Historie
van vele jaren
brouwerij
voetbal
naar uitkeken. Iedere oud-gediende uit
die tijd zal zich ook zonder meer dé
slag uit het seizoen 1953-1954 kunnen
herinneren. De 4-3 overwinning, die
Rotterdam toen behaalde, was wel zo
duidelijk oorzaak van de partijdige
scheidsrechtersbeslissingen, zo luidde
het oordeel van de Amsterdammers,
dat zij slechts één middel voor handen
zagen om de 'rekening' te vereffenen.
De sloot naast het voetbalterrein werd
de scheidsrechter noodlottig, al ver
anderde zijn natte pak niets aan de
einduitslag.
De zestiger jaren luidden een roos
kleuriger tijdperk in voor Heineken. In
1964 namelijk was er, na een jaren
lange malaise, eindelijk weer een
kampioenshuldiging. H.B.M. kwam als
sterkste club van de derde klassers
naar voren en promoveerde naar de
tweede klasse. Het seizoen daarop
was de speelsterkte al weer zodanig
toegenomen, dat H.B.M. niet alleen
zich wist te handhaven in deze tweede
klasse, maar wederom het kampioen
schap verwierf en promoveerde naar
de eerste klasse. Het succes was even
wel niet van lange duur.
De situatie bereikte in 1970 een diep
tepunt. Niet alleen verschenen op de
training nog maar enkele spelers, ook
de samenstelling van de twee elftallen
leverde problemen op. Spoedig bleek,
dat het tweede elftal geen bestaans
mogelijkheden meer had. Het was in
die kritieke tijd, dat een aantal mede
werkers van de brouwerij Mauritskade
van zich liet horen. Hoewel velen van
hen reeds in clubverband voetbalden,
bestond er voor een brouwerijelftal
veel animo.
Na verloop van enige tijd kon H.B.M.,
dankzij 22 voetballers afkomstig van
de Mauritskade, prat gaan op het feit,
dat de vereniging drie elftallen telde.
Op de Mauritskade was men er even
min ongelukkig mee. Voor het eerst
sinds 18 jaar werd er door brouwerij
medewerkers weer in een brouwerij
club gespeeld. De voetbalvereniging
van de Amstel Brouwerij namelijk,
maakte in 1952 hetzelfde dieptepunt
door als H.B.M., maar zag toen geen
mogelijkheid meer er bovenop te ko
men, waarna de vereniging werd op
geheven. Toch had ook de Amstel
Brouwerij in het verleden verschillende
prestaties op voetbalgebied geleverd.
In 1926 werd de voetbalvereniging
'Amstel Brouwerij' opgericht. Na ver
loop van tijd ging men competitie spe
len in een voetbalbond, de K.A.B.,
waarin het kantoorpersoneel van de
Amsterdamse brouwerijen Heineken,
Amstel en de Gekroonde Valk (Van
Vollenhoven) speelde.
In 1940 was men gedwongen de club
naam, die voluit luidde 'Beierse Bier
brouwerij De Amstel' (B.B.D.A.) te
veranderen in 'Bereikt Bloei door Am
bitie', omdat de K.N.V.B. iedere vorm
van wat zij 'commerciële inslag' noem
de uit de voetbalsport probeerde te
bannen.
Gespeeld werd met twee elftallen,
waarvan het een op zaterdagmiddag
speelde, het ander op zondag. Een
zekere rivaliteit was er uiteraard wel
tussen de beide elftallen, vooral daar
de resultaten van het zaterdag-elftal,
dat met kantoorpersoneel voetbalde,
ver onder die van het zondagselftal,
waarin de brouwerijmensen, bleven.
Het eerste kampioenschap werd dan
ook door het brouwerijpersoneel be
haald, al lieten de kantoormensen het
hierbij niet zitten. Zij volgden enige
jaren later. Het was beide malen reden
tot grote vreugde en tot het laten ver
vaardigen van een dasspeld.
Na deze 'vette jaren' ging het echter
snel bergafwaarts met het voetbal.
Toen men noodgedwongen de twee
elftallen moest combineren, ontstond
er een elftal, waarin de spelers be
halve met het voetballen zélf, ook veel
moeite hadden met de spelregels. Zo
kwam het voor, dat een 'out-bal' mid
den in het veld werd 'in'gegooid, in
plaats van langs de zijlijn.
Ondanks het feit, dat onder meer de
heer Petrie, thans ex-Ajacied, de club
met zijn professionele spel een stimu
lans en vaak enige doelpunten bezorg
de, lukte het niet het elftal compleet
te houden. De belangstelling daalde,
de training (voorheen onder leiding
van officiële trainers als de heer Buen-
ting) trok geen mensen en de club
werd in 1952 opgeheven.
Wat de huidige stand van zaken be
treft, staat H.B.M. er niet zo best voor.
Weliswaar heeft het eerste elftal zich
in de derde klasse kunnen handhaven,
het bracht het in de competitie echter
niet verder dan een achtste plaats.
Alle hoop was dan ook gevestigd op
het tweede, Spaanse elftal, dat in de
reserve vierde klasse hoge ogen naar
een kampioenschap gooide. De beslis
sende wedstrijd, die zaterdag 8 april
op eigen terrein werd gespeeld, werd
evenwel verloren met 3—1, zodat
H.B.M. hier op een tweede plaats
eindigde.
Het derde elftal, waarin eveneens een
groot aantal Spanjaarden, moest zich
wegens gebrek aan belangstelling van
de spe'ers uit de competitie terug
trekken.
Het ziet er naar uit, dat het brouwerij
voetbal weer een noodlijdende aan
gelegenheid aan het worden is. Oud
voorzitter J. J. M. Hollander, die nog
steeds veel voor zijn club doet, slaat
met groeiende ontevredenheid de ont
wikkelingen gade. 'Het feit, dat de
spelers nogal eens worden verwisseld,
wegens het voortdurend komen en
gaan in een bedrijf, hoeft zeker geen
beletsel te zijn voor een goede voetbal
club. Dat is in het verleden wel be
wezen. Het enige wat wij nodig heb
ben, is veel enthousiasme en een vol
ledige inzet', zo luidt zijn oordeel.
In het wekelijkse programma-overzicht,
dat door hem wordt samengesteld,
probeert hij herhaaldelijk de spelers
te activeren, doch het resultaat blijft
vrij pover. Het meest vervelende van
de zaak is, volgens de heer Hollander,
wel het feit, dat op de concernsport
dagen blijkt, dat het wél anders kan.
In ieder geval spreekt hij de hoop uit,
dat het 't volgend jaar weer tot een
kampioenschap zal komen. Iets waar
van we dit jaar niet zó ver verwijderd
waren.
10
