Jan Hoogenboom
had met
„zilveren draden"
een gouden tijd
BIJ DE FOTO'S:
1. t/m 3. Jan Hoogenboom gefotogra
feerd tijdens ons interview in Zwolle.
4. Het orkest 'Los Trovadores Tropicales'
in Hotel Bouwes in Zandvoort, v.l.n.r.
Jan Hoogenboom, Wm Olij. Hans van
Goch, Joop Loman en Fred van Goch.
van de geregelde gasten was 'hele
maal kapot' wanneer men 'Zilveren
draden tussen het goud liet horen
en gaf dan ook telkens grif een fikse
fooi voor de muziek.
Steeds wanneer de man in de zaak
kwam, zette men dit stuk muziek in,
en de revenuen bleven niet uit. Toen
tijdens een kerstdiner in het Lido-
restaurant één van de muzikanten ook
de gevierde gast uit The Blue Note
aan tafel zag zitten en men dus
promt de 'Zilveren draden inzette,
liep de zaak echter volledig uit de
hand. De royale tipgever was ditmaal
namelijk vergezeld van zijn vrouw, die
het muziekgenoegen van haar man én
van de muzikanten inmiddels al te
goed had leren kennen. Ze sleurde
haar man weg bij het kerstdiner en
men heeft hem daarna nooit meer te
rug gezien.
'Ja, dat waren gekke tijden, die ik
voor geen prijs had willen missen',
zegt Jan Hoogenboom niet zonder
weemoed. 'Maar een jaar of vijf ge
leden kwam er plotseling de klad in.
De jukebox verdreef de 'levende mu
ziek' uit de horecabedrijven en waar
men nog aan een orkest vasthield
werden het veelal buitenlandse forma
ties. Het radio- en tv-werk, waardoor
we zeer populair geworden waren
liep terug en er zat eigenlijk niet veel
anders op, dan het orkest te ontbin
den. Trompettist Wim Olij is de enige,
die in het vak is gebleven, mijn zwa
ger Hans van Goch bleef de gitaar
trouw en is nu leraar Conservatorium,
maar Joop Loman, mijn andere zwager
Fred van Goch en ik zélf spelen nog
louter voor ons plezier en eigenlijk
nooit meer in het openbaar. Nee, de
populaire muziek heeft bij mij hele
maal afgedaan. Klassiek voert nu de
boventoon, al laat ik me een enkele
keer nog verleiden, een puur stukje
honki-tonk te spelen.'
Wie de naam Jan Hoogenboom in het
spaans vertaalt, krijgt als 'uitkomst'
Juan Arbol Alto. Onze tot het gewest
Zwolle behorende horecavertegenwoor-
diger sierde zich echter jarenlang met
de artiestennaam Juan Arroyo, wat
het spaans is voor beek. Als liefheb
ber van Bach-muziek en veelvuldig
vertolker ervan leek hem dit meer toe
passelijk, ook al vond men de muziek
van Bach nauwelijks terug in het uit
gebreide repertoire, waarmee hij zich
naar een internationale muziektop
speelde.
Want Jan Hoogenboom (40) heeft,
lang vóór hij bij Heineken kwam, met
zijn vijfmans-orkest 'Los Trovadores
Tropicales' in tientallen amusements
bedrijven, dancings en nachtclubs 'ge
staan' en met Spaanse en Zuidame-
rikaanse muziek vele successen ge
oogst.
Onlangs kwam die goede oude tijd
weer enigszins tot leven, toen de heer
Hoogenboom bij de opening van café
't Puttertje van de heer A. P. Puype
jr. (zoon van onze medewerker A.
Puype van het kantoor Zwolle) in
Putten spontaan achter de piano ging
zitten en onder veel bijval tal van be
kende Calypso's, Mambo's en Cha
Cha Cha's liet horen. 'Eigenlijk speel
ik dat werk nooit meer' vertelt de
heer Hoogenboom. 'Nee, thuis is het
alleen nog maar klassiek, precies als
waarmee ik ruim twintig jaar geleden
begonnen ben. Alleen nu wat geoefen
der natuurlijk.
In Rotterdam studeerde ik destijds
aan het Conservatorium. Dat was on
der Willem Pijper. En Anton Blaaser,
de muziekpedagoog, was mijn eerste
leraar. Maar na enkele jaren - ik heb
het niet afgemaakt - belandde ik eerst
in de zaak van mijn vader, een groot
handel in suikerwerken en chocolade,
en kwam later in de muziek. De eigen
tijdse muziek wel te verstaan, want
na wat omzwervingen met dixieland-
bandjes formeerde ik met mijn twee
zwagers en nog twee andere beroeps
musici een 'heus' orkest.
2
Uit de tijd dat Jan Hoogenboom met
'Los Trovadores Tropicales' overal in
Europa optrad, dateren tal van sterke
verhalen, die hij even luchtig uit de
mouw schudt als zijn vingers over de
toetsen gaan. Maar wie ook zo'n 12
jaar afwisselend in Nederland (Bou
wes Zandvoort, Femina en The Blue
Note Amsterdam), Duitsland, België,
Zwitserland en zelfs in de Congo
avond aan avond muziek maakt, moet
ook wel van de ene verbazing in de
andere gevallen zijn.
Eén verhaal willen weer, ter illustratie,
even uit lichten. Het speelde zich af
in The Blue Note in Amsterdam. Een
10
