ONZE
KINDERTON
met die grote kerstboom doen? Weg
geven natuurlijk, maar iedereen in de
stad heeft al een boom."
Even later kwam hij langs de dieren
tuin. „Wacht, dat is een idee!" riep
hij blij. „Waarom zouden de dieren
ook niet eens feest mogen vieren? Ik
zet die kerstboom in de dierentuin."
Het hek was gesloten, maar daar
wist het kerstmannetje wel raad op.
Hij tikte even met zijn gouden zweep
tegen het slot. Klik zei dat en
open was het hek. Hij reed met de
slee naar binnen. Op een pleintje
midden in de dierentuin werd de
boom netjes neergezet. Het kerst
mannetje versierde hem met mooie
zilveren slingers, echt feeënhaar, ge
kleurde glinsterende ballen en met
kaarsjes die nooit opraken, hoe lang
ze ook branden.
„Zo, nu nog cadeautjes", zei hij
tevreden. „Laat eens kijken, wat kan
ik de dieren geven? Bananen voor de
apen, stukken vlees voor de leeuwen
en de tijgers, pinda's voor de olifant
en de papegaaientjonge, tjonge,
dat wordt een heel lijstje."
Hij reed snel weg om nog wat te
halen. Een half uurtje later kwam
het kerstmannetje terug. De slee lag
vol met grote en kleine pakjes, die
hij allemaal onder de kerstboom
legde.
„Zo, dat is dat", sprak het kerst
mannetje tevreden. „Nu gauw weer
weg, want ik heb nog veel te doen."
Hij stapte in de slee en klapte met
de zweep. De rendieren snelden weg.
Nog even klonk het gerinkel van de
belletjes en toen was het kerst
mannetje verdwenen.
En de dieren? Vanuit hun hokken
hadden ze alles gezien. Dat was nog
eens heerlijk! Een echte kerstboom
met cadeautjes eronder! Maare
aan één ding had het kerstmannetje
Het was de avond vóór Kerstmis. In
de straten van de stad lag een dikke
laag sneeuw. Er was buiten niemand
te zien. Alle mensen zaten fijn
binnen, waar het heerlijk warm was
en de kerstboom mooi stond te
pronken.
Alle mensen? Nee, toch niet. Wie zat
daar midden op een groot plein te
rillen van de kou? Het was Jasper
Jasperse, de kerstboomkoopman. Hij
wilde nog niet naar huis, want hij
had nog één grote kerstboom te
koop. Maar ach, het was al zo laat
en zo koud, dat er niemand meer op
straat liep.
Hoor, wat was dat voor gerinkel?
Jasper sprong overeind van ver
bazing. Daar kwam in de verte een
grote slee met rendieren er voor.
En in die slee zat, nee maar, het was
haast niet te geloven het kerst
mannetje!
De slee hield vlak voor Jasper Jas
perse stil. „Zo brave man", sprak het
kerstmannetje, „moet jij nog niet
naar huis naar de warme kachel?
Hier op dit plein vat je kou."
„Ja ziet u, sinterklaas eh kerst
mannetje bedoel ik", stamelde Jasper,
„ik heb nog één grote dure kerst
boom en die moet ik nog verkopen."
„Hmmm, weet je wat", zei het kerst
mannetje, „laat ik hem dan maar van
je nemen. Dan kun jij tenminste
gauw naar je vrouw en kindertjes.
Kijk eens, is dit genoeg geld?"
Jasper Jasperse maakte in de sneeuw
een rondedansje van blijdschap. Het
kerstmannetje had hem een echt
goudstuk gegeven! „Dank u wel,
dank u wel!" Hij legde de boom
netjes op de slee, bedankte het kerst
mannetje nog twaalf maal en ging
toen gauw naar huis.
„Tja, tja, dat is allemaal goed en
wel", mompelde de kerstman in zijn
baard, „maar wat moet ik eigenlijk
28
