Afscheid W. G EU RDS
Een doos sigaren was het stoffelijk bewijs van de waardering
voor de heer Engelse.
„De stilte is gelijk aan die in de dagen der schepping".
Deze woorden, waarmee de heer Engelse zijn dankwoord begon,
werden in eerste instantie met gelach ontvangen. Dagen later
werd er echter nog over gesproken: een doordenkertje dus.
De heer Engelse dankte de sprekers hartelijk voor hun vriende
lijke woorden, de goede gevers voor hun cadeaus en allen die
blijk hadden gegeven van hun belangstelling.
Op maandag 30 juni 1969 nam de Bossche brouwerij afscheid
van een van haar werkers van het eerste uur, de heer
W. Geurds.
Vergezeld door zijn echtgenote en kinderen werd de heer Geurds
na de ontvangst door de bedrijfsleider, ir. Ten Bruggen Cate
in de kantine een afscheidsreceptie aangeboden. Deze werd
geopend met een hartelijk welkomstwoord van de heer Van
Berkom, die memoreerde dat de heer Geurds, mede door de
bijzondere wijze waarop hij zijn Heineken chauffeurspet wist
te dragen, een markante figuur was in de Bossche brouwerij
gemeenschap.
In de officiële toespraak van de heer Ten Bruggen Cate kwam
veel waardering tot uitdrukking, waarbij tevens werd onder
streept, dat de heer Geurds waarschijnlijk degene is, die de
meeste dienstjaren heeft als biervervoerder, aangezien hij reeds
in de dertiger jaren, zij het dan ook destijds in dienst van een
andere firma, bier naar Nederland vervoerde, onder andere uit
Tsjecho-Slowakije.
Zijn feitelijke dienstverband bij een dochteronderneming van
Heineken begon in 1947, toen hij in dienst trad bij de toenmalige
St. Servatius bierbrouwerij in Maastricht. Bij de opening van
de Bossche vestiging was hij een der eersten die daar begon.
Vervolgens kreeg zijn chef, de heer De Rooy, het woord,
die Geurds kenschetste als een fijne collega en een voortreffelijk
mens, met wie het prettig samenwerken was.
Tenslotte bood de heer Van der Wiel namens het gehele
personeel een fraai gouden polshorloge, alsmede een gras-
Overpeinzingen van een Amsterdamse gepensioneerde
Naar aanleiding van het bezoek van een groep oud-medewerkers
aan de brouwerij te 's-Hertogenbosch schreef een der deelnemers
ons het volgende.
In de eerste plaats hartelijk dank aan de initiatiefnemers van
deze voor ons zo belangrijke tocht en tevens aan de directie,
die dit mogelijk gemaakt heeft.
Twee woorden hebben in mijn denken een belangrijke rol ge
speeld, namelijk bewondering en verwondering. Toen onze bus
leider, na aankomst in Den Bosch, de chauffeur vroeg even om
de brouwerij heen te rijden, was ik verwonderd: Wat een opper
vlakte, wat een ruimte! De bewondering kwam, toen ik het
brouwhuis en de bottelarij bezocht. Wat een prachtinstallatie en
wat een rust ging er van uit! Je kon normaal met de anderen
praten. Ook licht en lucht hebben hier (in de bottelarij) vrije
toegang en alles is gemakkelijk schoon te houden. Het gezegde:
„De cost gaat voor de baet uit" is hier wel van toepassing.
Tevens merkte ik op, dat het niet verantwoord zou zijn deze
kostbare installaties zestien uur van een etmaal renteloos te
laten staan. Dan brengen ze hun geld nooit op. Een bierbrou
werij maakt reclame met de bekende tekst: Bierbrouwen is
vakmanschap, maar dat is het niet alleen; zakelijk inzicht en
een grote dosis moed en vertrouwen in de toekomst om zoiets
op touw te zetten is bij deze directie zeker aanwezig.
En als je je dan op een warme zomeravond overgeeft aan over
peinzingen kom je tot de ontdekking, dat je eigenlijk twintig
jaar te vroeg geboren bent. Tegenwoordig immers is alles zo
veel mogelijk gemechaniseerd. Vroeger ging alles met de hand.
Als het warm was moesten ongeveer 5000 vaten, die leeg al
zo'n 30 a 40 kg wogen, op één dag de deur uit. De boenplaats
was dan een verschrikkelijk oord. De pekmachines, de installa
tie voor het wassen van de vaten en de andere machines draai
maaimachine aan. Ook namens de personeelsvereniging werd
een geschenk overhandigd.
Velen maakten gebruik van de gelegenheid om persoonlijk
afscheid van de heer Geurds te nemen, hoewel wij hem hopelijk
nog vaak even op de brouwerij zullen zien.
De heer Geurds dankte met een plezierig woord allen, die
voor hem zijn diensttijd bij Heineken en deze afscheidsmiddag
zo waardevol hebben gemaakt.
De heer Geurds probeerde alvast de grasmaaimachine, die hem namens
het personeel ter gelegenheid van zijn afscheid werd aangeboden.
den op volle toeren. De lucht van de hete pek was te snijden.
De hedendaagse werknemers hebben het heel wat prettiger. Voor
het zware en langdurige werk is ploegenarbeid in de plaats ge
komen. Het zal ook zijn bezwaren hebben, zeker, maar die ken
ik niet.
Ik zal niet verder op de goeie? ouwe tijd (denk om het vraag
teken, zetter!) doorgaan, doch als ik de Rotterdamse en Am
sterdamse oudjes zo aanzag dan heeft het zware werk voor de
meesten geen nadelige gevolgen gehad. Ook het aantal dienst
jaren speelt volgens mij geen rol. We kunnen alleen maar dank
baar zijn, dat we al die jaren hebben kunnen en mogen werken.
Nog één opmerking wil ik graag maken. Het heeft me verwon
derd dat er nog zovele gepensioneerden zijn, die, als er zoals
in dit geval een extra bustocht wordt georganiseerd, niet
even bericht van verhindering sturen. In Amsterdam had men
drie bussen besteld, maar toen het tijdstip van vertrek was aan
gebroken moest er één teruggestuurd worden.
Tot slot een woord van dank aan onze directeur, de heer Klop
penburg, alsmede aan de bedrijfsleider en de personeelschef voor
hun hartelijke ontvangst in de kantine. p_ j_ jq
«I
