Piloten Heineken Samen Naar Omhoog!
toen hij op een Deense luchthaven bij de
zee wilde landen. Hoe een ander bijna in
Het Kanaal was verdwenen en hoe het
lessen in de vroegere Piper Cub een ijzi
ge bedoening kon zijn, want de con
structeurs waren nog niet op de ge
dachte gekomen verwarming in de
cockpit aan te brengen. Dan krijg je
schilderingen van die ene straaljager die
vóór langs het sportvliegtuigje scheert,
terwijl die andere ongezien achter de
staart in de wolken is verdwenen. Dan
hoor je over de ongewone lesmethoden
van sommige vroegere instructeurs,
zoals die van de adjudant buiten dienst,
die had uitgevonden datje een schroefje
aan een touwtje in het midden van de
boven. Onze handen bleven droog, maar
wij zagen ons echt niet zitten achter het
stuur en werden ons bewust van het se
rieuze van de zaak toen wij ontdekten
dat voor elke vlucht, ook al vinden die
om de paar minuten plaats, elk detail
steeds weer opnieuw werd gecontro
leerd, want één vergeten kleinigheid kan
de aarde met een duizelingwekkende
snelheid naderbij brengen.
Doorgaan
,,Gaat u door met vliegen?" vroegen wij
de piloten en allen antwoorden: ,,Ja,
als. bruin het kan blijven trekken." Wij
hopen dat bruin het zal kunnen blijven
De cockpit van de Cessna PH-RBR waarmee
de zeven Heineken sportvliegers enkele ma
len de lucht ingingen.
andere problemen die zouden meespe
len. Zonde eigenlijk, dachten wij toen wij
met vier wielen vast op de grond naar
huis reden, vliegen maakt niet alleen ke
rels van stavast, maar het is ook nog ge
zond, want, zoals een van de piloten zei:
„Vliegen is zo inspannend, dat het ont
spannend is. Je bent er eens helemaal
uit". Dat laatste is zeker iets wat we no
dig hebben in deze fijne, maar o zo
krankzinnige wereld van vandaag: lek
ker loskomen op zijn tijd van de grond,
die ligt bezaaid met de beslommeringen
van alledag.
Ey.
Verantwoording:
Tekst en enkele fo
to 's M. Ch. J. Eyck
(links), ideeën en en
kele foto's IV. J.
Bruggeman.
om dan als resultaat aan te komen boven
het punt dat je hebt berekend. Maar
naast al deze redenen is er ook de meest
logische: Je komt nog eens ergens. En
dat is waar, want Parijs is dichtbij, lun
chen in Frankfurt behoort tot de moge
lijkheden en winkelen in Londen is een
haalbare zaak.
Hoe kwamen zij ertoe om te leren vlie
gen? Enkelen van hen hadden ervan ge
droomd piloot te worden, maar kwamen
óf niet door de selectie óf mochten niet
van thuis óf hadden de tijd niet mee en
konden daarom niet op de rijkslucht
vaartschool worden geplaatst.
Sterke verhalen
En als men dan zo tussen de sportvlie
gers zit dan komen de sterke verhalen
los. Dan hoor je hoe een flinke zijwind de
één bijna in het Skagerrak heeft gewaaid
doen, want wij zouden het jammer vin
den als een of meer van de Heineken
piloten hun hobby zou moeten opgeven,
want vliegers horen in de lucht thuis. De
opmerking van een van de aanwezigen:
,,lk kan geen vliegveld voorbij rijden,"
spreekt boekdelen.
Zij die gaan vliegen roepen u
Schertsend werd tijdens de bijeenkomst
de Heineken Vliegclub bijna tot leven
geroepen. Een voorzitter, een penning
meester en een secretaris waren zo ge
vonden en zelfs een onderhoudsmon
teur meldde zich meteen, terwijl de leden
stonden te popelen om zich in te schrij
ven... maar de oprichtingsakte werd niet
ondertekend. Het zicht op deze hele on
derneming werd weggenomen door de
grijze wolken van de investeringen, de
contributie, de reglementen en de vele
Mulder, juist met
verlof uit Trinidad,
bestuurde de Cess
na tijdens de eerste
twee vluchten.
voorruit kon hangen om het goed maken
van bochten feilloos te controleren.
Wanneer je een goede bocht maakt be
weegt dit schroefje nooit uit het midden,
omdat de middelpuntvliedende kracht
dit belet. Het zijn allemaal verhalen en
misschien zit er wat vliegerslatijn bij,
maar als we ze eens overdenken en wij
voegen daarbij onze eigen vliegervaring
van tien minuten als passagier in een
Mini van de luchtvaart, dan kunnen we
ons toch niet onttrekken aan een gevoel
van respect voor die vliegers, die als
hobby het luchtruim trotseren. Er is een
zekere hoeveelheid durf voor nodig om
het vliegtuig te laten opstijgen en alleen
te zijn met dat stuk techniek hoog boven
je eigen vertrouwde wereld. Wij verwon
derden ons dan ook niet toen wij hoor
den van verschillende vliegers, dat zij
vaak hadden gevlogen met het zweet in
hun handen. Wij zijn mee geweest naar
20
