
niveau te halen en te behouden.
Worstelen staat gelukkig niet in alle lan
den in een zo kwaad daglicht als in Ne
derland. In Duitsland bijvoorbeeld is de
sport veel populairder, hetgeen onder
andere blijkt uit de hoeveelheid zendtijd
die de sport krijgt toebedeeld op radio en
tv, ook al is worstelen niet een zo ge
schikte kijksport als bijvoorbeeld voet
bal. In kringen van de worstelsport be
staat de stellige overtuiging dat de re
clame die voor de sport gemaakt wordt,
vaak negatieve reclame is. „Worstelen is
niet in dat mooie doosje verpakt, waar
het in had moeten zijn," constateert
Jansen. Overigens staat de gemeente
Amsterdam veel positiever tegenover de
sport dan de gemiddelde Nederlandse
gemeente. Dit moge blijken uit de aan
schaf van een Olympische mat voor de
verenigingen.
Jansen is begonnen met worstelen in
1968. Hij was toen 21 jaar, ,,te oud om
nog wat te worden in deze sport". Hij is
gaan worstelen omdat hij niet meer aan
waterpolo kon doen vanwege een oor
ontsteking. Via een kennis is hij toen te
rechtgekomen op de training van Her
cules. Aanvankelijk deed hij alleen mee
aan de conditietraining om een beetje in
vorm te blijven. Na verloop van tijd leek
het worstelen zelf ook wel leuk en is
Jansen mee gaan doen aan de tech
niektraining. Langzamerhand is hij toen
wedstrijden gaan worstelen. Door hard
te blijven trainen verwierf Jansen zich
een definitieve plaats in het tweede team
van Hercules. Vanuit dit tweede team
worden geregeld invallers geleverd aan
Om te kunnen zien of de winnaar touché
maakt (beide schouders van de tegenstander
op de mat) gaat ook de scheidsrechter plat.
,,Oeh... Tsss". Simon Jansen, portier
aan de Van der Helststraat te Amster
dam, stoot zo'n 90 kilo omhoog. Hoewel
z'n grootste prestatie een goede 120 kilo
is, doet Simon het op de training „kalm"
aan. „Je moet je niet forceren", is z'n
motto. Jansen doet nog maar een half
jaar aan gewichtheffen. Hij begon daar
mee naar aanleiding van de Olympische
Spelen in Montreal in 1976. Daarvóór
was hij worstelaar tweede klasse.
Worstelen is een zeer oude sport, die al
door de Grieken en Romeinen werd
beoefend. Met name de Grieken waren
enthousiaste worstelaars. Ze hebben er
zelfs een Olympische sport van gemaakt.
De bedoeling was om de tegenstander
zonder letsel toe te brengen of zelfs
maar pijn te doen, te verslaan. Dit ver
slaan bereikte men door punten te halen
door technisch goede grepen uit te voe
ren.
Tegenwoordig worden gedurende het
gevecht punten toegekend door de
scheidsrechter. Een lijnrechter houdt de
stand bij. Na afloop wordt diegene met
de meeste punten tot winnaar uitgeroe
pen. Wanneer een speler met beide
schouders tegelijk de grond raakt, heet
dat touché en is de partij voor hem ver
loren.
De eerste reglementen dateren uit on
geveer 1900, de tijd dat de eerste Olym
pische Spelen werden gehouden. Deze
reglementen hadden tot doel de toch
nog wel ruwe sport zodanig te veredelen
dat het toepassen van pijnlijke grepen
niet meer nodig zou zijn. Naarmate de
tijd vorderde,verfijnde men de regle
menten en de sport werd edeler.
Het worstelen was een echte volkssport
die zich in Nederland heeft ontwikkeld in
kleine achterzaaltjes van cafés. In der
gelijke gelegenheden werden door
gaans de wedstrijden gehouden, terwijl
detraining veelal in oude bedrijfsruimten
moest plaatsvinden. Doordat de ontwik
keling van de worstelsport zich voltrok in
cafés kreeg al gauw de penose een grote
invloed op de sport. Met name de invloed
van deze groep heeft worstelsport een
slecht imago bezorgd. Juist dit imago
hindert Jansen. Als secretaris van de
Amsterdamse worstelvereniging Hercu
les probeert hij er alles aan te doen dit
beeld van de sport te veranderen. Dit is
lang niet altijd even gemakkelijk. Dona
ties van cafés of andersoortige etablis
sementen moeten worden afgeslagen,
hoewel de vereniging de duiten best kan
gebruiken. Geprobeerd moet worden de
schijn van elke binding met welke groep
dan ook te vermijden.
