helft van het jaar warme winterkleren
dragen. En het eten! In de tropen wordt
vooral veel kip, rijst en gebakken vis
gegeten, in Nederland kreeg ik spruitjes
en kool voorgeschoteld." (De manier
waarop ze dit zegt, doet ons even slik
ken. Met angst en beven zien we de
spruitjestijd tegemoet.)
Het eten met stokjes is geen probleem
voor haar, trouwens voor Tom ook niet;
dat heeft ze hem wel geleerd. „Maar
hij heeft er geen geduld voor."
In Zeist ging Annemarie naar een inter
naat, daarna in Leiden nog op school.
Ze volgde na de middelbare school een
cursus voor apothekersassistente in
Rotterdam; tot voor kort werkte ze in
een apotheek. Op het moment doet ze
niets, tenminste niet in de maatschap
pelijke betekenis. Annemarie verzorgt
tegenwoordig de „public relations" voor
Tom, dat betekent: afspraken maken,
mensen bezoeken, enzovoort.
Ze heeft daar haar handen vol aan, zo
dat voor andere dingen of liefhebberijen
weinig of geen tijd overblijft.
En verder wat niet alleen „public re
lations" is voor Tom, maar ook voor
haarzelf voorbereidingen treffen voor
hun aanstaande huwelijk, dat op 21 de
cember zal plaatsvinden.
„We gaan waarschijnlijk op huwelijks
reis naar Australië, want daar moet Tom
spelen. Onderweg kijken we hier en daar
wat rond. Een huis hebben we nog niet;
voorlopig wordt het een leventje van
hotels en reizen." Dat betekent dus dat
ze niet hoeft te koken. Thuis doe ik
het wel eens, maar het valt niet altijd
mee." En Tom,,Die is expert in panne
koeken bakken." Tom (maakt een bewe
ging aisof hij een pan in zijn handen
heeft en de pannekoek, die daarin ligt,
met een zwieper omkeert): „A/s het pla
fond hoog genoeg is, gooi ik ze in de
lucht!"
Toen hij tijdens een toernooi in Austra
lië was ondergebracht bij particulieren,
moest hij dit herhaaldelijk demonstreren.
Amsterdam, 18 oktober 1968. Een
blauwe Triumph Herald rijdt onze
brouwerij binnen. Een jongen en een
meisje stappen uit. Zo op het eerste
gezicht is er niets opvallends aan te
zien. Maar als je ze op straat tegen
zou komen, zou je waarschijnlijk
zeggen: Hé, die ken ik! Natuurlijk,
dat is Tom Okker. En zijn „meissie"
waarschijnlijk.
De tropen vind ik zalig, heerlijk warm
Om dat „meissie" gaat het nu. Anne
marie Wanschers, dochter van ir. Wan-
schers te Rotterdam, verloofde van Tom
Okker. Onze bedoeling was vooral An
nemarie eens voor het voetlicht te ha
len, omdat Tom al zo vaak het middel
punt en onderwerp van vele journalistie
ke produkten is geweest. Jullie kunnen
je echter wel voorstellen, dat die opzet
niet helemaal gelukt is, omdat we het
toch niet konden laten wat vragen op
Tom af te vuren.
Annemarie. Tweeëntwintig jaar geleden
in Voorburg geboren; op tweejarige
leeftijd vertrokken naar Singapore. „Een
fijn land; de tropen vind ik zalig. En
heerlijk warm!" Na tien jaar weer terug
in Nederland. „Ik kon heel moeilijk wen
nen. In Singapore liep ik het hele jaar
in zomerkleren, in Nederland moet je de
Worden de spelers altijd ondergebracht
bij particulieren? „Soms in hotels, dan
weer bij particulieren. Het liefst zit ik
in een hotel. Bij particulieren voel ik me
toch enigszins verplicht, moet dan reke
ning houden met huishoudelijke regels,
zoals eettijden. De ene keer tref ik het
bijzonder goed, de andere keer minder
plezierig."
Even pauzeren voor een drankje. Tom
„Sisi graag." drinkt geen bier;
Annemarie „Sisi graag." drinkt
zelden bier. Van Tom kunnen we ons
dat wel voorstellen, maar van Anne
marie nee, met een vader die tot
over zijn oren in het bier zit.
Zes jaar geleden een hele tijd, ver
zucht Tom hebben ze elkaar voor het
eerst ontmoet. In de bus, op weg naar
de wintersport. „Ik had nog nooit van
hem gehoord", zegt Annemarie. Hij was
een stimulans om er nog harder tegen
aan te gaan.
24