De vier dagen tussen 14 en 19 juli
1969 zullen menigeen nog lang in
het geheugen blijven. Vooral de vijf
tienduizend negenhonderd en één
wandelaars, die in de vroege ochtend
van 15 augustus in Nijmegen aan de
Vierdaagse begonnen, met het doel
de eerste 30, 40 of 50 kilometers van
de vier „even te nemen". Onder dit
respectabel aantal wandelliefhebbers
bevond zich uiteraard ook een
Heineken gezelschap, bestaande uit
11 wandelleden uit Den Bosch en 8
uit Rotterdam (Amsterdam liet het
afweten achttien hiervan zouden
de finish bereiken. Vier deelnemers
kwamen uit op de 30 km, 12 op de
40 km en 3 op de 50 km.
Hoe warm het was
Het „even nemen" van de eerste
kilometers pakte wel anders uit: de
eerste mars, „de dag van Eist", werd
een moeizame, waaraan vooral de
zeer hoge temperatuur (zo om en
nabij de 30 °C) debet was. Die ook
een geboorteplek van blaren veroor
zaakte, zodat zelfs de meest geoefen
de voetzolen veranderden in ballon
netjes, gevuld met bloed of vocht.
Zo kwam het dat een van de Bos
schenaren (die uitkwam op de veer
tig kilometer) alle voorbereidin
gen ten spijt na de eerste dag de
strijd moest staken vanwege een
enorme bloedblaar. Hij was de enige
uitvaller van het gezelschap. Terug
in hotel „Het Wapen van Berg en
Dal" (ongeveer 7 kilometer van Nij
megen), waar men een uitstekend on
derkomen had, werden de geteisterde
voeten verzorgd en kon men uitrusten
van de eerste vermoeienissen en zich
voorbereiden op de tweede dag.
Deze „dag van Wijchen" was zo mo
gelijk nog warmer dan de eerste. De
route voerde de wandelaars over de
Waaldijk en door Wijchen, waar dui
zenden mensen langs de weg hen
nogal „vochtig" begroetten. De toe
schouwers hadden zelfs tuinslangen
aangerukt om de verhitte wandelaars
te besproeien, die overigens alle
moeite deden de stralen te ontwijken
in verband met het gevaar voor
spierkwetsuren en dergelijke.
Zeer vermoeid, met verbonden voe
ten en roodverbrande hoofden trof
fen wij onze wandelaars 's avonds in
het hotel aan. Stuk voor stuk haden
zij het er goed afgebracht.
Zeven heuvelen en laatste dag
In de vroege ochtend van de derde
dag, de roemruchte „zeven heuvelen
dag" stond bij de veertig kilometer-
groep ook uw verslaggeefster op
gesteld, die „voor de aardigheid"
meeliep om aldoende indrukken op
te doen. Na twee uur wandelen werd
de eerste rustplaats bereikt, waar het
onovertroffen verzorgingsteam van
de Bossche Vierdaagse weer druk in
touw was. Het is een geweldige sen
satie om je zo maar, gehuld in een
deken, op de grond te laten zakken
en te vertellen waar je zo al trek in
hebt: koffie, broodjes, yoghurt, soep,
fruit, enzovoort. En om al dan
niet kreunend naar je voeten te
wijzen, zodat deze met kamferspiri-
tus, leukoplast of jodium (wat niet
zo prettig is!) stevig onder handen
genomen worden.
De belangstelling langs de route was
bijzonder groot. Dat ons produkt ze
ker ook bij de huisvrouwen popu
lair is, bewezen de opgewonden gil
letjes van moeders, die zich met
kroost en al langs de route geïnstal
leerd hadden. De heren toeschouwers
slaakten meestal luidruchtiger kreten
en brachten met het bekende gebaar
de hand naar de mond. Het appTaus
was overal hartverwarmend. De
bergetappe was uitermate inspan
nend, vooral ook omdat het hoe
wel minder warm drukkend weer
was. Toch bereikten allen weer de
eindstreep na een wandeling die ze
ker zo'n zeven kilometer meer
telde dan officieel vaststaat.
En ja, dan de laatste dag
word je nog zo geplaagd
door spierpijn, blaren
wat dies meer zij, op
geven doe je niet
meer. Je lóópt,
kruipt desnoods,
die laatste dag.
Na een stevige
ruk, via Cuyk
over de door
de genietroepen aangelegde ponton
brug over de Maas naar Mook, waar
ongeveer 10 km voor de finish de
verzorgingspost voor de laatste maal
uitstekend werk verrichtte. De ma
gen werden weer gevuld en de voe
ten verzorgd. In Malden, waar alle
Heineken deelnemers zouden samen
komen, stond het „ontvangstcomité"
een deputatie van de P.U.R. en
van de Rotterdamse wandelclub
gereed. De afvaardiging van de
P.U.R. was 's morgens reeds om ne
gen uur aanwezig op de eerste rust
plaats en had een pact van samen
werking met de verzorgingsgroep van
de Bossche Vierdaagse gesloten, voor
al voor wat betreft het vertroetelen
van de deelnemers op de 30 km. De
deelnemers op de 50 km moesten
echter vóór vier uur binnen zijn,
zodat zij niet te zien zijn op de in
Malden gemaakte groepsfoto.
Aan het begin van het défilé werd
het gezelschap bloemen aangeboden
namens de personeelsverenigingen uit
Den Bosch en Rotterdam.
De laatste loodjes
De zo geroemde intocht was inder
daad overweldigend, maar eerlijk ge
zegd een afknappertje, omdat de
laatste vijf kilometers (jasjes aan,
stropjes om!) in een slopend-lang-
zaam tempo afgelegd werden, daar
men niet mocht passeren. Het ap
plaus en de bemoedigende opmer
kingen van de tienduizenden mensen,
die in dikke rijen langs de route
stonden, onderdrukten echter wel de
neiging alles er bij neer te gooien en
brullend langs de kant te gaan zitten.
Hoe dan ook, allen bereikten de ere
tribune waar een hoge politie
functionaris een dikke knipoog gaf en
riep „Ha, heerlijk^
Heineken!" -
en even later
de finish.
Aan
diner
het hotel besloot de
heer Blommendaal,
horeca-vertegen woor
diger, zijn regel
matige bezoeken
gedurende de
vier
daagse
met
het overhandigen van een Delfts
blauwe bierpul aan alle deelnemers,
namens de Bossche bierbrouwerij.
Het grootste jaarlijkse wandelevene
ment, dat Vierdaagse heet, is voorbij
en voor de Heineken ploeg met één
uitvaller succesvol verlopen. Deze
53ste Vierdaagse was weer een sfeer
vol feest, een feest van lief-zijn-voor-
elkaar, van de soms zo broodnodige
morele opkikkers. Daarom 's onze
dank aan de verzorgingsploeg van de
Bossche Vierdaagse, de deputaties en
last but not least aan alle
leden zeker niet misplaatst.
10
