helft van het jaar warme winterkleren dragen. En het eten! In de tropen wordt vooral veel kip, rijst en gebakken vis gegeten, in Nederland kreeg ik spruitjes en kool voorgeschoteld." (De manier waarop ze dit zegt, doet ons even slik ken. Met angst en beven zien we de spruitjestijd tegemoet.) Het eten met stokjes is geen probleem voor haar, trouwens voor Tom ook niet; dat heeft ze hem wel geleerd. „Maar hij heeft er geen geduld voor." In Zeist ging Annemarie naar een inter naat, daarna in Leiden nog op school. Ze volgde na de middelbare school een cursus voor apothekersassistente in Rotterdam; tot voor kort werkte ze in een apotheek. Op het moment doet ze niets, tenminste niet in de maatschap pelijke betekenis. Annemarie verzorgt tegenwoordig de „public relations" voor Tom, dat betekent: afspraken maken, mensen bezoeken, enzovoort. Ze heeft daar haar handen vol aan, zo dat voor andere dingen of liefhebberijen weinig of geen tijd overblijft. En verder wat niet alleen „public re lations" is voor Tom, maar ook voor haarzelf voorbereidingen treffen voor hun aanstaande huwelijk, dat op 21 de cember zal plaatsvinden. „We gaan waarschijnlijk op huwelijks reis naar Australië, want daar moet Tom spelen. Onderweg kijken we hier en daar wat rond. Een huis hebben we nog niet; voorlopig wordt het een leventje van hotels en reizen." Dat betekent dus dat ze niet hoeft te koken. Thuis doe ik het wel eens, maar het valt niet altijd mee." En Tom,,Die is expert in panne koeken bakken." Tom (maakt een bewe ging aisof hij een pan in zijn handen heeft en de pannekoek, die daarin ligt, met een zwieper omkeert): „A/s het pla fond hoog genoeg is, gooi ik ze in de lucht!" Toen hij tijdens een toernooi in Austra lië was ondergebracht bij particulieren, moest hij dit herhaaldelijk demonstreren. Amsterdam, 18 oktober 1968. Een blauwe Triumph Herald rijdt onze brouwerij binnen. Een jongen en een meisje stappen uit. Zo op het eerste gezicht is er niets opvallends aan te zien. Maar als je ze op straat tegen zou komen, zou je waarschijnlijk zeggen: Hé, die ken ik! Natuurlijk, dat is Tom Okker. En zijn „meissie" waarschijnlijk. De tropen vind ik zalig, heerlijk warm Om dat „meissie" gaat het nu. Anne marie Wanschers, dochter van ir. Wan- schers te Rotterdam, verloofde van Tom Okker. Onze bedoeling was vooral An nemarie eens voor het voetlicht te ha len, omdat Tom al zo vaak het middel punt en onderwerp van vele journalistie ke produkten is geweest. Jullie kunnen je echter wel voorstellen, dat die opzet niet helemaal gelukt is, omdat we het toch niet konden laten wat vragen op Tom af te vuren. Annemarie. Tweeëntwintig jaar geleden in Voorburg geboren; op tweejarige leeftijd vertrokken naar Singapore. „Een fijn land; de tropen vind ik zalig. En heerlijk warm!" Na tien jaar weer terug in Nederland. „Ik kon heel moeilijk wen nen. In Singapore liep ik het hele jaar in zomerkleren, in Nederland moet je de Worden de spelers altijd ondergebracht bij particulieren? „Soms in hotels, dan weer bij particulieren. Het liefst zit ik in een hotel. Bij particulieren voel ik me toch enigszins verplicht, moet dan reke ning houden met huishoudelijke regels, zoals eettijden. De ene keer tref ik het bijzonder goed, de andere keer minder plezierig." Even pauzeren voor een drankje. Tom „Sisi graag." drinkt geen bier; Annemarie „Sisi graag." drinkt zelden bier. Van Tom kunnen we ons dat wel voorstellen, maar van Anne marie nee, met een vader die tot over zijn oren in het bier zit. Zes jaar geleden een hele tijd, ver zucht Tom hebben ze elkaar voor het eerst ontmoet. In de bus, op weg naar de wintersport. „Ik had nog nooit van hem gehoord", zegt Annemarie. Hij was een stimulans om er nog harder tegen aan te gaan. 24

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1968 | | pagina 26