Pubspiegels:
nieuwe rage
voor oude spullen
Een nieuwe rage is bezig ons land in korte
tijd te veroveren. Na de oude houten bier
vaten en de grillige letterladen zijn het nu
de pubspiegels, waarop jacht gemaakt
wordt. De verzamelwoede is uit Engeland
komen overwaaien, maar voor authentieke
exemplaren, die vaak prachtige motieven
vertonen, moet men ongekend hoge be
dragen neertellen. Vandaar dat er veel
'nieuw voor oud' in de handel wordt ge
bracht met overigens haast niet van echt
te onderscheiden voorstellingen.
'De spiegels werden eertijds gemaakt
voor reclame-doeleinden', vertelt de heer
H. Pauw, eigenaar van de in de Haagse
Wingerdstraat gevestigde Glasreclame
Fabriek. 'Spiegels waren in de dertiger
jaren helemaal in, en elke grote fabrikant
versierde de winkelpuien van zijn afne
mers wel met glasreclame. Droste en
Ringers waren daar goede voorbeelden
van. Ma de oorlog is er de klad in geko
men. De plastics veroverden snel de
markt vooral ook omdat ze minder breek
baar waren en ook niet weergevoelig'.
'Maar als bij toverslag is daar verandering
in gekomen. Ze gaan ineens weer allemaal
terug naar glas. Omdat het echt is, er in
glas een tinteling zit, die plastic niet heeft.
En omdat het leeft. Opeens kunnen we
het niet meer bijsloffen'. De heer Pauw
kan zich nu de haren wel uit het hoofd
trekken bij de gedachte, dat hij een half
jaar geleden een grote partij oud reclame
glas in de container heeft gemikt. 'Wat
doe je met die oude troep. De meeste
zaken, waarvan ik spul had liggen, be
staan niet meer. Wist ik, dat het een rage
zou worden'.
Tussen alle bedrijvigheid door is de Haag
se Glasreclame Fabriek, een uit 1917
stammend bedrijfje, dat is ondergebracht
in een paar stenen schuurtjes achter de
woning van de heer Pauw, bezig geweest
met het maken van een honderdtal pub-
spiegels voor Heineken. Het procédé is
even verrassend als simpel, als men weet
dat een oude reclameplaat van Heineken,
die onlangs werd herdrukt, de basis vormt.
Het maken van een spiegel vereist echter
groot vakmanschap. Met name de keuze
van de glassoort is belangrijk. Allereerst
moet de glasplaat gepolijst worden, dat
wil zeggen een voorbehandeling met ver
schillende oplossingen ondergaan, zodat
het zilver erop pakt. Uit een kan met drie
gescheiden reservoirs worden vervolgens
drie verschillende vloeistoffen over de
plaat uitgegoten. Pas in de tuit van deze
kan komen de vloeistoffen bij elkaar,
teneinde het knalzilvereffect te voorko
men. Vroeger gebeurde het namelijk nogal
eens, dat men de drie vloeistoffen tevoren
in één kan deed, waarna de hele boel uit
elkaar knalde.
Als het zilver op de glasplaat is neerge
slagen, kan men na enige tijd met een
zeem het slib eraf poetsen. De spiegel
moet daarna nog enige tijd drogen. Ver
volgens wordt het zilver weggeëtst op die
delen van de spiegel, waar de kleurplaat
door moet komen. Via fotografische weg
worden de vlakken overgebracht op een
stuk strak gespannen nylon. Er ontstaat
daardoor een soort zeef. De spiegel wordt
daaronder gelegd en met een rakel
schraapt men verf over die delen van de
spiegel, waarvan het zilver weggeètst
moet worden. Dat etsen gebeurt daarna
op chemische wijze. Nu nog een reclame
plaat erachter en een antiek lijstje erom
heen, en de felbegeerde pubspiegel is
klaar.
13
