HOLLAND POP HOLLAND POP POP HOLLAND POP HOLLAND Jeugdrubriek onder redaktie van madeleen van eek, hans jonkers, rudie van eekert, ad sinkeldam, gerry van esch, rené prins, yvonne schutselaars, leen molenaar, suzan van der grint, albert lakwijk, lida eenhuizen, michel subelack, mary van overdam en yvonne luycks. den van dit viertal nog vlak voordat de grote buien losbarst ten. Met de prachtige stem en de twaalfsnarige gitaar van lei der Roger McGuin, sologitarist Clarence White, bassist Skip Batin en drummer Gene Person werd in hoog tempo een revival van zes jaar Byrd-successen voor de microfoon gebracht. Zo erg goed zelfs, dat de heren minstens vier maal met een waanzinnig 'We want more'- gebrul werden teruggeroepen. Vermeld ik verder nog van deze verregende zaterdag, moeilijk luisterend onder grote flarden plastic, achtereenvolgens Coun try Joe, jammer genoeg zonder zijn Fish; de fascinerende Dr. John The Nighttripper (onlangs nog te zien geweest in VPRO- picknick) en een energiek op treden van de rauwe Britse groep The Family. Leger des Heils ook present 's Zondag werden we gewekt door de beatband van het Leger des Heils. Deze heren waren niet gecontracteerd, dus moes ten ze weer snel verdwijnen. Drie dagen en nachten bivakkeerden jongelui van alle slag op de grote weiden in het bos. Tienduizenden hippe vogels groepten samen in het Kralingse Bos. De min der hippe watervogels Cop de voor grond) bleven liever in hun eentje Daarna werden we vergast op enkele jazz-optredens van onder andere Han Bennink en de Ame rikaanse Chicago Art Ensemble. Ook de demonstraties van de Water Walking Events trokken veel aandacht. Dit zijn grote plastic driehoeken in het water, die zich over het water bewegen als de personen erin gaan lopen tegen de opstaande vlakken (zie foto). De grote ontdekking Het eerste werkelijke enthou siasme werd die zondag opge bracht voor Mungo Jerry ('In The Summertime'), waarbij dui zenden plastic etensbordjes en closetrollen door de grauwe lucht vlogen. Een van de grote ontdekkingen van dit festival was de Amerikaanse groep It's A Beautiful Day, ook weer met de blijkbaar zeer populaire elek trische viool, deze keer virtuoos bespeeld door de klassiek ge oriënteerde David Laflamme. Geweld was er zondagavond/ -nacht en wel uit de elektra's en kelen van de Britse groepen Pink Floyd en Soft Machine. Het was echter wel erg goed uitgebalanceerd geweld en het begon wederom te dagen in het oosten toen men op het podium de overigens uitstekende ge luidsinstallatie voorgoed op 'off kon zetten. Doodstil bos Wat achterbleef was een enor me rotzooi in een doodstil bos. Stil was 't ook weer in de Alex- anderpolder en in Kralingen. Misschien konden de vaders en moeders in de flats en de een- gezinswoninkjes maandagmor gen weer een vogeltje horen fluiten. Volgend jaar weer zo'n festival? Ja graag; misschien met Heineken (blikbier) als sponsor. Hans Bos drie dagen en nachten praktisch niet zouden verstom men. Gezapig lagen er toen ongeveer 20.000 liefhebbers in de bloed hete zon het strakke programma voor de diverse optredens door te nemen. De geroutineerde fes tival gangers onder hen wisten echter al, dat dat programma waanzinnig zou uitlopen. Zo ook bij ons in Rotterdam. We moes ten al tot half acht wachten voordat de eerste klapper van het festival op het gigantische podium verscheen. Direct dus geweldig enthousiasme van de massa, toen al uitgegroeid tot 60.000, voor Canned Heat, in het bijzonder voor Bob 'The Bear' Hite, die de mensen voor het eerst die middag in de echte festivalstemming wist te brengen. Swingen, klappen en springen De rest van de avond verliep fluitend; een minder interessant optreden van de Flock, je weet nog wel, het gefiedel van het Grand Gala, daarna de Euro pese première van de Hot Tuna, min of meer een kopie van de Jefferson Airplane, met als steunpilaren wondersologitarist Jorma Kaukonen en bassist Jack Cassidy; we zouden die twee later in de nacht nogmaals terugzien. Eerst kregen we omstreeks mid dernacht nog Santana te ver werken en deze heren brachten het toch voor elkaar de ver moeide scene geheel in extase te brengen. Bij duizenden kro pen ze uit hun slaapzak, om vervolgens als waanzinnigen te swingen, te klappen en te sprin gen op de ritmische klanken van deze 'live' bijzonder fasci nerende groep. Toen, na eigenlijk veel te lang wachten, stond plotseling Jef ferson Airplane voor onze neus en de vermoeide massa kwam weer van de grasmat, het laat ste restje pep uit de lichamen persend om deze fantastische formatie bezig te zien. De in dringende stem van zangeres Grace Slick (in een futuristi sche leren rok en een gehaaxt nethemd) schalde door het rustieke bos tot de zaterdagzon langzaam doorbrak en miss Slick zich afvroeg 'Where our east was'. Slapen onder de blote hemel Voor degenen onderons die toen nog door wilden trippen behoef de het feest nog niet afgelopen te zijn. Verderop in het bos wa ren grote tenten neergezet, waar onze vaderlandse discjockeys hun beste beentje voor konden zetten. De rest kon gewoon gaan slapen op de diverse campings in slaapzakken of gewoon onder een oude deken of poncho. Hierbij toch even een compli ment voor de uitstekende orga nisatie, die onder andere ook geweldig voor de inwendige mens had gezorgd tijdens dit driedaags bivak. De zaterdag werd dus relaxend doorgebracht; af en toe wat angstig naar de betrekkende Hollandse lucht kijkend. Eigen lijk in afwachting van hét ge beuren van dit festival, name lijk het optreden van de Ameri kaanse Byrds. En het werd in derdaad een fantastisch optre Het is er toch van gekomen. Eindelijk heeft Nederland een Pop-festival gehad. Na maan denlang keihard werken van een aantal enthousiaste jongelingen, was het vrijdagmiddag 26 juni om 2 uur zover. De knoppen van de 2000 Watt-versterkers werden omgedraaid door stage manager Ian Knight en uit 40 Marshall-boxen donderden de popgolven, die in het Kralingse In de ban van de muziek. In trance 7

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1970 | | pagina 7