WOOR.KEHIK
„Ja, waarom niet?" schijnt de heer Hoogvliet, tweede van rechts te zeggen.
Jullie zien v.l.n.r. Hans Jonkers, de heren Ph. Dankloff en A. Kamps, Emmy Bang-
ma en Greet de Klerk, de heren W. Kort en P. Hoogvliet en René Prins.
Jeugdrubriek onder redactie van
madeleen van eek, hans jonkers, rudie
van eekert, ad sinkeldam, greet de
klerk, rené prins, els küper, cor
lange en emmy bangma.
sSJKMET DE ONDERNEMINGSRAAD
IpHprppn Hip» in Hip»n«t trp»P»Ht hii noorrlon 00n nocnroLeio mot onkolo oonc aan hot hoclnit Hat Ho
ledereen die in dienst treedt bij
Heineken om nu maar eens
een clichéuitdrukking te gebrui
ken krijgt een introductiemap.
Een mooie rooie plastic map,
waarin alle wetenswaardigheden
over het bedrijf te vinden zijn.
Een map, die meestal vluchtig
doorgebladerd en dan ver weg in
een kast gelegd wordt. Een map,
die je bijna niet meer inkijkt.
Er zijn wel een paar interessante
dingen in te vinden, zoals de
regeling van het personeelsbier
en de tantièmeregeling, maar voor
de rest: een vrij onleesbare en
onverteerbare geschiedenis. Het
interesseert je gewoon niet hoe
de pensioenregeling in elkaar zit,
om van de inkomstenspecificatie
maar te zwijgen. Wat er bij de
geerden een gesprekje met enkele
ondernemingsraadsleden van Rot
terdam. Het werd (gelukkig) geen
officiële ontmoeting, maar een
soepel verlopende soort mini-
teach-in. Wij vuurden tal van
vragen af op de ondernemings
raadsleden. Vragen, die misschien
ook bij jullie opkomen. Bijvoor
beeld: wat is het nut van een
ondernemingsraad in een bedrijf.
Een van de heren karakteriseerde
het zo: „De ondernemingsraad
is een klankbord van beneden
naar boven en van boven naar
beneden". De directie heeft via de
ondernemingsraad nauwer contact
met het personeel. Omgekeerd
vindt het personeel in de onder
nemingsraad een spreekbuis,
waaraan het zijn problemen, voor
eens aan het besluit, dat de
directie nam om de herbouw en
uitbreiding van de Rotterdamse
brouwerij opnieuw in studie te
nemen. Voor iedereen kwam dit
als een donderslag bij heldere
hemel en het besluit wekte onge
rustheid en onzekerheid bij het
personeel. De ondernemingsraad
heeft bij deze gelegenheid van
haar rechten gebruik gemaakt om
hierover vragen te stellen. De
verkregen informatie kon zo wor
den doorgespeeld naar de werk
nemers, vooropgesteld dat die op
hun beurt meer wilden weten over
het besluit.
Zaken, die tot de competentie van
de ondernemingsraad behoren, zijn
onder andere: het bevorderen van
de juiste toepassing, naleving en
uitvoering van de c.a.o. voor het
brouwerijbedrijf en in het alge
meen het doen van voorstellen,
die tot verbetering van de gang
van zaken in de onderneming
kunnen bijdragen. Om nog iets
te noemen: de tantièmeregeling
is na overleg met de onderne
mingsraad tot stand gekomen.
De OR van Rotterdam bestaat
uit 14 leden. Zeven leden verte-
nprTpn^Tn'v^fTP^vwPPr^P^n^
S'
AS
zei de man, terwijl hij op de bar
kruk naast mij ging zitten.
,,Dat zeg je iedere keer als je
me ziet", zei ik, ,,ik kom hier
wel vaker, maar dan kan Ie het
allemaal niet meer zo goed vol
gen". Ik wilde nu niet direkt het
woord dronken" gebruiken.
,,Maar nü wel" zei hij weer, „ik
heb pas één pilsie op. Ik mag nu
niet dronken (hij gebruikte het
woord dus zelf wel) worden van
wege mijn arm".
„Wat heb je dan aan je arm",
vroeg ik quasi belangstellend.
„Ik ben gevallen met die rot-
brommer van mijn. Nu heb ik mijn
arm gekneusd, ik ken em bijna
niet bewegen".
Hij sprak een beetje sloom met
een accent dat een typisch spraak-
je veroorzaakte. Hij zag er erg
onverzorgd uit en had diepe
groeven in zijn gezicht en een
wilde haardos.
„En nou ben ik nog verkouden
ook", vervolgde hij, „vorige week
was ik hier en toen had ik mijn
hele arm in 't verband, ik had
alleen dat verband om en toen
heb ik kou gevat".
„Daar heb je het dan wel zelf
naar gemaakt", zei ik.
„Ja maar meissie", zei hij, „ik had
toch dat verband om en dan ken
ik toch geen hemd an. Ik heb het
er 's nachts afgetrokken en ben
de volgende dag naar de dokter
gegaan, weet je wel, en toen heb
ik gezegd, dokter, zei ik, ik heb
het verband er afgetrokken. De
dokter vond het goed dat ik een
sjaal om zou doen om me hand
in te late ruste in plaats van in
zo'n wit ding".
Hij had inderdaad een wollen
sjaal om, groen met rood ge-
cTreeot^ne i liteinrinn FR me'
lang. Ik heb samen met mijn broer
in het vreemdelingenlegioen ge
zeten en daar reden we zonder
zadel op wilde paarden. Ik heb
toen alles gekneusd wat ik maar
kneuzen kan".
Waarom ben je in godsnaam in
het vreemdelingenlegioen gegaan,
je lijkt wel gek", zei ik.
„Ach weet je", zei hij, „mijn broer
en ik hadden er veel verhalen
over gelezen en veel films over
gezien, nou en toen zijn we er
naar toe gegaan. We moesten de
eerste dag een heleboel kilo's
stenen naar beneden sjouwen. Zo
dat is dat, dacht ik toen. De
volgende dag moest ik die stenen
weer naar boven sjouwen en toen
had ik er spijt van.
