r IN WERKTIJD NAAR VORMINGSINSTITUUT?
Jeugdrubriek onder redactie van madeleen van eek, hans jonkers,
rudie van eekert, ad sinkeldam, els küper, rené prins, yvonne schut
selaars, leen molenaar, suzan van de grint en albert lakwijk.
Links: Olga Kriatkow (I.) en José Peiger aan het kleien. Rechts: Knutselen in de
keuken. Els Krabbendam (I.) met naast haar Jeanette Visser bezig aan de maca
roni. Geheel rechts de groepsleidster, mevrouw Graveland. Onder: Handenarbeid.
DAT
„Het hoofd of de bestuurder van
een onderneming is verplicht een
jeugdig persoon arbeider be
neden 18 jaar) van 15 jaar of
ouder, die in zijn onderneming
arbeid verricht in de gelegen
heid te stellen, gedurende ten
hoogste één hele of twee halve
dagen per week lessen of een
cursus in een inrichting voor
godsdienst-, voortgezet-, herha-
lings- of vakonderwijs, of eniger
lei andere vorm van algemene
opleiding of verdere vorming te
volgen, indien degene, bij wie de
jeugdige persoon inwoont, een
daartoe strekkend verzoek schrif
telijk tot het hoofd of de be
stuurder der onderneming heeft
gericht."
Aldus de belangrijkste zinsneden
uit het in de laatste maanden
zo omstreden artikel 12 van de
Arbeidswet. Op zaterdag 1 no
vember hielden zo'n dertig
duizend werkende jongeren een
grote, landelijke demonstratie in
Den Haag. Daarmee wilden zij
hun ontevredenheid met de uit
voering van bovengenoemd ar
tikel, samengevat in het Zwart
boek Werkende Jeugd, kracht bij
zetten. Het ging (en gaat) hen
vooral om meer en beter onder
wijs en zij eisen een leer- en
vormingsplicht van minstens één
dag per week. Hoewel de wet
duidelijk stelt, dat zij recht heb
ben op het volgen van onderwijs
en de werkgever verplicht is tot
het in de gelegenheid stellen
daartoe, menen zij, dat daar in de
praktijk het een en ander aan
hapert. Met deze massale stem
verheffing hebben zij in ieder
geval de Kamer bereikt!
Krachtens dit wetsartikel worden
ook bij Heineken jongens en
meisjes tot 18 jaar in de gelegen-
KAN!
heid gesteld een vormingscursus
te volgen. En, wat nog veel ple
zieriger is, daar wordt althans
in Rotterdam ook gebruik van
gemaakt! Eén morgen in de week
gaan de meisjes en jongens in
plaats van naar kantoor of bedrijf
rechtstreeks naar „school". We
zijn een keer met een viertal Hei
neken meisjes, Els Krabbendam,
Olga Kriatkow, José Peiger en
Jeannette Visser meegegaan naar
de Ruivenstraat in Rotterdam,
waar de cursus gehouden wordt.
(Joke Vicari was wegens ziekte
verhinderd.) Een morgen lang
hebben we ondervonden hoe de
meisjes „gevormd" worden.
De cursus gaat uit van de Stich
ting Vormingswerk Waterweg
gebied, die opereert in Rotterdam
en Schiedam. Deze stichting is
ontstaan uit een fusie tussen (en
nu volgen enkele welklinkende
namen!) de Stichting ter bevor
dering van de Mater Amabilis-
scholen en het Katholieke Meis
jescentrum „De Zonnebloem" en
werkt nauw samen met de Ge
meentelijke school voor werken
de jongens en de zo geheten
Levensscholen. De stichting wordt
gesubsidieerd door het rijk, de
gemeente en de bedrijven.
De afdeling Ruivenstraat is ge
vestigd in een schoolgebouw en
staat onder leiding van mevrouw
J. Ph. M. Graveland, aan wie wij
het een en ander vroegen.
„De groep, die uit meisjes van
verschillende bedrijven bestaat,
in dit geval van de P.T.T.,
kledingmagazijn Vos en Heineken,
bepaalt zelf het cursusprogram
ma voor een jaar", vertelt zij. „De
meisjes kunnen onderwerpen kie
zen uit een standaardlijst. Welke
stof er op het programma komt
hangt dus helemaal van de in
teresse en de ontwikkeling van
een groep af. We kunnen met de
ene groep veel meer doen en
praten dan met een andere. Deze
groep bijvoorbeeld", mevrouw
Graveland wijst met haar hoofd
naar de meisjes, die in een kring
koffie zitten te drinken, „is een
echte praatgroep. De meisjes
kunnen zich goed uiten en willen
dat ook graag".
Hoe ziet de indeling van zo'n
morgen er uit? „Tussen half ne
gen en negen uur komen de
meisjes aan. Er wordt koffie ge
dronken, een babbeltje gemaakt,
een sigaretje gerookt. Dan be
gint het theoretische gedeelte.
Een van de onderwerpen die de
meisjes zelf hebben uitgezocht
wordt aangesneden."
Deze morgen was dat kunst. Met
een paar inleidende algemene
vragen, die groepsgewijs min of
meer gedefinieerd beantwoord
moesten worden, werd een dis
cussie op gang gebracht. Naar
aanleiding van dit onderwerp zul
len later excursies gemaakt wor
den, bijvoorbeeld naar Museum
Boymans of naar het Historisch
Museum. Mevrouw Graveland:
„Ook worden regelmatig gasten
uitgenodigd, die over een bepaald
onderwerp komen praten. Bijvoor
beeld een journalist, iemand van
de kinderbescherming, een film-
deskundige of een afgevaardigde
van de N.V.S.H. In dat geval, maar
ook wanneer er een excursie op
het programma staat, vervalt
meestal het tweede gedeelte van
de morgen: handenarbeid. Excur
sies worden onder meer ge
maakt naar de politie, de V.V.V.,
het Bouwcentrum. Soms laten we
de meisjes iets organiseren, zoals
een kinderfeestje."
En inderdaad (5 december was in
aantocht!) werden er deze morgen
plannen gemaakt voor een te hou
den Sint Nicolaasfeestje voor kin
deren tussen drie en acht jaar.
Omstreeks half elf klonk het sein
voor handenarbeid. Terwijl de
overige meisjes zich rond een
tafel schaarden en hun talenten
botvierden op klei (waaruit de
meest vreemdsoortige asbakken
en kandelaars ontstonden), bon
den vier meisjes in de keuken
een schort voor (figuurlijk!). Ze
wisten in korte tijd een heerlijke
pan macaroni te brouwen, die
eveneens in korte tijd door de
hele groep en door ons naar
binnen gewerkt werd.
Samen afwassen, nog even na
praten en weer terug naar kan
toor of bedrijf.
Heeft zo'n cursus zin? Ons in
ziens wel!
Hoe dikwijls gebeurt het niet, dat
meisjes (en jongens) van zo'n 15
of 16 jaar op de maatschappij
.verdsn ïcc'Glston ccc+°vsn
