B. PIJPERS
uit Bunnik:
Een soort schilderijen, waarbij de kleur ontbreekt. Dat is de eerste
indruk, die een argeloze buitenstaander opdoet bij het zien van
het 'werk' van de heer B. Pijpers, hoofd Verkoopontwikkeling en
-bevordering van onze frisdrankengroep in Bunnik. Tijdens een ge
sprek bladert hij niet zonder trots, vertellend over zijn talrijke
buitenlandse exposities, in een grote tekenmap, waaruit levens
grote zwart/wit foto's glijden. Vaak komt er een vrouw op voor,
die telkens een andere gedaante lijkt aan te nemen, maar die
niettemin steeds dezelfde is. Er zijn ook foto's bij - alle met de
meest uiteenlopende motto's en titels die veel weg hebben van
een half uitgegumde tekening, waarvan alleen wat lichte en don
kere vlekken over zijn. 'Deels gevoelsmatig, deels uit berekening
zo gemaakt', licht hij toe.
Bert Pijpers' hobby is fotograferen. Niets bijzonders naar het
schijnt, maar in zijn geval behoeft dit enige toelichting. Dit, omdat
zijn foto's eigenlijk meer een poëtisch schilderij dan een foto zijn.
Er zit bovendien weinig lijn in zijn foto's en ze zijn moeilijk te
'ontcijferen'.
Het feit, dat Bert Pijpers enkele jaren lang lessen volgde aan de
Akademie voor Beeldende Kunsten en aan de Rietveld Akademie
- zonder overigens in die richting verder te willen gaan - verklaart
veel. Hij heeft, vóór hij ging fotograferen, als amateurschilder/
tekenaar ook veel ervaring opgedaan. Alleen schildert hij nu niet
meer met verf, maar met negatieven en staan niet langer penselen
en houtskool hem als 'werktuig' ten dienste, maar ontwikkelaar en
fixeerbaden.
In de donkere kamer zag hij voor het eerst wat je kunt doen met
negatieven. Gefascineerd begon hij te experimenteren. De resul
taten bleven in het begin onder alle peil, maar langzaam aan kwam
er wat meer perspectief in de verwarde afdrukken. Hij ging bewust
een onderwerp zoeken dat hem boeide en probeerde op zijn ma
nier, in zijn stijl zo duidelijk mogelijk zijn ideeën over te brengen.
Het beeld, dat hij in gedachten heeft en dat hij in een schets op
papier zet, probeert hij door middel van verschillende foto's op te
bouwen.
Hij werd lid van fotogroepen, waaronder 'De Muggen' en later
van de creatieve werkgroep 'De Cirkel'. Contacten met fotografen
- vooral via zijn vrouw, die fotomodel is - waren erg leerzaam
voor hem, hoewel hij steeds probeerde zélf te ontdekken, door
eigen schade en schande wijzer te worden. Zijn technieken leerde
hij zich grotendeels zelf aan en hij heeft zo zijn eigen 'vakjargon'.
'Termen, die je in ieder geval in geen enkel fotoboek zult tegen
komen'.
Fotograferen werd een vrijetijdsbesteding, waarin hij en zijn vrouw
momenteel volledig opgaan en die ook bijna al die tijd in beslag
neemt.
Hij maakt bijvoorbeeld fotoverhalen, waarvan er pas nog een, ge
wijd aan de jaarlijkse bedevaart van zigeuners in het Zuidfranse
Saintes-Maries-de-Mer, in Haarlem is tentoongesteld. Eerder al
exposeerde hij in Bolsward en in vele buitenlandse fotosalons. In
het Joegoslavische Trest en in Hamme in België sleepte hij prijzen
weg.
Wanneer voorzichtig het woord 'kunst' valt, noemt hij de verschil
lende reacties in kranten en tijdschriften over zijn werk, die nogal
uiteenlopen. Een kleine greep uit zijn werk, die wij hierbij publi
ceren, stelt de lezer misschien in staat zelf een oordeel daarom
trent te vellen.
10
