Wat nieuw is,
wordt oud
Ingezonden brieven
In memoriam
J.G.H. ROMPEN
In memoriam
P. HOFMAN
ONZE DIENST VERLIETEN
J. Mengers (econ. zaken - A/Wet)
Mej. A. Lodeweegs (publ. rel. - A/Wet)
Mevr. M. Mesar (H.R.C. - R/Cr)
V. Montes da Silva (int. dienst - A/Mau)
M. J. T. Buys (kwal. dienst - A/Mau)
Postzegel Kigali
De heer H. Otter is zo vriendelijk ge
weest ons nog een aantal postzegels te
sturen van de bottelarij van de limona-
derie in Kigali (Rwanda).
Wij kunnen 15 verzamelaars een zegel
rijker maken; mochten er meer aanvra
gen komen, dan gaan we de postzegels
verloten. Telefonische aanvragen die
nen vóór 10 november binnen te zijn bij
Els Reijnders, 020-702172.
Wanneer het woord museum valt, denkt
men automatisch aan ouderwetse voor
werpen, aan vergeelde documenten en
aan stof. Slechts zelden ziet men in, dat
de artikelen die vandaag gloednieuw
zijn, binnen niet al te lange tijd oud
zullen zijn.
Marcel Eyck, medewerker public rela
tions, die al jaren bezig is met onder
andere het verzamelen van stukken voor
het toekomstige Heineken museum, ver
zamelt daarom naast al het oude, ook
nieuw reclamemateriaal, briefpapier dat
net is uitgekomen, etiketten die gisteren
voor het eerstwerden gebruikt, om maar
enkele voorbeelden te noemen. Het is
echter zijn ervaring, dat veel nieuw ma
teriaal niet door hem wordt ontvangen,
omdat degenen, die het bestellen of die
het gebruiken, er niet aan denken dat
nieuw maar kort duurt. Hij ontvangt
alles dat officieel wordt rondgestuurd,
maar al het andere kan alleen verzameld
worden met uw hulp. Kan hij op u
rekenen?
Oude stukken worden ook nog steeds
naarstig bijeengebracht. Zo kwam in
mei van dit jaar in Holland een zwaar
transport aan üit Frankrijk met brouw
ketels, een koelapparaat, een fusten-
pekmachine, een hopmolen en enkele
andere voorwerpen uit het verleden.
Dus mocht u ook eens tegen iets ouds
aanlopen, gooi het dan niet weg, stuur
het naar Eyck en denk nooit: 'Daar doe
je de voddenman niet eens een plezier
mee'. De doodenkele keer dat dat waar
is, zal Eyck het graag voor u weggooien.
Maandag 5 oktober 1976 ontvingen
wij het schokkende bericht, dat de
heer J. G. H. Rompen op reis naar
zijn vakantiebestemming plotseling
was overleden.
De heer Rompen werd 63 jaar. Hij
trad op 1 mei 1948 in onze dienst. In
hem heeft het concern een medewer
ker verloren, die gedurende een lan
ge reeks van jaren de belangen van
Heineken in het Zuiden en in later ja
ren ook in België op bijzonder con
sciëntieuze wijze heeft gediend. Zij die
met hem werkten, verliezen in hem
een loyaal medewerker en een fijne
collega. Als mens heeft hij zich on
derscheiden door zijn integriteit en
zijn optreden, wars van alle uiterlijk
vertoon. Diep getroffen door dit heen
gaan, gaan onze gedachten uit naar
zijn echtgenote en kinderen, voor wie
hij een zo voortreffelijk man en vader
was; zijn gezin dat voor hem altijd op
een eerste plaats is gekomen. Vele
vrienden hebben hem naar zijn laat
ste rustplaats begeleid. Zij allen zul
len Jan Rompen in vriendschap en
respect in hun herinnering bewaren.
Moge hij rusten in vrede.
Nou dachten we dat we in één klap allemaal
gelukkig kunnen worden. U raadt het al, we
willen ons paard de naam geven van dat nieu
we lid. We nemen tenminste aan dat zijn
proeftijd voorbij is en dan telt ie helemaal
mee.
We zien het al volgend jaar: "Wij zetten ons in
voor Ruud" (laten we zeggen dat ie zo heet),
da's toch veel leuker dan "Wij proberen het
Bronzen Brouwerspaard in ons bezit te hou
den".
En bovendien zeggen ze toch altijd datje man
en paard moet noemen?
Mogen we u opzadelen met het doorspelen
van dit verzoek?
We hopen dat u slaagt (paardeslager, ha. ha).
Met vriendelijke dank voor uw medewerking.
Enige leden van de Amsterdamse ploeg.
Geachte redactie van Vers van 't Vat!
Wij zitten met een klein probleem waarbij u
ons misschien kunt helpen.
Op de concernsportdag in Hattem heeft onze
ploeg als overwinnaar het Bronzen Brou
werspaard mee naar huis kunnen nemen.
We moesten natuurlijk een mooi plaatsje voor
het goede dier vinden. Nou, dat is gelukt.
Hij staat op de kamer van onze bedrijfsleider.
Hij voelt zich daar lekker en de baas vindt
het ook niet onplezierig. Maar hij en wij ook
noemen een beessie graag bij zijn naam,
maar hoe kom je daar nou op, hè? Vers van 't
Vat bracht ons op een idee. In het stuk over
dat leerbeslag en zo van devier levende paar
den staan hun namen en als we goed ge
ïnformeerd zijn, dan zijn dat toevallig dezelf
de als de voornamen van vier van de heren
van ons hoogste college. Maar we hebben
vijf leden van de raad van bestuur, dit bete
kent dat er één zijn naam niet kwijt kan aan
een paard en economisch zal het wel niet
verantwoord zijn om speciaal daarvoor een
paard aan te schaffen.
Op maandag 18 oktober kwam het
voor ons toch nog onverwachte be
richt, dat onze districtverkoopleider
Pieter Hofman in Groningen was
overleden.
Een gevoel van onrechtvaardig
heid, van gewoon niet begrijpen
waarom Piet op slechts 53-jarige
leeftijd van zijn gezin en zijn vrienden
is weggenomen, bekruipt allen die
deze enthousiaste en spontane man
hebben gekend. En dat zijn er veien,
want Piet was in het bezit van een na
tuurlijke gave, namelijk „belangstel
ling voor mensen en werken met
mensen", waardoor hij zich moeite
loos binnen en buiten de onderne
ming veel vrienden heeft gemaakt.
In de bijna vijftien jaar, die zijn ver
lopen sinds hij op 1 november 1961
bij de Amstel Brouwerij in dienst trad,
heeft Pieter Hofman steeds bij thuis-
verbruik bier gewerkt. In het begin als
vertegenwoordiger, en later als dis
trictverkoopleider is hij met de stimu
lerende werkwijze, die hem zo eigen
was, een voorbeeld geweest van wat
met samenwerking tussen mensen te
bereiken valt.
Het heengaan van Piet is voor me
vrouw Hofman en zoon Jos het ver
lies van een onvergetelijke man, va
der en allerbeste vriend. Wij wensen
hen toe, dat de velen, die zij in de
loop der jaren tot hun vrienden moch
ten gaan rekenen, hen ook in de toe
komst terzijde zullen staan.
Moge Pieter Hofman rusten in vrede.
29
