Afscheid W. E. DRIJVER
Afscheid G. MW. ENGELSE
Op vrijdag 13 juni 1969 werd in 't Koelschip te Amsterdam
afscheid genomen van de heer W. E. Drijver. Een select
gezelschap, onder wie de heren Feith, Heineken, Weymarshausen
en Van der Werf, was getuige van het uitluiden van één der
Heineken-„drijvers".
De heer en mevrouw Drijver in en onder het personeelscadeau.
Nadat de heer Verver afscheidstelegrammen van de heren
Van Lookeren Campagne, Kleingeld en Peels had voorgelezen,
was de heer Stap de eerste, die het woord richtte tot de
heer Drijver. Het verheugde spreker op de eerste plaats, dat
de heer Drijver zo voorspoedig hersteld was van zijn ziekte.
Zoals gebruikelijk werd daarna nog even teruggeblikt op de
afgelopen 38 jaar, die de heer Drijver bij Heineken heeft
gewerkt. Een groot gedeelte (24 jaar) als chef van de leningen
administratie. Eigenlijk waren in die tijd de eerste schreden
gezet op het pad van de automatisering, waarbij de technische
knobbel van de heer Drijver een welkome rol had gespeeld.
De eerste machines waren destijds persoonlijk door de heer
Drijver ingesteld. Deze technische knobbel had zich voorts ook
geopenbaard in puzzels, vooral op het automobielterrein. Wat
de heer Stap verder altijd had bewonderd was de bepaalde
manier van leidinggeven, niet streng, maar toch wel indringend.
Een paar anecdotes uit de „mannelijke" periode van de
administratie gaven dit goed weer. Dat de belangstelling voor
personen centraal stond, hadden zowel ondergeschikten als
collega's steeds ervaren. Ook de laatste tien jaren, toen de heer
Drijver als stafemployé voor marktonderzoek en statistiek had
gewerkt, waren bijzonder goed geweest. Met de hartelijke dank
voor alle verdiensten wenste de heer Stap de familie Drijver
het allerbeste. Als afscheidscadeau van het personeel bood hij
twee tuinstoelen en een parasol aan.
Hierna sprak de heer Vellekoop, die als goed statisticus het
niet kon laten enige vergelijkingen te maken tussen 1931 en
thans. De bieromzet was toen gedeelte van de huidige en
daarvan was 58 procent pilsener (thans 98 procent). Voorts
vroeg hij zich af hoe vaak de heer Drijver in die 38 jaar
was verhuisd in het hoofdkantoor (veertig maal?). Opvallend
was ook het inzicht in nieuwe dingen, het met raad en daad
terzijde staan van zijn medewerkers, het stimuleren van ont
wikkelingen en de ruimte voor een andermans mening. „Wij
zien u met spijt in het hart verdwijnen," aldus spreker. De
beste wensen voor de toekomst met vrouw en kinderen waren
ook hier de slotwoorden.
De heer Ritman (gepensioneerd) belichtte weer een andere kant
van de heer Drijver. De oorlogstijd, gerstepap, de tekstschrijverij
voor de feesten in de schermzaal, waaraan overigens ook
mevrouw Drijver haar medewerking als zangeres vaak verleende.
De geestige vondsten, de humor en galgenhumor waren hierbij
altijd spreekwoordelijk. De heer Ritman wenste een goede chef,
een rustig en humaan mens, een lange pensioentijd in goede
gezondheid toe.
Uit het slot- en dankwoord van de heer Drijver bleek zijn
bewondering voor de heer Stikker, dat hij inspraak erg belang
rijk vond en dat hij een erg prettige tijd had gehad, speciaal
de periode waarin hij ook personeelswerk had gedaan. Mede
namens zijn vrouw en kinderen bedankte hij iedereen voor de
belangstelling en het mooie cadeau. L. H.
Precies tweeënveertig jaar en anderhalve maand heeft de heer
G. M. W. Engelse bij Heineken gewerkt. Op 30 juni jl. nam
hij afscheid van de Rotterdamse brouwerij, waar hij met zijn
vrouw ontvangen werd door de heer Onderwater. Tijdens het
gezellige gesprek, dat zich ontspon op de kamer van de heer
Van Rossem, die wegens vakantie verhinderd was, werden vele
herinneringen opgehaald en sterke staaltjes verteld uit die
„goeie ouwe tijd". De heer Onderwater overhandigde na het
uitspreken van zijn dank voor het vele en goede werk door
de heer Engelse verzet (in welke dank mevrouw Engelse
natuurlijk ook betrokken werd) de gebruikelijke envelop.
In de raadskelder zaten vele collega's en oud-collega's te
wachten op het „lijdend voorwerp" van de receptie en deze
werd met een spontaan applaus begroet.
„Als er ooit één optimist geweest is op de brouwerij, dan was
dat Marius Engelse wel," aldus begon de heer Schrijver, chef
van de mechanische werkplaats, zijn toespraak.
De heer Engelse was steeds serieus voor zijn werk geweest, maar
had toch altijd wel tijd voor een grapje. De heer Schrijver
dankte hem hiervoor en wenste hem nog vele jaren in goede
gezondheid met zijn familie toe.
De heer Van Dijk sprak vervolgens namens het jubileumfonds
van de afdeling. Met een bijbeltekst, die eindigde met:
is tot verbazing der aanschouwers als hoeksteen neergezet",
tekende en onderstreepte hij het aandeel, dat de heer Engelse
heeft gehad in de Rotterdamse brouwerijgemeenschap. Namens
het jubileumfonds overhandigde de heer Van Dijk zijn scheidende
collega een envelop met inhoud.
De visclub, waarvan de heer Engelse een enthousiast lid is, was
vertegenwoordigd door de heer Van Gulik. „De meeste henge
laars zijn de grootste leugenaars," begon de heer Van Gulik, die
verder nog enkele sterke verhalen over de heer Engelse vertelde.
De heer Engelse, die op 30 juni met pensioen ging, tijdens zijn dankwoord.
