zoete druiven, die in septem
ber geplukt worden waren in
juli nog hard en zuur.
De wortels en de bladeren
zorgen voor ademhaling, na
tuurlijke omzetting in voe
dingsstoffen en suikervor
ming. Stelen van de trossen,
schillen en pitten, ze spelen
allemaal een belangrijke rol in
de wijncompositie. Daarom
chronologisch een beschrij
ving van de werkzaamheden
in de wijngaard, te beginnen
met:
februari, de maand van de
snoei. In december heeft men
al, wanneer de weersomstan
digheden het toelieten, een
beetje gemodelleerd dat wil
zeggen de ranken wat inge
kort. Maar nu komt het....
de is dat men één twijg op
ongeveer 30 cm van de grond
aan een horizontaal gespan
nen draad vastmaakt en vrij
lang laat. Deze zal de vruch
ten dragen. De andere twijg
wordt kort ingesnoeid en
krijgt volgend jaar de functie
van nummer één.
Buiten Frankrijk ziet men ook
vaak hoge snoei. Bij veel zon
kan dat ook gemakkelijk om
dat de wijnplant dan toch wel
aan haar trekken komt. We
schreven al dat een van de
redenen voor lage snoei is
dat de zon de vruchten
voortdurend kan beschijnen
en de trossen laag bij de
grond zo lang mogelijk van de
uitstralende gloed uit de bo
dem kunnen profiteren.
In februari wordt de grond be
werkt, losgemaakt, zodat lucht
kan toetreden.
Zorgvuldig gaat de vakman te
werk. Al naar het soort, telt hij
hoeveel „knopen" (noeuds)
op de onderstam blijven
staan waar straks de ranken
weer gaan uitbotten. Voor de
hoge kwaliteitswijnen is dat
erg kort bij de grond. Elke
knip van de snoeischaar is
doordacht en is een begin
van de positie die de druiven
tros later ten opzichte van de
zon zal verkrijgen. De vakman
is voortdurend bezig met het
intomen en begeleiden van
de grillige eigenwijsheid van
de natuur. U moet er maar
eens op letten als u in juli
door Frankrijk rijdt hoe in de
afzonderlijke wijndistricten
verschillend wordt gesnoeid.
Zo kennen we de snoeime-
thode „en gobelet" (drink
glas) waarbij, zoals toegepast
in de Beaujolais, men de
wijnstok niet langs horizon
taal gespannen draden leidt.
Op een lage onderstam laat
men drie of vier twijgen om
hoog gaan, terwijl de zijde
lingse uitbotting op twee
ogen wordt teruggesnoeid.
Elders doet men het weer an
ders. Daar buigt men langs
draad twee lange twijgen in
een boog naar het midden
waar zij bij elkaar weer wor
den vastgemaakt.
De meest toegepaste metho
In februari/maart als de na
tuur uit de winterrust ont
waakt is er veel te doen. De
aanaarding, dat wil zeggen
de ophoping van mest en
aarde die men in november
en december om de voet van
de wijnstok heeft gelegd, de
buttage, wordt nu gelijkmatig
uitgespreid. Dit laatste is de
débuttage waardoor de bo
dem lucht krijgt. Larven en
insekten worden wakker ge
maakt, wat onwennig zoeken
ze traag beschutting en be
ginnen de biologische cyclus.
In maart zijn er belangrijke
werkzaamheden, buiten de
wijngaard: het enten. Alweer
een heel verhaal apart.
Aan het einde van de vorige
eeuw dreigden alle wijngaar
den in Zuid-Europa vernie
tigd te worden door de wijn-
luis phylloxera. Niets was
bestand tegen deze razend
snel voorttelende vernieler en
menig wijnbouwer is erdoor
te gronde gegaan. Aanvan
kelijk wilden geruïneerde
wijnbouwers nog wel eens
hun heil in Spanje zoeken.
Daarmee hebben ze bijge
dragen aan de verbetering
van de wijncultuur aldaar.
Niet lang echter want ook
Spanje werd door de phyllo-
xera-plaag geteisterd. De
enige remedie bleek de in
heemse druiverassen te en
ten op uit Amerika geïmpor
teerde onderstammen, die
door hun harde hout bestand
waren tegen de vraatzuchtige
luis.
In maart dus het enten, in het
Frans greffage genoemd. Met
een greffoir, een scherp krom
mesje, wordt een inkeping in
het stammetje gemaakt en
daarin steekt men de in nat
zand voorgetrokken ent. Het
geheel, goed dichtgeplakt,
wordt een eenheid waarvan
men zegt dat de oorspronke
lijke kwaliteiten van vóór de
ramp behouden zijn geble
ven. In mei worden de jonge
plantjes in de met voedings
stoffen goed voorbereide pé-
pinière (kweekplaats) uitge-
plant en vertroeteld.
Ik ben op dit samenspel van
zonnewarmte, licht, bodem
geaardheid en wijnstok erg
diep ingegaan. Dieper dan
aanvankelijk in mijn bedoe
ling lag. Toch ga ik niet
schrappen, juist omdat ik
weet hoe over dit onderwerp
bij elk wijnpraatje er opnieuw
vragen zijn. Juist ook omdat
ik weet dat vooral zij die een
bezoek hebben gebracht aan
wijnproducerende vakantie
landen, Italië - Frankrijk -
Spanje, zich het hoe en
waarom afvragen. Hoe men
rijdende langs de wijnvelden
even stopt en uitstapt om een
en ander eens nader te bekij
ken. Hoe het fenomeen wijn
nog interessanter wordt als je
weet waarom op het ene
stukje grond dure wijn wordt
gekweekt en honderd meter
verder niets groeien wil.
We hebben trouwens heel
wat vaktermen uit de wijn
bouw en wijnhandel ge
noemd. Leuk om eens wat
van te onthouden als je een
keer met zo'n wijnbouwer in
gesprek komt en die kans is
niet gering. Wijnkelders en
„pavilions dedégustation"ge-
noeg langs de weg. Op zich
zelf meestal ongezellige din
gen, een soort afgedankte
hooibergen waar je uit een
wat groezelig glaasje tegen
een kleine vergoeding wijn
mag proeven. Maar mensen
wat een eigen sfeertje. Het
wat stuntelige propaganda-
verhaaltje van de man achter
De jonge wijnstok, die in de pépi-
nière is gekweekt, wordt in het
najaar op aparte percelen uitge
zet.
het tafeltje. Je treft het altijd
dat je precies de beste wijn in
zijn soort hebt „ontmoet".
Zo'n boffer ben je wel; moet
je dan ook vastleggen op een
foto.
Als je zo rijk bent, ook wat
opnemen op de cassettere
corder want anders ben je,
thuisgekomen de naam van
de druivesooot weer vergeten
of weet je niet meer bij welke
gerechten je uitgerekend de
ze wijn moet drinken.
De wijn krijgt een eigen leven
en een eigen charme, hoe
eenvoudig hij bij nader inzien
ook is. Maar hij is eerlijk en
zuiver en je weet na alles wat
je hiervoor hebt gelezen hoe
veel werk eraan is voorafge
gaan. Of eigenlijk weet je al
leen nog maar het begin. Een
volgende keer wat meer over
de oogst en het maken van
wijn, de vinificatie.
Nog even een tip. Als u dit
blad in handen krijgt zal de
oogst, als gezegd vroeg dit
jaar, binnen zijn. Het jaar
1976 zal, als er geen nare din
gen gebeuren, grote, goede
bewaarwijnen voortbrengen.
Al zullen ze niet goedkoop
zijn toch een reden om bij het
kopen van weglegwijnen uit
recente oogstjaren een beet
je rekening mee te houden.
Over vijf a zes jaar behoort
1976 fn een goede kelder
aanwezig te zijn.
De débuttage, waardoor de bo
dem lucht krijgt.
17
