TWAALFDE
AMSTEL GOLD
RACE
BRAK NAGENOEG
ALLE RECORDS
Gesprek met Zoetemelk
EEN INSIDER AAN HET
WOORD OVER DE
AMSTEL GOLD RACE
Bram Koopmans maakte met de
ze Amstel Gold Race het dozijn
vol; het was tevens zijn laatste
optreden als wedstrijdleider in
deze klassieker.
Tijdens de periode van neutrali
satie direct na de start praat
Freddy Maertens met Herman
Krott, die de technische leiding
van de wedstrijd heeft.
De twaalfde editie van de Amstel
Gold Race kan er aanspraak op
maken nagenoeg alle records die
er voor deze klassieke wegwed
strijd voor beroepsrenners maar
te bedenken zijn, op zijn naam te
hebben geschreven. Immers, op
Paaszaterdag 9 april beleefde dit
puur door onze brouwerij geor
ganiseerde evenement zoveel
hoogtepunten, dat er alleen al
een record aantal pagina's in dit
blad mee gevuld zou kunnen
worden. Laten we echter be
scheiden zijn in het aandragen
van superlatieven (die de koers
overigens niet misstaan) en ons
bepalen tot die bouwstenen voor
een verhaal, die anderen hebben
aangedragen.
Om kort te gaan, nooit tevoren
waren er zoveel renners aan het
vertrek als dit jaar, toen 150 op de
zege beluste profs zich in Heer
len opmaakten voor de 230 kilo
meter lange monstertocht door
het Zuidlimburgse heuvelland.
Met Maertens, Merckx en Moser,
Panizza, Planckaert en Poulidor,
met Knetemann, Kuiper, Zoete
melk, De Vlaeminck en Thevenet
en niet in het minst met het tot de
tanden gewapende Zeeuwse
toptalent Jan Raas in de kara
vaan, kon de startlijst ook wat
kwaliteit betreft elke vergelijking
met voorgaande races gemakke
lijk doorstaan.
Records werden er evenzeer ge
boekt ten aanzien van de zwerm
volgers, waaronder 50 auto's van
de pers en nog eens 11 motoren.
Verslaggevers, fotografen, radio
reporters en tv-commentatoren,
cameralieden en technici uit Ne
derland, België, Frankrijk, Italië,
Zwitserland, Duitsland, Groot-
Brittannië en de USA, in totaal
ruim 175 man, namen gretig al
het nieuws uit deze roemruchte
klassieker in zich op en strooiden
het direct via radio en tv of later
via kranten en tijdschriften uit
voor miljoenen en miljoenen in
het grote wielergebeuren geïnte
resseerde kijkers, luisteraars en
lezers.
Over miljoenen gesproken. Ook
het aantal toeschouwers langs de
route op deze redelijk zonnige,
maar nog altijd veel te koude
voorjaarsdag, overtrof dat van
andere jaren en werd door de
Rijkspolitie geschat op minstens
een half miljoen. Zij hebben aan
vankelijk een vrij rustige koers
gezien, maar na de tweede door
komst op de Keuteberg nabij
Valkenburg kwam het spel op de
wagen en ontketende zich een
strijd als nooit tevoren. De rap
heid, waarmee Raas, Knetemann
en Kuiper op de finishlijn in
Meerssen afstormden was goed
(vervolg rechterpagina 2e kolom)
Het voorste gedeelte van het
rennersveld (ongeveer 75 man)
maakt zich op voor de beklim
ming van de Gulpener Berg.
(Luchtfoto Dick Lemcke)
..Joop, in het algemeen hoort men dat de Amstel Gold Race een moeilijk
wedstrijd is. Ben je het daar mee eens?"
„Ja, het is een hele lastige koers, die te vergelijken is met de Waalse Pijl e
Luik-Bastenaken-Luik, twee Belgische klassiekers die al ongeveer ee
halve eeuw of meer op de wielerkalender prijken. Naar mijn mening is
mogelijk maar één wedstrijd in zijn soort die moeilijker is en dat is d
Ronde van Lombardije, die in het najaar wordt verreden."
„Waf is het kenmerk van de Amstel Gold Race, dat andere wedstrijden nit
hebben?"
„De altijd maar weer terugkomende bochten en het feit dat het parcour
min of meer in cirkels is uitgezet, waardoor vaak dezelfde moeilijkhede
terugkomen, zoals bijvoorbeeld de Keuteberg met een stijging van mee
dan 20%."
Welke reputatie heeft de Amstel Gold Race in de rennerswereld?"
„Jullie wedstrijd wordt steeds hoger aangeslagen en ik zou hem wille
vergelijken met de reputatie van de Waalse Pijl en Gent-Wevelgem, twe
oude klassiekers. Hij heeft nog niet het niveau bereikt van bijvoorbeel
Parijs-Roubaix of een Milaan-San Remo, maar dat zijn dan ook legendar
sche koersen, die voor het eerst in resp. 1896 en 1907 werden verreden
,,/s het niet uitzonderlijk dat de Amstel Gold Race. die dit jaar voor d-
twaalfde maal wordt verreden, in een zo korte tijd zo een goede naar
heeft gekregen? Heb je enig idee waaraan dit te danken is?"
„Het is de enige grote wedstrijd in Nederland. Er nemen altijd grote ren
ners aan deel en de koers is goed georganiseerd, daardoor komt iedereei
graag.
..Je hebt al menigmaal aan de Amstel Gold Race meegedaan. Heb je noi
herinneringen aan goede of slechte ervaringen tijdens de vroegere ver
sies?"
„Ja vorig jaar, toen viel er iets voor dat mij nog nooit is overkomen. Ik reei
vooraan tegen het einde van de wedstrijd onder andere met Maertens d.i
hem later op de dag zou winnen. Plotseling moest ik me laten terugvallen
omdat ik onvoldoende kracht had. Dit was niet te wijten aan een slechti
conditie, maar uitsluitend aan het feit, dat ik vergeten was te eten. Je ben
zo bezig met iedereen in het oog te houden en uiteraard te sturen en t<
trappen, dat je niet merkt dat je een lege maag hebt. Op een gegevei
ogenblik wreekt zich dat.
(De renners eten in de ochtend van de dag dat zij moeten rijden een flinkt
maaltijd, nemen nog voedsel mee in de grote zakken die achter op d<
rennerstrui zitten en de organisatie moet tijdens de Amstel Gold Race no<
twee keer de gelegenheid bieden om de renners te ravitailleren langs he
parcours, omdat anders de honger te veel slachtoffers zou eisen. Red.)
Op de dag vóór de Amstel Go
Race hebben wij een afspraé
gemaakt met Joop Zoetemel
oud-lid van de Amstel Wiele
ploeg en nu al jaren beroepsrei
ner met faam. Wij wilden van he
horen wat hij als vakman vim
van deze wielerwedstrijd, die e
jaar door ons concern wori
georganiseerd. Joop Zoeteme
woont al jaren in Frankrijk, wa;
hij is getrouwd met een Franga
se, die al bijna net zo bekend is
wielerkringen als haar man. D
Amstel Gold Race heeft Joop no
nooit gewonnen al was hij er ve
schillende malen heel dichtb
Aan de vooravond van onz
wedstrijd had Joop geen hog
verwachtingen van zijn prestatie
in de ijzige koude, die over ht
Limburgse land lag, temeer oit
dat hij nog altijd niet volledig
hersteld van de gevolgen van ee
ernstige val drie jaar geleden i
het zuiden van Frankrijk.
Joop Zoetemelk, hard werkend op
de helling van de Cauberg voor
zijn dagelijkse brood.
