IN GESPREK MET DE
ONDERNEMINGSRAAD (vervolg)
als je tenminste het verslag
van de ondernemingsraadverga
dering leest! is het voorstel
inmiddels in de vergadering be
sproken. Het is misschien aardig
te weten hoe zoiets, als het tot
een officieel voorstel komt, verder
afgehandeld zal worden. Het is
een kwestie van reglementswijzi
ging. Het voorstel wordt dan via
de notulen aan de andere twee
ondernemingsraden ter kennis ge
bracht. Vervolgens komt het in
de directievergadering op tafel.
Tenslotte, als het voorstel aan
genomen is, moet de Bedrijfscom-
missie voor de Bierbrouwerijen in
Nederland een instantie die
toezicht houdt op de onder
nemingsraden in onze bedrijfs
tak er zijn fiat aan geven. Dan
is de zaak helemaal rond.
Voor meer technische kanten van
de ondernemingsraad verwijzen
we jullie toch naar het bewuste
reglement. Enmochten jullie
nog vragen hebben, dan kunnen
we maar één ding adviseren: be
nader zelf eens een lid van de
ondernemingsraad. We hebben
ondervonden, dat de leden het
bijzonder leuk vinden met jonge
mensen van gedachten te wis
selen. Per slot van rekening zijn
ze er niet voor niets en ook voor
ons! Jeugdredactie Rotterdam.
Knipperbol Keessie had dui
delijk moeilijkheden met de
grote ijzeren kist, gleed dan
ook uit en viel vloekend naar
beneden, precies op het ver
sufte lichaam van inspecteur
Priemoog.
Deze kwam door de schok bij
en wist de inmiddels opgesta
ne Knipperbol Keessie met 'n
driedubbele Rietberger (ge
leerd van S.v.d.Z., tijdens het
kassiekijken naar Sjoukje
Dijkstra) te vloeren. Daar lag
dan Keessie, volkomen wijd
beens gestrekt op de kelder
vloer.
Priemoog stofte voldaan de
rand van zijn deukhoed af
met zijn tandenborstel, die hij
altijd bij zich droeg.
Na Keessie met twee rode
boerenzakdoeken plus veter
uit linkerschoen gekneveld te
hebben stormde Priemoog de
trap op en het kelderluik
door. Daar lag dan de ver
moedelijke oplossing in de
vorm van een metalen kist op
de rand van 't' keldergat, be
schenen door het schaarse
licht van een kromme straat
lantaarn.
Priemoog brulde naar de sur
veillancewagen, merk Citroen
anno 1946, waar agent Krie
bel, vermoedelijk vanwege de
spanning opnieuw ingeslapen
was, de roemruchte woorden
in codetaal: „Pak hem beet,
hij is van tante Greet".
Deze woorden werden in het
onderbewustzijn van Kriebel
opgenomen, wat hem bewust
maakte, maar zó dat hij met
het voorhoofd tegen de voor
ruit klapte, met het gevolg
dat Kriebel het bewustzijn
opnieuw verloor en voorlopig
voorgoed.
Priemoog had de wonderlijke
actie van Kriebel gevolgd en
besefte alleen te zijn.
De kist moet eerst open, dacht
hij, nerveus aan zijn Wilhelm
snor plukkend.
Door de val op het wegdek
was het slot van de kist dus
danig geforceerd dat na tien
seconden wrikken met de
achterkant van de tandenbor
stel (waar hij al niet goed
voor is) het slot verbroken
werd. Langzaam tilde Priem
oog het knerpende deksel op
en daar lag Priemoog
zelf.
Nog nooit in zijn loopbaan
was Priemoog zo geschrokken,
het koude zweet stond hem
op 't voorhoofd. Daar lag dan
zijn evenbeeld, compleet met
deukhoed en forse snor. Met
vochtige emotionele ogen
keek hij naar de kille harde
kijkers van zijn tweede ik.
In de rechterhand hield zijn
evenbeeld een paars vlaggetje
vast. De hals was opengereten,
voorzien van bloedsporen met
bloedspetters op het witte
overhemd (gewassen met twee
witmakers), dreigend stak er
'n stiletto in de hals.
Door middel van de schaarse
verlichting van de straatlan
taarn kreeg de wassenpop een
sinister levendig effect.
Met een klap gooide Priemoog
het deksel op de kist en moest
overgeven tegen de kromme
lantaarnpaal.
Wie had hem dit kunstje ge
flikt, de geknevelde Knipper
bol Keessie, Schele Piet, mis
schien Bange Flippie, wat
wisten Linke Toon en Rode
Mien
Eigenhandig sleepte hij de
metalen kist naar de Citroën
en tilde deze met moeite in
de achterbak. Met zijn schoen
veter, ditmaal van zijn rech
terschoen, bond Priemoog het
kofferdeksel aan de metalen
kist vast en sprong veterloos
in de auto, duwde de nog in
'n droomtoestand verkerende
Kriebel weg.
Priemoog was zo nijdig en op
gewonden dat hij, de auto in
zijn achteruit, met een levens
gevaarlijke snelheid de W'or-
teltjesdijk afreed op weg naar
het café van Linke Toon.
Daar aangekomen sloeg hij
met beide schoenen op de bar,
waarachter Linke Toon hem
verschrikt aankeek.
Priemoog vertelde hem kort
en bondig wat hem overko
men was en schudde de in
angst verkerende Linke Toon
flink door elkaar en brulde
hem toe: „Weet u ook mis
schien de kortste weg naar
het strand".
Linke Toon zei schor: „Ik kon
nietik kon niet wach
ten ik kon heus echt niet
langer wachten totéén
april" en liet zijn treurig
hoofd zakken. Vervolgens sta
melde hij: „Knipperbol wou
de grap bewaren voor één
april en gaf je daarom 'n
klapje op 't hoofdje."
Priemoog ging ontgoocheld op
'n barkruk zitten, juist toen
de nog versufte Kriebel het
café binnenstapte. Bij het zien
van zijn ondergeschikte ging
Priemoog onmiddellijk tot ac
tie over en gaf Kriebel bevel
om de nog geknevelde Knip
perbol Keessie te bevrijden
uit zijn benarde situatie en
tevens om Schele Piet en
Bange Flippie op te pikken
en mee te nemen naar het
café.
Kriebel vertrok, binnensmonds
mopperend op het politiewe
zen.
Priemoog was weer op zijn
kruk gaan zitten en keek hei
melijk glimlachend voor zich
uit.
Een kwartier later arriveer
den al de boys in het café.
„Stilte en allemaal zitten op
Toon en Keessie na", brulde
hij. „Ik, rechercheur Priemoog,
straf Linke Toon en Knipper
bol Keessie voor hun onaar
dige gedrag, namelijk het be
ledigen van een ambtenaar in
functie, met een bekeuring
fout parkeren", vervolgde hij
en ging weer zitten.
Een gejuich steeg op uit de
menigte. Linke Toon brulde
terwijl hij aan de barbel trok:
„Omdat het vandaag nog geen
1 april is, vieren we deze ver
vroegde aprilmop met een ver
snapering op mijn kosten".
Lord Lister.
